บทที่ 567 นี่มันเถื่อนจริงๆ – ตอนที่ต้องอ่านของ จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
ตอนนี้ของ จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ โดย จูผาซู่ ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายใช้ชีวิตทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 567 นี่มันเถื่อนจริงๆ จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
หลินหยุนเพิกเฉยต่อการเยาะเย้ยของหูเฟย และโยนการ์ดใบหนึ่งให้คาร์นอตวิลเลียม “เงินในนั้นเพียงพอสำหรับนายใช้”
“ฮ่าๆ นายกำลังล้อเล่นเหรอ? นายคิดว่าแค่โยนการ์ดออกมาหนึ่งใบ ก็จะสามารถหลอกพวกเราได้เหรอ? นายก็แค่แมงดาคนหนึ่ง จะเอาเงินสิบล้านออกมาได้ง่ายๆได้ไง!” หูเฟยมีสีหน้าดูหมิ่น
อีหลิงพูดอย่างเย็นชา “จะมีสิบล้านหรือไม่ ตรวจสอบดูก็รู้ ชนะนายแล้วค่อยมาพล่าม!”
“ตกลง ตอนนี้ฉันจะมาเปิดเผยความหลอกลวงของนาย!” หูเฟยยืนยันว่าหลินหยุนไม่สามารถเอาเงินสิบล้านออกมาได้ง่ายๆ
พอดี นักมวยบนสังเวียนได้ตัดสินผู้ชนะแล้ว
ฝ่ายแดงนอนอยู่บนพื้น และฝ่ายดำเป็นฝ่ายชนะ
ผู้ชมส่วนหนึ่ง ส่งเสียงโห่ร้องยินดี เห็นได้ชัดว่าได้เงินไม่น้อย
“ไปกันเถอะ เอาการ์ดของนาย มาเดิมพันกับฉัน!” หูเฟยมองคาร์นอตวิลเลียมอย่างภาคภูมิใจ และยิ้มเยาะ
คาร์นอตวิลเลียมก็ยิ้ม แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าหลินหยุนมีเงินหรือไม่ แต่ว่า ด้วยความแข็งแกร่งของหลินหยุน ขอเพียงเขาต้องการหาเงิน คงจะทำได้อย่างง่ายดาย
ถ้าไม่ใช่เพราะความใจร้อนของคาร์นอตวิลเลียม ทรัพย์สินส่วนตัวของเขา จะต้องไม่น้อยกว่าแสนล้าน
เพียงแต่ว่า ตอนนี้ทั้งหมดถูกเจ้าพระยาแดร็กคิวล่ากลืนกินไปหมดแล้ว
คาร์นอตวิลเลียมตามหูเฟย ไปยังจุดเดิมพัน
“พวกเราจะเดิมพัน เดิมพันสิบล้าน!” หูเฟยยื่นบัตรเอทีเอ็มให้ แล้วพูด
“โอเค รอสักครู่!” สาวสวยที่มีหน้าที่วางเงินเดิมพัน รับบัตรเอทีเอ็มอย่างตกใจเล็กน้อย สิบล้าน ซึ่งไม่ใช่จำนวนเล็กน้อย
ในไม่ช้า หูเฟยก็ทำเรื่องการเดิมพันเสร็จสิ้น
“ถึงตาคุณแล้ว!” หูเฟยมองคาร์นอตวิลเลียม และยิ้มเยาะ
คาร์นอตวิลเลียมเงยหน้าขึ้นอย่างเย่อหยิ่ง และยื่นบัตรเอทีเอ็มให้หญิงสาวที่วางเงินเดิมพันอย่างสุภาพบุรุษมาก “คุณผู้หญิงสุดสวย ฉันขอเดิมพันกับเขา เดิมพันสิบล้าน!"
หญิงสาวถูกรูปลักษณ์ที่หล่อเหลา และท่าทางที่สุภาพบุรุษของของคาร์นอตวิลเลียมดึงดูดอยู่ครู่หนึ่ง รับบัตรเอทีเอ็มในมือของคาร์นอตวิลเลียมด้วยใบหน้าแดงก่ำ
จากนั้น หญิงสาวก็เอามือปิดปากอุทานออกมา!
“ฮ่าๆ ในบัตรไม่มีเงินใช่ไหม? ฮึ่ม ฉันเคยพูดไปแล้วว่า แค่ไอ้หนุ่มแมงดาคนหนึ่ง จะเอาเงินสิบล้านออกมาได้ยังไง ต้องการหลอกฉัน มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก!” หูเฟยหัวเราะอย่างภาคภูมิใจ
“ไม่ๆๆ ท่านเข้าใจผิดแล้ว เงินในการ์ดใบนี้ เพียงพอแล้ว ฉันแค่แปลกใจว่า เงินในนั้นมากเกินไป!” หญิงสาวพูดด้วยสีหน้าตื่นตระหนก
“……”
ฉันแค่แปลกใจที่ข้างในมีเงินมากเกินไป!
ประโยคนี้เป็นเหมือนแผ่นรองเท้า ที่ตบบนหน้าหูเฟยอย่างดุเดือด ตบจนมีเสียงออกมา
“พุด!” อ้าวซี่ไห่อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาดังๆ และถูกหูเฟยจ้องมอง แล้วกลั้นยิ้มไว้ทันที
อีหลิงยิ้มอย่างเย็นชาและพูดว่า “ฉันบอกแล้วว่า หลินหยุนไม่ใช่คนแบบที่พวกนายคิด แต่พวกนายก็ไม่เชื่อ!”
หยางเส้าหวามองไปที่หลินหยุนอย่างเหลือเชื่อ และอุทาน “เป็นไปได้อย่างไร! เขาเป็นแมงดาที่แต่งงานไปอยู่บ้านผู้หญิง จะมีเงินมากมายเช่นนี้ได้ไง!”
“ใช่แล้ว ต้องเป็นคุณหนูอีที่ให้เขาแน่นอน!” หยางเส้าหวาคิดว่าเขาพบเหตุผลที่จะโน้มน้าวตัวเอง
สรุปว่า เป็นไปไม่ได้ในเวลาสั้นๆเช่นนี้ หลินหยุนจะหาเงินได้จำนวนมากขนาดนี้
หูเฟยไม่อยากไปพัวพันกับปัญหานี้อีกต่อไป ใบหน้าเคร่งเครียด “คุณหนูอี ทำไมคุณถึงใจกว้างขนาดนี้ ให้เงินกับไอ้หนุ่มคนนี้มากมายขนาดนั้น คุณไม่กลัวว่าลับหลังคุณเขาจะเอาไปเลี้ยงดูสาวอื่นเหรอ?”
“ในเมื่อวางเดิมพันแล้ว ถ้างั้นพวกเราไปเลือกนักมวยกันเถอะ!”
หลังจากที่หูเฟยพูดจบ เขามองไปที่คาร์นอตวิลเลียมอย่างเย็นชา และเดินไปที่สังเวียน
คนที่เหลือตามอยู่ข้างหลัง หลินหยุนและอีหลิงเดินเป็นคนสุดท้าย
หูเฟยเหลือบมองไปที่นักมวยสองคนบนสังเวียน แล้วหันไปทางคาร์นอตวิลเลียมแล้วพูดว่า “ให้นายเลือกก่อน!”
คาร์นอตวิลเลียมเหลือบมอง แล้วพูดว่า “ฉันเลือกฝ่ายแดง”
หูเฟยหัวเราะเบาๆ “ถ้าอย่างนั้นฉันจะเลือกฝ่ายดำ”
“โอเค!” คาร์นอตวิลเลียมเลิกคิ้ว
“ขอบใจสำหรับเงินสิบล้านของนาย!” หูเฟยยิ้มเย้ยหยันอย่างภาคภูมิใจ
คาร์นอตวิลเลียมเหล่มองเขา “ยังไม่เริ่มต่อสู้? นายก็คิดว่าตัวเองจะชนะแล้วหรือ?”
“นายแพ้แน่นอน!” หูเฟยดูมั่นใจ
ในไม่ช้า นักมวยทั้งสองบนสังเวียนก็ต่อสู้กัน
เห็นได้ชัดว่า นักมวยฝ่ายแดงล้มมวย จงใจแพ้
หูเฟยยิ้มเย้ยหยัน “เป็นยังไง ยังอยากเล่นอีกไหม?”
คาร์นอตวิลเลียมไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ “ต้องเล่นแน่นอน เพียงแต่ว่า รูปแบบการเล่นแบบนี้ไม่มีความหมาย สามารถขึ้นไปสู้ด้วยตนเองได้ไหม?”
“นายกล้าไหม? หรือว่า นายหาคนมาสู้กับฉันก็ได้”
หูเฟยหัวเราะและพูดว่า “ตรงนี้ไม่อนุญาตให้ต่อสู้กันเอง แต่ถ้านายต้องการเปลี่ยนรูปแบบอื่น ถ้างั้นพวกเราขึ้นไปที่ชั้นสอง แม้ว่าจะไม่สามารถสู้ด้วยตัวเอง แต่สามารถเลือกนักมวยด้วยตัวเอง”
“โอ้ งั้นก็ได้ ไปกันเถอะ ไปที่ชั้นสอง!” ถึงแม้ว่าจะไม่สามารถสู้ด้วยตัวเอง แต่ถ้าสามารถเลือกนักมวยด้วยตัวเอง น่าจะสามารถตัดพฤติกรรมการล้มมวยได้
ด้วยวิธีนี้ คาร์นอตวิลเลียมต้องชนะ
กลุ่มคนพวกนี้ก็เดินไปที่ชั้นสองอีกครั้ง
เสิ่นมี่เดินผ่านหลินหยุน และเหลือบมองเขาอย่างเย็นชา “ฮึ่ม ไม่รู้แสร้งทำเป็นเข้าใจ ตอนนี้รู้หรือยังว่ามวยเถื่อนคืออะไร!”
หลินหยุนเหลือบมองเธอ อย่างไร้ความรู้สึก
อีหลิงพูดว่า “อย่าไปสนใจเธอเลย คนๆนี้มีทัศนคติที่คิดว่าตัวเองเหนือกว่าคนอื่น!”
“ไม่เป็นไร” หลินหยุนพูด
“พวกเรายังต้องไปที่ชั้นสองกันอีกไหม?” อีหลิงกังวลว่าหลินหยุนจะโกรธ รู้สึกไม่อยากให้หลินหยุนขึ้นไปที่ชั้นสอง
เพียงแต่ว่า คาร์นอตวิลเลียมไปแล้ว และหากปล่อยให้ชายผู้นี้ต้องไปเผชิญหน้ากับหูเฟยเพียงลำพัง อีหลิงก็จะยิ่งกังวลมากขึ้นไปอีก
“ฉันไม่เป็นไร พวกเราขึ้นไปกันเถอะ” หลินหยุนพูด
“โอเค”
กลุ่มคนเหล่านี้มาถึงชั้นสอง ที่นี่มีคนน้อยมาก การออกแบบจะคล้ายๆกับชั้นแรก โดยมีลานตรงกลางเป็นสังเวียน และมีที่นั่งโดยรอบ
หูเฟยยิ้มเยาะเย้ยและอธิบายกฎที่นี่ “ชั้นสองเป็นสถานที่ที่ค่อนข้างอิสระ ตรงนี้สามารถเลือกนักมวยได้อย่างอิสระ เพียงแต่ว่า ผู้ที่ต้องการเดิมพันสูงสุดถึงจะมีสิทธิ์เลือกก่อน และคนที่เหลือก็เดิมพันต่อไป !”
“ได้ ถ้าอย่างนั้นนายก็ไปถามว่าพวกเราต้องเดิมพันเท่าไหร่” คาร์นอตวิลเลียมพูด
“ฉันจะไปถามตอนนี้” ขณะที่หูเฟยพูด ก็เดินไปที่จุดเดิมพัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
จบแค่นี้จริงดิ ไม่มั้ง เหมือนคนเขียนโดนตัดจบใน 5 ตอน อะไรกันนี่ อ่านถึงประมาณตอนที่ 1,500-1,600 พอละ หลังจากนั้นเละ ช่วงสุดท้ายนี่มั่วบ้านงานมั่ก ๆ...
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...