จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 576

พวกผู้ชมรอบข้างร่างกายแทบจะแข็งทื่อเป็นหิน พูดอะไรไม่ออกเลยแม้แต่คำเดียว

“เขา เขากลับไม่เป็นอะไรเลย! ”

“ต้านทานการโจมตีที่ทรงพลังและดุเดือดขนาดนั้น เขากลับไม่เป็นอะไรเลย! ”

“นี่มันช่างเก่งกาจมากมายอะไรขนาดนี้! ”

หูเหวยซินสองพ่อลูก สีหน้าหม่นหมอง: “ไอ้หนุ่มน้อยนี้ช่างอดทนต่อการโจมตีได้อย่างมากทีเดียว ลงมือขนาดนี้แล้วเขายังไม่ตายอีก! ”

หูเฟยดุด่าว่า: “แม่งสิ มองข้ามไอ้หนุ่มน้อยนี้เกินไปจริง ๆ ด้วย! ”

ใบหน้าของอ้าวซี่ไห่เต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ: “มันอะไรกันเนี่ย ไอ้หนุ่มน้อยนี้กลับไม่เป็นอะไรเลย! นี่มันช่างเก่งกาจเหลือเกิน ปรมาจารย์หลินแห่งหลิงหนาน สมกับคำร่ำลือจริง ๆ ด้วย! ”

อ้าวฉางคงมองไปที่ลูกชาย และถามขึ้นอย่างจริงจังว่า: “แกเคยล่วงเกินปรมาจารย์หลินใช่ไหม? ”

อ้าวซี่ไห่ยิ้มอย่างเขินอาย: “นี่มันก็ไม่ถึงกับว่าล่วงเกิน ก็แค่ตอนที่ไปเที่ยวกับหูเฟย ได้ถกเถียงกันคำสองคำ! ”

อ้าวฉางคงสีหน้าเคร่งขรึม ตวาดเบา ๆ ใส่ว่า: “ไอ้เด็กเวรนี่ บุคคลที่แข็งแกร่งขนาดนี้ แกยังกล้าที่จะถกเถียงกับเขาอีก หากแกคิดอยากจะตายก็อย่าได้ลากทั้งตระกูลของพวกเราเข้าไปพัวพันด้วย! ”

“รอให้งานสี่วีรบุรุษเสร็จสิ้นลง แกรีบไปหาปรมาจารย์หลินเพื่อทำการขอโทษโดยด่วน! ”

อ้าวซี่ไห่มีสีหน้าท่าทางเจ็บปวดรวดร้าว: “ใช่เหรอ ท่านให้ฉันไปแสดงความขอโทษกับไอ้หนุ่มน้อยที่เกาะผู้หญิงกินอย่างนั้นเหรอ! อย่างนั้นข้าจะมีชีวิตต่อไปอย่างไร! ”

“ถ้าหากแกไม่ไปแสดงความขอโทษ ตอนนี้แกก็คงจะไม่มีชีวิตรอด” อ้าวฉางคงดุใส่

“ก็ได้ ฉันไปขอโทษ” อ้าวซี่ไห่กัดฟันพูด สายตาที่มองไปยังร่างของหลินหยุนบนเวทีประลอง เคลื่อนย้ายไปที่ตัวของหูเฟย

“ต้องโทษหูเฟยไอ้คนงี่เง่านี้ พวกเขาตระกูลหูได้ไปเชิญเทพแห่งทวนมาเป็นที่พึ่ง แต่กลับมาหาเรื่องให้ร้ายข้า”

“ดีที่สุดคือปรมาจารย์หลินเอาชนะโล่อู๋จี๋ จากนั้นก็จัดการปราบตระกูลหูของพวกนายให้สิ้นซาก”

เสิ่นมี่สาวงามผู้เย็นชา สีหน้าขาวซีด หลินหยุนยิ่งแสดงพลังความสามารถที่แข็งแกร่งออกมา ใบหน้าของเธอก็ยิ่งร้อนผ่าวมากขึ้น

“เขา นึกไม่ถึงว่าพลังความสามารถของเขาจะแข็งแกร่งมากขนาดนี้! ”

“ก่อนหน้านี้หูเฟยดูถูกเหยียดหยามเขาอย่างมาก แต่เขาก็ไม่ได้ตอบโต้อะไร คนผู้นี้ แอบซ่อนปกปิดได้อย่างลุ่มลึกจริง ๆ! ”

“บางที เขาเพียงแค่มองข้ามคนแบบพวกเราเหล่านี้อย่างที่สุดแล้ว! ” เสิ่นมี่อยู่ดี ๆ ก็แสดงรอยยิ้มอันขมขื่นขึ้น เติบโตมาจนขนาดนี้ แต่ไหนแต่ไหนเป็นเธอที่มองข้ามผู้อื่น ซึ่งเป็นครั้งแรก ที่ได้สัมผัสกับรสชาติของการถูกคนอื่นมองข้าม

“ความรู้สึกนี้ มันช่างเจ็บปวดทรมานเสียจริง! ”

ตอนนี้ ในที่สุดเสิ่นมี่ก็เข้าใจว่า ทำไมพวกผู้ชายที่ถูกเธอมองข้ามนั้น แสดงอาการที่เจ็บปวดทรมานขนาดนั้นออกมา

สีหน้าของอีหยุ่นผ่อนคลายลงไปไม่น้อย และถอนหายใจยาว: “ปรมาจารย์หลิน ยังคงเป็นปรมาจารย์หลินคนเดิมไม่เปลี่ยน! การโจมตีที่ทรงพลังขนาดนี้ ก็ยังไม่สามารถทำให้เขาบาดเจ็บได้แม้แต่น้อย”

หัวใจที่หวาดระแวงของอีหลิง ก็ค่อย ๆ ผ่อนคลายลงได้บ้าง: “พี่หลินหยุน คุณจะต้องสู้ตาย! ”

หลินหยุนค่อย ๆ ก้าวออกมาจากซากปรักหักพังของเวทีประลอง แล้วก็ค่อย ๆ เดินไปยังบริเวณที่ไม่ได้รับความเสียหาย

ไม่มีคำพูดเริ่มต้นอะไร หลินหยุนลงมือในทันที

“สิบแปดท่าต้าเต๋า ท่าสยบเขา! ”

เงาร่างแวบหายไป พริบตาเดียว พลังอันมหาศาลถึงขั้นที่สามารถผ่าให้ภูเขาแยกออกจากกัน ก็ได้พุ่งจู่โจมเข้าใส่ไปยังโล่อู๋จี๋

“ทรงพลังอย่างมาก! ”

โล่อู๋จี๋ตกใจ สีหน้าเคร่งขรึม และก็รีบถอยหลังอย่างรวดเร็ว

แต่ โล่อู๋จี๋พบว่า ไม่ว่าเขาจะหลบหลีกไปยังทิศทางไหน การโจมตีของหลินหยุนต่างก็สามารถครอบคลุมได้อย่างทั่วถึง เหมือนกับเป็นเงาตามตัว

“นี่ นี่มันคือวิชาบู๊อะไรกัน! ถึงขนาดที่ทำให้คนไม่สามารถหลบหลีกไปไหนได้! ”

โล่อู๋จี๋ตะลึงอย่างมาก แต่ว่าการเคลื่อนไหวมือของเขาก็ไม่ได้ช้าลงแต่อย่างใด ตวัดทวนยาว ใช้กระบวนท่าพลิกแม่น้ำพลิกทะเลแบบง่าย พุ่งตรงทุบเข้าไปที่หลินหยุนในทันที

โครม!

ทั่วทั้งบริเวณเหมือนกับว่าเกิดการสั่นสะเทือนขึ้น

โล่อู๋จี๋ถูกพลังโจมตีเข้าใส่จนลอยกระเด็นออกไปไกลในทันที

แต่ว่า พลังความสามารถของโล่อู๋จี๋ก็ถือว่าแข็งแกร่งอย่างมาก ควบคุมร่างกายของตนไว้กลางอากาศ แล้วก็ค่อย ๆ ลงมายืนอยู่บนเชือกด้านข้างของเวทีประลอง

“สิบแปดท่าต้าเต๋า ท่าที่สอง ท่าแยกน้ำ! ”

หลินหยุนก้าวเดินออกมา ฝ่ามือราวกับขวานยักษ์ฟันแยกภูเขา และก้าวไปอีกสิบเมตร ฟันใส่โล่อู๋จี๋ทันที

โล่อู๋จี๋ตกใจอย่างมาก พลังหมัดเมื่อครู่นั้น ทำให้เขารู้สึกถึงพลังความห้าวหาญ ราวกับสามารถที่จะฟันฝ่าทุกสิ่งกีดขวางที่อยู่เบื้องหน้าทั้งหมด เจอภูเขาฟันภูเขา เจอน้ำฟันน้ำ

สำหรับพลังฝ่ามือครั้งนี้ กลับเหมือนว่าเป็นลูกศรที่คมกริบสามารถทะลุทะลวงสิ่งปลอมแปลงทุกอย่าง และพุ่งตรงไปยังจุดศูนย์กลางสำคัญได้