จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 919

หลินหยุนในชุดสีดำทั้งตัว เดินเอามือไพล่หลังเข้ามาช้าๆ

เมื่อเห็นหลินหยุน ดวงตาที่โผล่ออกมาข้างนอกของฉินเจียเฉียง จู่ๆ เต็มไปด้วยความเคียดแค้น

“พ่อ มันเป็นคนทำร้ายผม!”

“พ่อต้องแก้แค้นให้ผม!”

ถึงเสียงของฉินเจียเฉียงไม่ชัดเจน แต่ความเคียดแค้นในน้ำเสียง ไม่ว่าใครก็สามารถสัมผัสได้อย่างชัดเจน

สีหน้าของฉินเห้าเทียนไม่เปลี่ยน แต่แววตาที่มองหลินหยุน กลับเต็มไปด้วยความเย็นยะเยือก

“วางใจเถอะลูกชาย อยากกลั่นแกล้งคนตระกูลฉิน ต้องชดใช้เป็นสิบเป็นร้อยเท่า!”

หลินโร่สุ่ยมองหลินหยุน เธอตะโกนอย่างดีใจ “พี่หลินหยุน ในที่สุดพี่ก็กลับมา!”

“ฉันโดนคนกลั่นแกล้งแทบตายแล้ว!”

หลินโร่สุ่ยย่นปากยู่ เหมือนเด็กน้อยโดนแกล้ง แล้วเห็นพ่อแม่ตัวเองพอดี

หลินหยุนเดินไปยืนข้างหลินโร่สุ่ย เอามือข้างหนึ่งสัมผัสหน้าผากเธอ แล้วยิ้มอย่างอบอุ่น “วางใจเถอะ ใครกล้ากลั่นแกล้งโร่สุ่ยของเรา ฉันจะทำให้มันรับผลที่ตามมา!”

หลินโร่สุ่ยเชิดใบหน้าอันงดงามขึ้น และมีสีหน้าต้องการที่พึ่งพา เหมือนแมวที่โดนเจ้าของโอ๋อย่างไรอย่างนั้น เธอพูดเสียงหวาน “พี่พูดแล้วนะ ห้ามกลับคำ!”

“คนพวกนี้กลั่นแกล้งฉัน พี่ต้องเอาความยุติธรรมกลับมาให้ฉัน!” หลินโร่สุ่ยชี้ไปทางพวกฉินเห้าเทียน แล้วพูดด้วยสีหน้าโมโห

คุณท่านหยันมองหลินซื่อเฉิง สีหน้าเคร่งขรึม “เจ้าบ้านหลิน คุณกลับมาได้เวลาพอดี!”

“เมื่อกี้คุณหลินสัญญากับเจ้าบ้านฉิน ทุกคนได้ยินอย่างชัดเจน ตอนนี้ตระกูลหลินของคุณ หาหลักฐานมาไม่ได้ ควรจะขอโทษเจ้าบ้านฉิน!”

คุณท่านหยันเป็นคนตรงไปตรงมา แต่เป็นพวกความคิดโบราณ โดนคนหลอกง่ายๆ

หลินซื่อเฉิงยิ้มแล้วพูดว่า “คุณท่านหยัน ผมพอรู้เรื่องก่อนจะกลับมาบ้างแล้ว”

“เห็นได้ชัดว่าพวกเพื่อนของโร่สุ่ย โดนซื้อเป็นพวก หรือไม่ก็โดนข่มขู่”

“ตอนนี้หลินหยุนเป็นหนึ่งในคนที่อยู่ในเหตุการณ์ ทำไมถึงไม่ฟังเขาพูดล่ะ!”

คุณท่านหยันเงียบครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “เป็นหนึ่งในคนที่อยู่ในเหตุการณ์ คำพูดของเขาเป็นหลักฐานได้อยู่แล้ว แต่เขาเป็นคนของตระกูลหลิน อยากให้เราเชื่อคำพูดของเขา ตระกูลหลินต้องมีพยานบุคคลคนอื่น”

พูดจบ คุณท่านหยันหันไปถามฉินเห้าเทียน “เจ้าบ้านฉิน คุณคิดว่าไง”

ฉินเห้าเทียนสีหน้าไม่หวาดกลัว ยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “เรื่องที่ลูกชายผมไม่เคยทำ ไม่ว่าคนที่อยู่ในเหตุการณ์จะมาพูดอีกสักกี่คน ตระกูลฉินของผมก็ไม่กลัว”

“เชิญพูดได้เลย” ฉินเห้าเทียนผายมือให้หลินหยุน เป็นการบอกให้พูด

คุณท่านหยันมองหลินหยุน แล้วถามด้วยเสียงทุ้ม “คุณพูดสิ่งที่เจอมาในตอนนั้นได้ หวังว่าคุณจะไม่โกหก”

จู่ๆ แววตาของทุกคน มองไปยังหลินหยุน

ท่ามกลางแววตาของทุกคน หลินหยุนมีสีหน้าเรียบเฉย น้ำเสียงก็ราบเรียบเช่นกัน “เขาวางยาน้องสาวผม ผมเลยทำร้ายเขา มีปัญหาอะไรไหม”

ไม่ได้แก้ตัวอย่างดุเดือด แบบที่ทุกคนคาดเอาไว้ ปฏิกิริยาของหลินหยุน เหมือนกำลังพรรณนาเรื่องเล็กน้อย ที่ไม่เกี่ยวกับตัวเอง

พวกฉินเห้าเทียนที่เคยกังวล วางใจทันที มองหลินหยุนอย่างเย็นชา ด้วยใบหน้าสะใจ

คุณท่านหยันขมวดคิ้วเบาๆ ท่าทางของหลินหยุน ทำให้เขาไม่ชอบมาก

โดยเฉพาะความอวดดี ไม่เห็นทุกอย่างอยู่ในสายตาของหลินหยุน ยิ่งทำให้อาวุโสผู้มีคุณธรรมและบารมีสูงส่งและความคิดโบราณท่านนี้ รู้สึกขัดแย้ง

ในสายตาของเขา หลินหยุนเป็นแค่ผู้น้อย ในตระกูลหลินเท่านั้น อีกทั้งยังเป็นผู้กระทำผิดด้วย

ผู้กระทำผิดยังกล้าอวดดีต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้

ทำให้ในใจลึกๆ ของคุณท่านหยัน แอบตีตราว่าหลินหยุนเป็นคนเลว

แต่คุณท่านหยันรู้ดี เขาไม่สามารถไปต่อว่าหลินหยุน เพราะท่าทางของหลินหยุน

ท่าทางของหลินหยุน ไม่สามารถอธิบายอะไรได้ และไม่สามารถยืนยันอะไรได้