จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 926

เจ้าบ้านกู่มองไปอีกด้าน มีชายวัยกลางคนในชุดสีดำคนหนึ่ง ยืนอยู่ตรงมุม

“กู่เฉิง นายมาต่อกรกับเจ้าบ้านหลิน!” เจ้าบ้านกู่แสยะยิ้ม และเอ่ยขึ้น

ชายวัยกลางคนที่ชื่อกู่เฉิงกอดอก เดินออกมาจากมุมช้าๆ

ตอนนี้ทุกคนเพิ่งสังเกตเห็นว่าเขาอยู่ที่นี่

อันที่จริง เขายืนอยู่ตรงมุมตลอดเวลา แต่เหมือนทุกคนมองไม่เห็นเขาสักนิด

มีเพียงหลินหยุน ที่สังเกตเห็นคนนี้ตั้งนานแล้ว

เพราะคนนี้เป็นปรมาจารย์บู๊!

กู่เฉิงเดินมาข้างหลินซื่อเฉิงช้าๆ ประสานมือคำนับหลินซื่อเฉิง แล้วพูดว่า “เชิญเจ้าบ้านหลิน!”

หลินซื่อเฉิงก็ไม่เกรงใจ ท่วงท่าอันแข็งแกร่งระเบิดออกจากตัวเขา “มาสิ ให้ฉันเห็นหน่อยว่าตระกูลกู่ ฉายาตระกูลพันปี มีปูมหลังอย่างไรบ้าง!”

จากการบำเพ็ญ ทำให้นิสัยของหลินซื่อเฉิงเด็ดขาดตามไปด้วย ถ้าพูดไม่เข้าหูก็จะมีเรื่องอะไรทำนองนั้น

“สยบเขา!”

หลินซื่อเฉิงเริ่มลงมือ โดยการใช้กระบวนท่าที่หลินหยุนสอนเขา ร่างกายหายแวบ ปล่อยหมัดกระแทกหัวกู่เฉิง

หมัดนี้ เหมือนคนตัวใหญ่มโหฬาร ถือขวานยักษ์ในมือ ใช้กำลังของตัวเอง แหวกทางก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่หวาดกลัว

หลินหยุนพยักหน้านิ่งๆ “พรสวรรค์ของปู่ไม่ธรรมดาตามคาด ภายในระยะเวลาอันสั้นเช่นนี้ เขาเรียนรู้ถึงแก่นแท้ของหมัดฝ่าบรรพต”

กล้ากับผู้ฝ่าบรรพต ต้องก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่หวาดกลัว เทพขวางฆ่าเทพ มารขวางฆ่ามาร

ถึงคนทั่วไปสัมผัสได้ถึงพลานุภาพอันแข็งแกร่ง ของหมัดหลินซื่อเฉิง แต่พวกเขาไม่รู้ว่ามันแข็งแกร่งถึงระดับไหนกันแน่

แต่คนที่เป็นปรมาจารย์บู๊อย่างกู่เฉิง กลับสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่ง ของหมัดหลินซื่อเฉิงได้อย่างลึกซึ้ง

“หมัดแข็งแกร่งจริงๆ!”

กู่เฉิงแอบตกใจ แต่มือไม่กล้าประมาท หมัดทั้งสองต่อยไปตรงหน้าจนเกิดเงาสิบกว่าเงา แล้วตวาดออกมาว่า “ฝ่ามือไร้เงา!”

หมัดของกู่เฉิง กลายเป็นเงาสิบเงา เป็นภาพมืดฟ้ามัวดิน พลานุภาพพุ่งไปหาหลินซื่อเฉิง

เหมือนคนเป็นร้อยพุ่งมาจากทุกทิศทาง โจมตีหลินซื่อเฉิงพร้อมกัน พลานุภาพไร้เทียมทาน

แต่สีหน้าของหลินซื่อเฉิงไม่เปลี่ยน หมัดนั้นก็ไม่มีท่าทีจะหยุด พลานุภาพพุ่งไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่อง แหวกเงาหมัดมืดฟ้ามัวดิน

พลั่ก!

ราวกับขวานขนาดใหญ่กระแทกใส่ก้อนเต้าหู้ เงาหมัดมากมาย ที่ดูเหมือนแข็งแกร่งของกู่เฉิง โดนหมัดของหลินซื่อเฉิงต่อยจนกระจายไปคนละทิศคนละทาง

สุดท้ายหมัดของหลินซื่อเฉิง แยกเป็นเงานับไม่ถ้วน กระแทกกับหน้าอกของกู่เฉิงอย่างแรง

พรวด!

กู่เฉิงเงยหน้ากระอักเลือดออกมา เขาโดนต่อยจนตัวปลิว ล้มลงตรงเท้าของนายท่านกู่

“เป็นไปได้ยังไง!”

กู่เฉิงมองหลินซื่อเฉิงด้วยใบหน้าตกตะลึง แววตาเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ

“ฉันกับเขาน่าจะอยู่ระดับแดนปรมาจารย์ระดับใหญ่ ขนาดฉันใช้กระบวนท่าที่แข็งแกร่งที่สุด ยังต้านทานหมัดเขาไม่ได้ ทำไมถึงเป็นเช่นนี้”

พละกำลังของหลินซื่อเฉิง ถ้านับตามเกณฑ์ผู้บำเพ็ญเซียน ก็แค่ระยะปฐมภูมิตอนปลายเท่านั้น แต่พละกำลังพอๆ กับปรมาจารย์ระดับใหญ่ของนักบู๊ ถึงขนาดที่แข็งแกร่งกว่าเล็กน้อย

บวกกับกระบวนท่าที่หลินซื่อเฉิงใช้ คือการที่หลินหยุนดัดแปลงตามสิบแปดท่าต้าเต๋า พลานุภาพแข็งแกร่งกว่าการต่อสู้อันแข็งแกร่งของกู่เฉิงเป็นร้อยเท่าอยู่แล้ว

กู่เฉิงต้านทานหมัดของหลินซื่อเฉิงไม่ได้ก็ไม่แปลก

คนของตระกูลกู่ก็มีสีหน้าตกตะลึงเช่นกัน

หลินซื่อเฉิงแข็งแกร่งขนาดไหน พวกเขาไม่รู้ชัดเจน

แต่กู่เฉิงแข็งแกร่งขนาดไหน พวกเขาส่วนใหญ่ล้วนรู้อยู่แล้ว

“ตาแก่ตระกูลหลิน กำราบกู่เฉิงได้ด้วยหมัดเดียว!”

“พระเจ้า ตาแก่นี่เก่งเกินไปแล้ว มิน่าล่ะถึงพาวัยรุ่นมาเพียงสามคน ก็กล้ามาฐานของตระกูลกู่!”

คนของตระกูลกู่ต่างพากันพูด สายตาที่มองหลินซื่อเฉิง เต็มไปด้วยความตกตะลึง

นายท่านกู่มองหลินซื่อเฉิง ด้วยสีหน้าเคร่งขรึมเช่นกัน “คิดไม่ถึงว่าตระกูลหลินแอบซ่อนไม่เปิดเผย ฝึกบู๊จนมาถึงระดับนี้!”