จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 958

"ไม่มีอะไรเป็นไปไม่ได้"หลินหยุนมองไปที่เขาและพูดเบาๆ

"กฎเกณฑ์แห่งมิติ กว้างใหญ่ไพศาล แม้แต่เซียนจริงๆ ใช้ทั้งชีวิตก็ไม่สามารถบรรลุได้"

"คุณแค่พึ่งเรียนรู้กฎเกณฑ์แห่งมิติได้แค่นิดเดียวเท่านั้น เมื่อคุณต้องเผชิญหน้ากับยอดฝีมือที่เชี่ยวชาญกฎเกณฑ์แห่งมิติแล้ว การโจมตีของคุณก็ไร้ประโยชน์"

และหลินหยุนก็คือผู้เชี่ยวชาญกฎเกณฑ์แห่งมิติ

กระบวนท่าดัชนีทะลุอากาศของเจียงไท้ส่วย ถ้าเทียบกับกระบวนท่าแยกน้ำของหลินหยุน มันต่างกันราวฟ้ากับเหว

พูดกับตามตรง กระบวนท่าดัชนีทะลุอากาศของเจียงไท้ส่วยในตอนนี้ ทำได้แค่ทำลายพลังชี่ของนักบู๊เท่านั้น ถ้ามีพลังที่แข็งแกร่งกว่านี้ เขาก็ทำลายไม่ได้

ในร่างกายของหลินหยุนมีพลังทิพย์ของนักบำเพ็ญเซียน พลังทิพย์นั้นแข็งแกร่งกว่าพลังชี่ของนักบู๊หลายเท่า กฎเกณฑ์แห่งมิติที่ธรรมดาของเจียงไท้ส่วยแบบนี้ มันไม่สามารถทำอะไรหลินหยุนได้อยู่แล้ว

มันก็เหมือนกับลูกธนู ลูกธนูของเจียงไท้ส่วย เป็นลูกธนูไม้ธรรมดาที่ไม่มีหัวธนูที่ทำมาจากเหล็ก มันสามารถทะลุกระดาษและฟิล์มบางๆได้ แต่มันไม่สามารถทะลุแผ่นเหล็กได้

ถ้าลูกธนูนี้มีหัวธนูแหลมคมที่ทำมาจากเหล็ก มันก็จะสามารถทะลุแผ่นเหล็กได้

เจียงไท้ส่วยโกรธมากๆ:"พูดจาไร้สาระ!"

"คุณที่ยังอายุน้อยและยังเทียบหลานฉันไม่ได้ คุณจะเข้าใจกฎเกณฑ์แห่งมิติได้ยังไง!"

"เมื่อสักครู่คุณบังเอิญรับได้เท่านั้น แต่ครั้งนี้คุณจะไม่โชคดีอีกต่อไปแล้ว "

เมื่อพูดจบ เจียงไท้ส่วยก็โจมตีอีกครั้ง

ร่างกายของเขา หายไปอย่างไร้ร่องรอยเหมือนเดิม จากนั้นเขาก็ปรากฏตัวบนศีรษะของหลินหยุน และใช้นิ้วโจมตีไปที่ศีรษะของหลินหยุนทันที

"ดัชนีทะลุอากาศ!"

แต่นิ้วมือของเขาก็โดนหยุดเอาไว้กลางอากาศและห่างจากศีรษะของหลินหยุนประมาณเจ็ดนิ้ว และนิ้วมือของเขาก็ไม่สามารถเข้าใกล้ศีรษะได้อีก

"ฉันไม่เชื่อหรอก"

ร่างกายของเจียงไท้ส่วยหายไปอีกครั้ง ผ่านไปชั่วพริบตา เขาก็ปรากฏตัวอยู่ด้านหลังของหลินหยุน และใช้นิ้วโจมตีไปที่ตำแหน่งหัวใจตรงแผ่นหลังทันที

แต่มันก็ยังคงเป็นเหมือนเดิม ดัชนีทะลุอากาศที่สามารถทำลายพลังชี่ป้องกันตัวได้อย่างง่ายดาย แต่มันกลับไม่สามารถเข้าใกล้หลินหยุนในระยะเจ็ดนิ้วได้เลย

"ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้!"เจียงไท้ส่วยมองไปที่หลินหยุนด้วยสีหน้าที่เหลือเชื่อ

หลินหยุนมีสีหน้าที่ปกติและพูดเบาๆ:"ฉันเคยพูดไว้แล้ว กฎเกณฑ์แห่งมิติเพียงเล็กน้อยที่คุณฝึกฝนมาทำอะไรฉันไม่ได้อยู่แล้ว"

"ตอนนี้ฉันจะให้คุณรู้ว่าอะไรคือการโจมตีที่ทะลุพลังป้องกันตัวได้ทุกอย่าง"

"ท่าแยกน้ำ"

หลินหยุนก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว และต่อยหมัดหนึ่งออกมาทันที และโจมตีใส่เจียงไท้ส่วยทันที

การเคลื่อนไหวของเขาไม่ได้เร็วเท่ากับเจียงไท้ส่วย และไม่ได้ดูน่าเกรงขามและทรงพลังเหมือนเขา แต่หมัดนี้ของเขานั่นมั่นคงมากๆ เหมือนกับต้นสนที่แข็งแรง และเหมือนภูเขาที่สูงตระหง่าน

เจียงไท้ส่วยหัวเราะด้วยความเย็นชา:"กระบวนท่ากระจอกมากๆและไม่ทรงพลังเลย!"

"จงดูเอาไว้ ฉันจะทำลายกระบวนท่าของคุณให้ได้!"

"ดาบแตกนภา!"

เจียงไท้ส่วยเปลี่ยนนิ้วเป็นฝ่ามือ และฟันไปที่หลินหยุนทันที

ฝ่ามือนี้ของเขา มีรังสีดาบสีน้ำเงินเปล่งออกมา ดูเหมือนรังสีดาบนี้จะฉีกท้องฟ้าเป็นชิ้นๆได้

บริเวณโดยรอบ คนของกองทัพมองเห็นการโจมตีด้วยฝ่ามือของเจียงไท้ส่วย ทำให้พวกเขาตกใจมากๆ

"นี่ยังเป็นพลังของมนุษย์จริงๆเหรอ?"

"ถึงแม้จะเป็นเครื่องบินลำหนึ่ง ก็คงจะรับการโจมตีครั้งนี้ไม่ไหว!"

"นักบู๊ที่มีฝึกฝนถึงขั้นสูงๆนั้นแข็งแกร่งขนาดนี้จริงๆเหรอ!"

"คนๆเดียวสามารถเอาชนะกองทัพนับพันนับหมื่นได้!"

ดวงตาของชายชราใส่เสื้อสีฟ้าคนนั้นเต็มไปด้วยความตกตะลึง:"พลังของแดนเทพช่างน่ากลัวมากๆ!"

ชายชราแปลกๆที่อยู่ข้างๆก็อุทานด้วยความตกตะลึง:"ปรมาจารย์ขั้นสูงสุด เมื่ออยู่ต่อหน้ายอดฝีมือแดนเทพ ปรมาจารย์ขั้นสูงสุดก็เหมือนกับเด็กทารกที่ไม่มีทางต่อสู้"

ผู้นำของทั้งสี่ตระกูลใหญ่ต่างก็ตกตะลึงเหมือนกัน

"เจียงไท้ส่วยน่ากลัวมากๆ!"

หมัดของหลินหยุนนั้น เมื่อเทียบกับการโจมตีด้วยฝ่ามือของเจียงไท้ส่วย พลังของมันนั้นดูอ่อนแอมากๆ

เมื่อมองดูแล้ว ราวกับว่าหลินหยุนเป็นแมลงเม่าที่บินเข้ากองไฟ หาเรื่องตายชัดๆ

แต่หมัดของหลินหยุนเมื่อปะทะกับฝ่ามือของเจียงไท้ส่วยแล้ว ทำให้ทุกคนที่มองเห็นเหตุการณ์ตกตะลึงจนตาแทบจะกระเด็นออกมา