จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 977

ฉูเหอสีหน้าโกรธจัด “ฉันไม่เชื่อว่าในตัวเขาจะไม่มีจุดอ่อนเลย!”

พอพูดจบ เงาร่างของฉูเหอก็ค่อยๆเคลื่อนไหวราวกับผีเสื้อชมดอกไม้ เริ่มจู่โจมไปยังร่างยักษ์ของเคทอย่างบ้าคลั่ง

ฉูเหอและตางอู่ ต่างก็เป็นยอดฝีมือของสำนักหลงถัง ที่ยังเหนือกว่าหน่วยมังกรของรัฐบาลจีนเสียอีก

นี่คือพลังอำนาจเหนือมนุษย์ที่แข็งแกร่งที่สุดของทางการรัฐบาลจีน

เจ้าตัวฉูเหอเองก็เป็นถึงยอดฝีมือแดนปรมาจารย์สูงสุดแล้ว ตอนนี้ยังได้รับประสิทธิผลจากเทือกเขาทิพย์เช่นนี้ พลังฝึกฝนภายในร่างกายก็สูงขึ้นไม่ใช่น้อยเลย

แทบจะนับได้ว่าเป็นยอดฝีมือที่สามารถสัมผัสแดนเทพได้แล้ว

การบุกจู่โจมครั้งนี้ แทบจะไม่แตกต่างอะไรกับการโจมตีเลย เพียงแค่เสี้ยววินาที ฉูเหอก็ได้สะกดจุดทั่วร่างของเคทไว้หมดแล้ว

หลังจากนั้น ฉูเหอก็ถอยกลับไปที่เดิม หายใจหอบเล็กน้อย

เคทหัวเราะเสียงดัง สีหน้าเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน “ลูกลิงผิวเหลืองอย่างชาวจีนพวกแก เป็นได้แค่ลูกเล่นพวกนี้ แกกำลังช่วยฉันเกาที่คันอยู่เหรอ!”

“ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเทพแห่งสงครามอะไรของพวกแกนั่น ไปเฝ้าระวังอยู่ด่านประตูเข้าออกประเทศหลายปีที่ผ่านมาละก็ พวกเราก็เข้าไปประเทศจีน แย่งชิงวิชาฝึกวรยุทธ์ของลูกลิงผิวเหลืองชาวจีนพวกแกมาจนหมดเกลี้ยงไปนานแล้ว”

คราวนี้ฉูเหอก็ตื่นตกใจขึ้นมาจริงๆแล้ว

“ในร่างของเขาไม่มีจุดอ่อนอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว จุดประสาทหนึ่งร้อยแปดจุดทั้งหมด ฉันได้โจมตีจนครบแล้ว แต่เขาถึงกับไม่เป็นอะไรเลย!”

ตางอู่สีหน้าเคร่งขรึม “ผู้บำเพ็ญพิเศษของโลกตะวันตก มีโครงสร้างรูปร่างที่ไม่เหมือนกับนักบู๊ชาวจีนพวกเรา อาจไม่แน่ว่าจุดประสาทไม่ใช่จุดอ่อนของพวกเขาก็ได้”

“ให้ฉันเจอกับเขาหน่อยสิ!”

คราวนี้ฉูเหอก็ไม่ดื้อรั้นอีกแล้ว การจู่โจมของเธอไม่สามารถทำลายจุดป้องกันของเคทได้เลย ถ้ายังฝืนสู้ต่อไป รังแต่จะทำให้ตัวเองขายหน้าเปล่าๆ

มองดูตางอู่ที่กำลังเดินมา เคทพูดด้วยสีหน้าดูถูกว่า “เร็วขนาดนี้ก็เปลี่ยนคนใหม่มาแล้วเหรอ? ฉันก็บอกแล้วว่าลูกลิงผิวเหลืองอย่างยพวกแกนี้ ก็อาศัยแต่คนมากเท่านั้น ไม่งั้นแล้ว ก็ทำลายพวกแกจนหมดเกลี้ยงไปนานแล้ว”

ตางอู่พูดด้วยเสียงเคร่งขรึมว่า “รังแกผู้หญิง ไม่แน่จริงเลยนี่ ให้ฉันสู้กับแกดีกว่า!”

เคทพูดเยาะเย้ยว่า “พวกแกมาพร้อมกันเลย จะได้ไม่เสียเวลา!”

คำตอบของเขาก็คือ พลังหมัดที่แฝงด้วยความโกรธของตางอู่

นักบู๊แดนปรมาจารย์สูงสุด ออกหมัดราวกับสายลม พลังหมัดราวกับคลื่นทะเลที่โหมกระหน่ำอย่างบ้าคลั่ง ห่างออกไปนอกรัศมีสิบกว่าเมตรก็ยังสามารถรับรู้ถึงความรุนแรงของพลังลมได้เลย

พื้นดินที่ปกคลุมด้วยน้ำแข็งหนาทึบ ถูกพลังหมัดของตางอู่พัดกระจุยกระจายออกไป จนเห็นผิวดินสีดำเผยออกมา

“ฮึ่ม ตาบ้านี่ คิดไม่ถึงว่าพละกำลังของเขาถึงกับอยู่เหนือกว่าฉันมานานแล้ว! ทุกครั้งที่ฝึกฝนกับฉัน เขาเจตนายอมอ่อนข้อให้ฉันมาโดยตลอด!”

ในความโกรธของฉูเหอนั้น ก็ยังแฝงด้วยความหวานจางๆอยู่ด้วย

เมื่อเผชิญหน้ากับหมัดอันทรงพลังของตางอู่แล้ว สีหน้าดูถูกของเคทก็เปลี่ยนเป็นเคร่งเครียด “ฮื่อ นี่ยังพอมีความสนุกอยู่บ้าง!”

เคทก็ไม่ยอมถอยเลยแม้แต่ก้าวเดียว ชกหมัดสวนออกไปเช่นกัน

ภายในร่างของเคทนั้นไม่มีชี่แท้เลยแม้แต่นิดเดียว อาศัยแต่เฉพาะพลังแรงของเนื้อตัวอย่างเดียวทั้งนั้น ชกหมัดออกไปหนึ่งที

แต่ว่า หมัดอันทรงพลังนี้เมื่อเทียบกับตางอู่แล้ว ถึงกับไม่แตกต่างกันเลย

โป้ง！

เมื่อหมัดทั้งสองปะทะกัน ตางอู่ถูกกระแทกจนถอยหลังไปหลายก้าว ส่วนเคทก็ถอยหลังไปเพียงแค่ก้าวเดียวเท่านั้น

แต่ว่า เคทก็รีบชกหมัดตามออกไปอีกหนึ่งที

เลือดลมภายในร่างของตางอู่กำลังแปรปรวน จึงได้แต่หลบให้พ้นไปก่อน

หมัดของเคทชกไม่ถูกอะไรเลย จึงพูดเยาะเย้ยด้วยสีหน้าดูถูกทันที “ฉันก็บอกแต่แรกแล้ว ลูกลิงผิวเหลืองอย่างพวกแก อ่อนหัดเกินไป!”

“พวกแกนอกจากคิดจะหนีแล้ว ยังทำอะไรได้อีก!”

พวกยอดฝีมือในกาฬโลกทั้งหลายที่อยู่ข้างหลัง ต่างก็หัวเราะเยาะเสียงดัง บางคนยังผิวปากออกมาอีกด้วย

ตางอู่รู้สึกอับอายมาก เลือดลมพุ่งพลาดสีหน้าแดงก่ำ ตะคอกเสียงดังออกไปว่า “มาอีกเลย!”

“ได้!”

เคทก็ยกมือขึ้น แล้วรีบชกหมัดออกไปอีกหนึ่งที

ตางอู่ก็ไม่ยอมแพ้ ฟาดด้วยฝ่ามืออย่างสุดแรงออกไปหนึ่งที

ในมือของตางอู่ก็เกิดการผันร่างชี่แท้ ให้กลายเป็นมีดด้ามยาวที่มีความยาวถึงสองเมตร จากนั้นก็ฟาดลงบนศีรษะของเคท

พลังแรงของมีดด้ามนี้ เมื่อเทียบกับหมัดแรกของตางอู่แล้ว ยังแข็งแกร่งกว่าอีกหลายเท่า

เรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ เขาก็ได้รับรู้หมดแล้ว แต่เพราะว่าเขาได้ส่งถ่ายชี่ภูตไม้ไปยังผลไม้รวมทิพย์ จนทำให้พลังฝึกฝนสูญเสียไปมาก ตอนนี้จึงได้แต่รีบฟื้นฟูพลังทิพย์ให้เร็วที่สุด เวลาทุกวินาทีก็ไม่ยอมปล่อยผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์

แต่ว่า ตอนนี้ทั้งฉูเหอและตางอู่ทั้งสองคน เห็นได้ชัดว่าไม่สามารถต้านทานศัตรูไว้ได้อีกแล้ว หลินหยุนจึงจำเป็นต้องลงมือเอง

หลินหยุนยกมือขึ้นมา บนพื้นดินที่ห่างออกไปจากตรงหน้าของเขาราวสิบเมตรนั้น ก็ปรากฏมีรอยเส้นยาวประมาณหลายเมตรขึ้นมาทันที

เคทอดไม่ได้ที่ต้องหยุดเท้าลง มองดูหลินหยุน “นี่หมายความว่ายังไง?”

หลินหยุนพูดอย่างเรียบๆว่า “ใครข้ามเส้นนี้มา ตาย!”

เคทหัวเราะเสียงดังด้วยสีหน้าโอหัง “เจ้าเด็กผิวเหลือง แกทำให้ปู่อย่างฉันตกใจงงไปหมดแล้วนะ! แค่รอยเส้นขีดเดียว ก็สามารถขวางฉันได้แล้วเหรอ? ฝันไปเถอะ!”

ฉูเหออดไม่ได้ที่ต้องปิดหน้าไว้ “เจ้าเด็กนี่ บ้าไปแล้วเหรอไง? เขาคิดว่าเคทเป็นใคร จะเชื่อฟังขนาดนั้นเหรอ?”

ตางอู่ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย รู้สึกการกระทำของหลินหยุน เหมือนเกมเด็กเล่นมากเกินไป

คาร์นอตวิลเลียมไม่พูดอะไรสักคำ ได้แต่มองดูหลินหยุนอย่างเงียบๆ

ถึงแม้ว่าเคทจะแข็งแกร่งมากก็ตาม แต่ว่าก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลินหยุนอย่างแน่นอน

ประเด็นนี้ คาร์นอตวิลเลียมรู้ดีที่สุด

เพียงแต่ว่า ใครข้ามเส้นนี้มาตาย คำพูดนี้ก็ค่อนข้างคุยโวมากเกินไป

ยอดฝีมือในกาฬโลกมากมายขนาดนี้ ถ้าบุกขึ้นมาพร้อมกันทีเดียว เป็นไปได้ยังไงที่หลินหยุนจะสามารถฆ่าได้หมด?

พวกยอดฝีมือในกาฬโลกทั้งหลายที่อยู่ข้างหลังเคท เสียงหัวเราะเยาะพร้อมกับเสียงผิวปากก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง

“หรือว่าพวกคนชาวจีนจะคุยโวขี้โม้เป็นอย่างเดียวเหรอไง?”

“คนจีนพวกนี้ อาจไม่แน่ว่าเริ่มไปใช้ชีวิตที่ฝันหวานอยู่บนเมืองสวรรค์อีกแล้วก็ได้นะ!”

“เคท ฉีกเนื้อเขาให้ละเอียดไปเลย!”

เคทแหกปากหัวเราะเสียงดัง ฟันที่เหลืองอ๋อยก็เผยออกมา จ้องมองหลินหยุนอย่างดุร้าย “ไอ้หนู ฉันจะฉีกเนื้อแกออกเป็นชิ้นๆเลย!”

“ตอนนี้ ฉันจะให้แกมองดูฉัน เหยียบข้ามเส้นที่แกขีดไว้นี้ แล้วเข้าไปตบหน้าแกอย่างแรงเลย！”

ฝ่าเท้าขนาดใหญ่ราวเบอร์หกสิบของเคทนั้น ก็จงใจที่จะลดความเร็วลง แล้วเหยียบกระทืบข้ามรอยเส้นที่ขีดนั้นไปยังอีกฝั่งหนึ่ง