จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 992

สามสุดยอดฝีมือจากไป ยอดฝีมือทั้งหมดของกาฬโลกก็รีบจากไปทันที

ในจำนวนยอดฝีมือเหล่านั้น มีคนที่ไม่อยากจะต่อสู้ตั้งนานแล้ว

พลังที่หลินหยุนแสดงออกมานั้นแข็งแกร่งมากจนเกินไป ได้ทำลายความกล้าหาญของพวกเขาไปหมดแล้ว

ตางอู่มองดูรูปร่างธรรมดาของหลินหยุนด้วยสีหน้าที่เคารพ:"เขาฆ่าเทพกระบี่เยนหนานเทียน และกลายเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งของลำดับเทพ การต่อสู้ครั้งนี้ เขาเอาชนะยอดฝีมือทั้งหมดของกาฬโลกและกลายเป็นยอดฝีมืออันดับต้นๆของโลก!"

"ฉันเชื่อว่าหลังจากการต่อสู้ครั้งนี้แล้ว ทั่วโลกจะต้องจดจำชื่อหลินชางฉองได้อย่างแน่นอน!"

"ในตอนนี้ คุณยังสงสัยว่าเขาเอาชนะเทพสงครามไม่ได้อีกไหม?"ตางอู่มองไปที่ฉูเหอและถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

ฉูเหอกลอกตาใส่เขา:"คุณพูดจาไร้สาระมากๆ!"

เมื่อพูดจบ ฉูเหอหันศีรษะและมองไปที่หลินหยุนด้วยสีหน้าที่เคารพ:"เขาแข็งแกร่งกว่าเทพสงครามร้อยเท่า!"

เมื่อเห็นทุกคนจากไป หลินหยุนรีบหันหลังและนั่งลงข้างๆผลไม้รวมทิพย์ และเริ่มฟื้นฟูพลังที่สูญเสียไป

"พวกเราก็นั่งฝึกฝนกันเถอะ อย่าสิ้นเปลืองพลังทิพท์ของที่นี่เลย"ตางอู่พูด

"อืม"ฉูเหอพยักหน้า หันหลังไปมองคาร์นอตวิลเลียมที่อยู่ไม่ไกล:"เด้กน้อย คุณยังยืนอยู่ตรงนั้นทำไม ลงมาได้แล้ว!"

คาร์นอตวิลเลียมกระโดดลงมาทันที เขาบินลงมาเหมือนนกตัวใหญ่เลย

"ฉันขอพูดอีกครั้ง อย่าเรียกฉันว่าเด้กน้อย"

สีหน้าของคาร์นอตวิลเลียมโกรธมากๆ เขานั่งอยู่ข้างๆหลินหยุนและหันหน้าไปทิศทางอื่น

ฉูเหอหัวเราะเบาๆ และไม่ได้แกล้งเขาอีก

อย่างไรก็ตาม ยังไม่ทันที่พวกเขาจะเริ่มฝึกฝน ก็มีเสียงกรีดร้องด้วยความหวาดกลัวดังมาจากปากทางเข้าหุบเขา

ยอดฝีมือทั้งหมดของกาฬโลกที่จากไปเมื่อสักครู่ พวกเขากลับมาอีกครั้ง

ฉูเหอพูดด้วยความโกรธ:"คนพวกนี้ไม่รู้จักสำนึกบุญคุณ ปรมาจารย์หลินไม่ฆ่าพวกเขาและปล่อยให้พวกเขาจากไป ตอนนี้พวกเขายังกล้ากลับมาอีกเหรอ!"

ตางอู่พูดอย่างเคร่งขรึม:"มันผิดสังเกต ต้องมีปัญหาอะไรแน่นอน!"

"คุณดูดีๆ ดูเหมือนพวกเขาได้รับบาดเจ็บ และมีบางคนหายตัวไป"

ฉูเหอดูแล้ว เป็นอย่างที่เขาพูดจริงๆ อดไม่ได้ที่จะสงสัยและพูด:"ยอดฝีมือของกาฬโลกเยอะขนาดนี้ ใครสามารถทำให้พวกเขาบาดเจ็บได้?"

ยอดฝีมือของกาฬโลกพวกนั้นวิ่งกลับมาที่หุบเขา และวิ่งมาหาหลินหยุนและคนอื่นๆทันที

"ช่วยด้วย ช่วยด้วย มันน่ากลัวมากๆ!"

คนที่พุ่งมาเป็นคนแรกคือยอดฝีมือที่มีชื่อว่าเกียโร

เขาหน้าซีดมากๆ สีหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ราวกับว่าเขาเจอเรื่องน่ากลัวสุดๆมา

"พวกคุณเป็นอะไรเหรอ?"ตางอู่ถามด้วยความสงสัย

หลินหยุนลืมตาขึ้นมาและมองไปที่พวกเขา จากนั้นก็มองไปที่ปากทางเข้าหุบเขา ดูเหมือนเขาจะสัมผัสอะไรบางอย่างได้ ทำให้เขาขมวดคิ้วทันที

เกียโรพูดติดๆขัดๆ:"สัตว์ประหลาด สัตว์ประหลาด พวกเราโดนสัตว์ประหลาดกลุ่มหนึ่งลอบโจมตี!"

ฉูเหอหัวเราะอย่างเย็นชาและพูด:"เรื่องตลกมากๆ สัตว์ประหลาดประเภทไหนที่ลอบโจมตีพวกคุณเหรอ? สัตว์ประหลาดพวกนั้นเป็นยอดฝีมือแดนเทพเหรอ?"

เกียโรใช้มือในการอธิบายและพูดอย่างโอเวอร์:"สัตว์ประหลาดพวกนั้นเหมือนกับมนุษย์เลย พวกมันยืนด้วยสองขา และเคลื่อนไหวเร็วดังสายลม และผิวหนังของพวกมันก็แข็งแกร่งเหมือนกับเหล็กกล้า"

"หมัดของฉันโจมตีโดนร่างกายของพวกมัน แต่พวกมันไม่ได้รับบาดเจ็บเลย แม้แต่ขนบนตัวก็ไม่หลุดร่วงเลย!"

ถึงแม้เกียโรจะเป็นพ่อมด แต่พลังของเขาเทียบเท่าปรมาจารย์บู๊ และความแข็งแกร่งของเขาก็อยู่ขั้นปรมาจารย์ระดับใหญ่

"มันเป็นสัตว์ประหลาดอะไรกันแน่ โดนยอดฝีมือขั้นปรมาจารย์บู๊โจมตีโดนร่างกายแต่ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย?"สีหน้าของฉูเหอมีแต่ความเหลือเชื่อ

"หึ พวกคุณไม่อยากสูญเสียน้ำทิพท์มากกว่า ดังนั้นพวกคุณก็เลยหาข้ออ้างกลับมา"ฉูเหอไม่เชื่อว่ามีสัตว์ประหลาดแบบนั้นจริงๆ