ชายาบุปผาซ่อนพิษ นิยาย บท 163

หยุนซวนอุทานได้อย่างน่าตะลึง สะเทือนถึงฟู่ลั่วเฉินโดยตรงทำให้สิ่งที่เขาจะพูดนั้นสั่นคลอนออกจากความคิดของเขา 

เฟิงฉิ้นหว่านก็ตกตะลึงอยู่กับที่ สักพักก็กลับมารู้สึกตัว “เมื่อวานข้าได้ทำแผลเพื่อที่จะรักษาท่านชาย ในฐานะที่เป็นหมอ เป็นหมอไม่จำเป็นต้องสนใจเรื่องเพศตรงข้าม……” 

หยุนซวนรีบส่ายหัวอยู่ด้านข้าง “แบบนั้นไม่ได้นะ แม่นางเฟิง นางไม่รู้หรอก ท่านอ๋องบ้านเราเข้มงวดต่อท่านชายมาก ท่านชายสามารถไปดูหญิงงามธรรมชาติงามได้ แต่ไม่สามารถที่จะให้คนเหล่านั้นมาแตะเนื้อต้องตัวได้ ไม่อย่างนั้นถ้ากลับไปยังจวนแล้ว ท่านอ๋องจะต้องใช้พลังแห่งตระกูลกับท่านชาย” 

ดวงตาของฟู่ลั่วเฉินเปิดขึ้นเล็กน้อย แสงเย็นจางๆแวบเข้ามาในดวงตาของเขา หรือว่าเราต้องไปดูก้อนแห่งสมบัติน้ำลมอีก? 

หยุนซวนรีบที่จะทำท่าทางขยิบตาให้กับฟู่ลั่วเฉิน แล้วยังจะพูดอีกว่า “ท่านอ๋องมักจะชอบกล่าว ความจริงของฝ่ายชายและหญิงนั้นสำคัญมากเมื่อวานข้าน้อยเชื่อใจในตัวเองแม่นางเฟิง จึงไว้ในที่ให้นางดูแลท่านชาย แต่ไม่คาดคิดเลยว่า หลับตื่นขึ้นมานี้ นางได้ดูแลเขาด้วยวิธีแย่ๆแบบนี้”

หยุนซวนรีบนำเสื้อคลุมที่อยู่ด้านข้างมาคลุมให้กับฟู่ลั่วเฉิน ปิดร่างกายส่วนบนของเขาอย่างมิดชิด 

เฟิงฉิ้นหว่านเพิ่งจะมีสติอีกรอบ ในใจมีแต่ความตกตะลึง “ที่จริงแล้ว……” ฟู่ลั่วเฉินพูดอย่างเสียงดังสนั่น ยังมีความจริงอะไรจะพูดอีกหรือ? 

“แม่นางเฟิง เจ้าไม่ต้องอธิบายมากหรอก แม้เหตุการณ์จะเกิดขึ้นโดยมีเหตุผล ความจริงของท่านชายก็โดนทำลายแล้วไปครึ่งหนึ่ง เจ้าต้องรับผิดชอบด้วย” 

เฟิงฉิ้นหว่านเงยหน้ามองไปยังฟู่ลั่วเฉิน “ท่านชาย ท่านคิดว่ายังไง” 

ถึงแม้องครักษ์หยุนซวนจะเก่งในด้านการต่อสู้ แต่นิสัยส่วนตัวมักจะชอบออกนอกกรอบไปหน่อย แต่ละคำที่ได้พูดออกไปนั้น โดยส่วนใหญ่แล้วก็เพื่อความสนุกสนาน แต่ว่าลักษณะนิสัยของฟู่ลั่วเฉินเย็นชาเงียบๆ ได้ยินหยุนซวนกล่าวมาแบบนี้ แต่ตัวเองก็เหลือที่จะทน จะไม่ให้หยุนซวนเกลือกกลั่วอีก 

ฟู่ลั่วเฉินลุกมานั่ง มือจับตรงอกไอทีหนึ่ “หยุนซวน……พูดก็มีเหตุผล”

เฟิงฉิ้นหว่านอึ้งอยู่กับที่ “ท่านชาย?”

“มนุษย์มักจะพูดกันว่าความจริงของหญิงสาวนั้นมันสำคัญยิ่งนัก แต่ความจริงของชายแล้วดันไม่สำคัญเลยหรือ?” 

ฟู่ลั่วเฉินรูปร่างหน้าตาที่หล่อเหลาแถมมีสีหน้าอันเย็นชา การที่กล่าวคำเหล่านี้ออกมามักจะดูเหมือนเข้มงวดอย่างยิ่ง 

หยุนซวนบ้าคลั่งในใจที่จะพยักหน้า ท่านชายบ้านเราคิดได้สักที! 

รอเขาเก็บรวบรวมเป็นสมุดภาพอย่างดีเล่มหนึ่งให้ท่านชายได้ดู ท่านชายต้องสามารถส่องฟ้าและเก่งกว่าฟ้าแน่นอน รับแม่นางเฟิงเป็นภรรยา! 

เฟิงฉิ้นหว่านอ้าปาก ใช้เวลาสักพักเสียงถึงจะกลับมา “สิ่งที่ท่านชายพูดนั้นมีเหตุผล” 

“งั้นเจ้าเตรียมตัวทำอย่างไรต่อ?” ฟู่ลั่วเฉินหันมามอง

“ข้า……ข้าเตรียมของขวัญนิดหน่อย เพื่อที่จะประทานโทษแก่ท่านชาย?” เฟิงฉิ้นหว่านถามอย่างระมัดระวัง ในใจไม่สามารถหยุดคิดเกี่ยวกับจุดประสงค์คำพูดของฟู่ลั่วเฉิน

ทันใดนั้นฟู่ลั่วเฉินร่วมมือกับหยุนซวนเพื่อสร้างปัญหาอย่างไร้เหตุผล หรือว่าอยากได้ของอะไรจากตัวข้า? 

คิดไปคิดมาแล้ว ก็มีแต่ก้อนเงินที่นางเคยสะสมมาก่อนเองแหละ แต่ก้อนเงินเหล่านั้นถูกนางนำไปถอนออกแล้ว สักชั่วคราวที่ไม่สามารถให้กับฟู่ลั่วเฉินได้ 

คิดแบบนี้ ความทุกข์ปรากฎขึ้นบนใบหน้าของเฟิงฉิ้นหว่าน 

ฟู่ลั่วเฉินได้เห็นแล้ว ได้หลบสายตา “เจ้าไม่จำเป็นต้องฝืนใจขนาดนั้น ไม่ยอมที่จะรับผิดชอบก็ไม่เป็นไร”

“ข้ายอมรับผิดชอบ แต่ตอนนี้ก็กำลังเผชิญกับความทุกข์ยาก……” เฟิงฉิ้นหว่านรีบตอบกลับ 

ก้อนเงินเหล่านั้นไม่ใช่ว่าไม่สามารถเอากลับคืนมาได้ แต่เพียงต้องผ่านกระบวนการ แต่กระบวนการนี้อาจใช้เวลานาน 

“ไม่ต้องหาข้ออ้าง” ฟู่ลั่วเฉินแอบพูดตรงที่เฟิงฉิ้นหว่านไม่เห็น กำหมัดขึ้นมาเบาๆ เขารู้เป็นครั้งแรก ตัวเองก็สามารถพูดคไม่ดีแบบนี้ออกมาได้