ชายาบุปผาซ่อนพิษ นิยาย บท 18

บนรถม้าเสิ่นเยว่มองเฟิงฉิ้นหว่านด้วยความรู้สึกที่อัดแน่นไปด้วยความเจ็บปวด : นางทำเป็นเหมือนไม่รู้สึกอะไร แต่ผู้หญิงใสซื่อบริสุทธิ์คนหนึ่ง ต้องมาโดนคน......จะไม่เจ็บปวดได้อย่างไร

“คดีตระกูลเกามีใต้เท้าจ้าวเป็นคนตัดสิน พวกเรากลับไปพักผ่อนก่อนเถิด”

เฟิงฉิ้นหว่านแหงนหน้าขึ้นมาแล้วอมยิ้มพลางส่ายหัว “ท่านแม่ ข้าได้เดิมพันกับคนคนหนึ่งเอาไว้ และมีเวลาเพียงหนึ่งเดือนเท่านั้น ตอนนี้ผ่านมาสองวันแล้ว ข้าไม่อาจรอช้าได้อีก ข้าอยากพบเถ้าแก่ร้านที่ท่านพ่อดูแล”

เสิ่นเยว่มองเฟิงฉิ้นหว่านด้วยสีหน้าลังเล “พ่อของเจ้าเสียชีวิตไปอย่างกะทันหัน แม่เองก็ไม่รู้เรื่องกลยุทธ์การค้า เจ้า......เจ้าเองก็ไม่เคยสัมผัสมาก่อนเช่นกัน ตอนนี้หลายๆ คนจึงพากันหนีไปหมดแล้ว”

เมื่อก่อนนางไม่เพียงไม่เคยทำมาก่อนเท่านั้น แต่ยังถูกเลี้ยงดูราวกับดอกไม้อันบอบบาง ไม่ได้ออกไปปรากฏตัวข้างนอกเรือนเลยด้วยซ้ำ ถ้าเมื่อก่อนไม่เป็นเช่นนั้นและรู้จักออกไปข้างนอกมากกว่านี้ คงจะมีคนเต็มใจที่จะยื่นมือช่วยเหลือนางบ้าง

“ท่านแม่ คนจากไปทุกอย่างก็แปรเปลี่ยน ข้าเข้าใจเรื่องนี้ดี แต่แม้ว่าคนอื่นอาจจะหักหลังเรา แต่ท่านอาฉินไม่มีทางทำแบบนั้น เขาเป็นผู้ช่วยของท่านพ่อ หากมีเขาอยู่ ตระกูลเฟิงของพวกเราไม่มีทางมีปัญหาอย่างแน่นอน”

เมื่อนึกถึงฉินฮั๋วเหนียนขึ้นมา ในใจของเฟิงฉิ้นหว่านก็เริ่มเจ็บปวด

เมื่อชาติก่อนตอนที่เกิดเรื่องขึ้นกับนาง เสิ่นเยว่ใช้สมบัติของตระกูลเฟิงเข้าแลกกับความอิสระของนาง ทุกคนต่างรังเกียจ ดูถูกนาง มีเพียงท่านอาฉินเพียงคนเดียวที่ปฏิบัติกับนางเหมือนอย่างเดิม และยังบอกอีกด้วยว่า ความสกปรกอยู่ที่ใจคน ส่วนนางเป็นผ้าขาวบริสุทธิ์......

ทว่าภายหลังท่านอาฉินพยายามช่วยนางแก้แค้น และช่วยนางแย่งเอาสมบัติของตระกูลเฟิงกลับมา จึงแอบเข้าไปที่ตระกูลเกาเพียงคนเดียว สุดท้ายกลับโดนเกาหนานทำร้าย......

เมื่อได้ยินชื่อฉินฮั๋วเหนียน เสิ่นเยว่จึงพยักหน้า “เจ้าพูดถูก เจ้าเพิ่งจะสละสมบัติของตระกูลเฟิง ท่านอาฉินจะต้องเป็นกังวลมากเช่นกัน”

เฟิงฉิ้นหว่านอ้าปาก คอของนางแห้งผาก “ท่านแม่ หากข้าต้องทำเรื่องพิเรนทร์หน่อย ท่านจะตำหนิข้าหรือไม่”

“เรื่องพิเรนทร์? เจ้าหมายถึงเรื่องอะไร” เสิ่นเยว่หันไปมอง ตอนนี้นางอ่านความคิดของเฟิงฉิ้นหว่านไม่ออกอีกต่อไปแล้ว

“ข้าไม่เคยทำการค้ามาก่อน มีหลายเรื่องที่ข้าไม่เข้าใจ แต่ข้าเข้าใจความคิดของคน ข้าต้องการแย่งกิจการของตระกูลกลับคืนมาภายในเดือนนี้ หากไม่สามารถเดินตามเส้นทางปกติได้ ข้าก็ต้องเดินทางลัด”

“ลูกจะทำยังไง”

“ท่านพ่อยกกิจการของตระกูลเฟิงทั้งหมดให้ลูก เหลือเพียงที่เดียวที่ยกให้ท่านอาฉิน”

“ยกให้ท่านอาฉิน......เจ้าหมายถึงหอหญิงงามเมืองรึ” เสิ่นเยว่เบิกตากว้าง จากนั้นจึงส่ายหน้า “เจ้าก็รู้ว่าที่นั่นเป็นสถานที่อย่างไร”

“ลูกรู้เจ้าค่ะ คือหอนางโลม”

“ในเมื่อเจ้ารู้แล้วทำไมต้องใช้สถานที่แบบนั้นด้วย”

“ท่านแม่ ข้าไม่บริสุทธิ์แล้ว ท่านแม่คิดว่าข้าสกปรกหรือไม่” เฟิงฉิ้นหว่านกัดริมฝีปากเบาๆ น้ำเสียงของนางสั่นเครือ

“จะคิดแบบนั้นได้อย่างไร เกาหวูต่างหากที่สารเลว”

“ผู้หญิงในหอหญิงงามเมืองพวกนั้นจำนวนมาก ไม่สิ ส่วนใหญ่แล้วน่าจะไร้หนทางอื่น หากสามารถมีหนทางใช้ชีวิตอย่างสงบสุขได้ ใครเลยจะยอมนั่งคุกเข่าขายเสียงหัวเราะให้บุรุษกันเล่า”