ชายาบุปผาซ่อนพิษ นิยาย บท 180

ฟู่ลั่วเฉินเก็บหนังสือสัญญาไว้ในที่ลับที่สุดอย่างระมัดระวัง จากนั้นเขียนจดหมายอีกหนึ่งฉบับ หลังจากนั้นเรียกหยุนซวนเข้ามา : “พูดกับคนภายนอก บอกไปว่าข้ากระตุ้นให้ตระกูลหยุนจ่ายตำลึงโดยเร็วที่สุด อีกอย่างหนึ่งเจ้าส่งคนไปส่งจดหมายให้ท่านพ่อหนึ่งฉบับ เน้นย้ำไปว่าให้ท่านพ่ออ่านได้คนเดียวเท่านั้น อ่านเสร็จแล้วทำลายทันที”

“รับทราบ ท่านชาย”

หยุนซวนมองฟู่ลั่วเฉินอย่างระมัดระวัง พบว่ามุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย อดไม่ได้ที่จะตั้งคำถาม : “เมื่อกี้ท่านชายยังมีความกังวลอยู่เลย ทำไมตอนนี้ถึงมีความสุขขึ้นมาล่ะ?”

“แน่นอนเป็นเพราะมีเรื่องดีๆเกิดขึ้น”

ดวงตาของหยุนซวนเป็นประกาย : “หรือว่าแม่นางเฟิงยอมรับท่านแล้วหรือ?”

กลิ่นอายรอบตัวของฟู่ลั่วเฉินเปลี่ยนเล็กน้อย หยุนซวนคนนี้ชอบพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูดจริงๆ

“เจ้าออกคำสั่งลงไป คนในสวนพบเจอเฟิงฉิ้นหว่าน ก็เหมือนกับพบเจอข้า ต้องมีความเคารพนาง”

“รับทราบ ท่านชายสบายใจได้ พวกเราจะปฏิบัติต่อแม่นางเฟิงเหมือนนายหญิงในอนาคตอย่างแน่นอน” ในน้ำเสียงของหยุนซวนเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

ฟู่ลั่วเฉินจัดระเบียบแขนเสื้อที่ไม่มีรอยย่น : “นอกจากนี้ ให้คนเตรียมเสื้อผ้าที่เรียบง่ายและสง่างามที่เหมือนกับของข้าสักหน่อย ถ้าหากมีคนถามล่ะก็ บอกไปเลยว่าเฟิงฉิ้นหว่านชอบ”

หยุนซวนพยักหน้าอย่างต่อเนื่อง : “รับทราบ!”

ท่านชายของบ้านตัวเองเยี่ยมยอดจริงๆ!

เพียงแต่สามารถจีบแม่นางเฟิงติดได้ มันก็คุ้มค่าที่จะต่อสู้แล้ว

“นอกจากนี้ ซื้อเสื้อผ้าเครื่องประดับของจำเป็นที่ผู้หญิงต้องใช้ด้วย ต้องเลือกของที่ดีที่สุด แพงที่สุด ทางหลินผิงไม่มีล่ะก็ ก็ไปสั่งทำเองที่ร้านเครื่องประดับที่มีชื่อเสียงในเมืองหลวง อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ผู้หญิงคนอื่นมี ก็ไปเตรียมให้เฟิงฉิ้นหว่านหนึ่งชุด”

“ท่านชาย นี่จำเป็นต้องใช้ตำลึงไม่น้อยเลยนะ?”

“ไม่เป็นอะไร รอให้เจ้าทำเรื่องเหล่านี้เสร็จแล้ว ตระกูลหยุนก็จะส่งของขวัญแทนคำขอโทษมาให้ ถึงเวลานั้นเอาไปขายแล้วเปลี่ยนเป็นตำลึง”

“ท่านชายรอบคอบที่สุดแล้ว”

“ใช่แล้ว หยุนชีคนนั้นตามหยุนฉิวกลับไปเมืองซูแล้วหรือ?”

“ใช่ แม้ว่าคำตัดสินของหยุนเลี่ยวยังไม่ถูกตัดสิน ท้ายที่สุดแล้วจำเป็นต้องตายสถานเดียว หยุนฮั่นก็ตายไปแล้ว ในชั่วพริบตาสูญเสียลูกชายไปถึงสองคน หยุนฉิวเหลือเพียงลูกชายคนโตหยุนเฟิงที่ร่างกายอ่อนแอและเจ็บป่วย เพียงแต่มีหมอวินิจฉัย กล่าวว่าหยุนเฟิงคนนั้นมีชีวิตอยู่ได้อีกแค่ครึ่งปีเท่านั้น เพื่อป้องกันไม่ให้ญาติพี่น้องข้างๆเข้ายึดอำนาจ ต่อให้ภายในใจของหยุนฉิวไม่ชอบหยุนชี ก็จำเป็นต้องพาเขากลับไป กลับไปไหว้บรรพบุรุษอีกครั้ง”

นิ้วมือของฟู่ลั่วเฉินขยับเล็กน้อย ยกน้ำอุ่นด้านข้างขึ้นมาจิบหนึ่งคำ

“ส่งคนไปติดต่อสักหน่อย ตระกูลหยุนไม่มีทางล้มง่ายๆแบบนี้แน่นอน องค์ชายสองไม่มีทางเฝ้าดูแขนของตัวเองหักโดยที่ไม่ทำอะไรอย่างแน่นอน ถ้าหากหยุนชีคนนั้นสามารถใช้งานได้ ก็ให้เขามาทำงานให้พวกเรา”

“ท่านชาย ว่ากันว่าหยุนชีคนนั้นกลับไปอยู่กับหยุนฉิว หาข้ออ้างบอกว่าเหตุผลที่แม่นางเฟิงเกือบจะถูกไฟเผาตาย ก็คือเขาที่แอบทำอะไรลับหลัง บอกว่าเขาทนดูตระกูลหยุนตายไม่ได้ ยิ่งทนไม่ได้ที่ต้องถูกแม่นางเฟิงเหยียบย่ำครั้งแล้วครั้งเล่า สามารถพูดได้เลยว่าเหยียบแม่นางเฟิงกลับไป ไม่ใช่ว่าเขามีหัวใจของการทรยศจริงๆแล้วนะ?”

สำหรับคนขอทานอย่างหยุนชีแบบนี้ ตระกูลหยุนมีกิจการที่ใหญ่อย่างมาก เกรงว่ามีแรงดึงดูดที่มหาศาลอย่างแน่นอน

“ไม่มีทาง” ฟู่ลั่วเฉินกล่าวด้วยความมั่นใจ

“ทำไมท่านชายถึงเชื่อใจเขาเช่นนี้?”

“เพราะว่าเขาชอบเฟิงฉิ้นหว่าน”

“ห๊ะ?” หยุนซวนอึ้งอยู่กับที่โดยตรง “สิ่งที่ท่านชายพูดเป็นเรื่องจริง?”

“ข้าเคยเห็นแววตาของเขา ไม่ผิดอย่างแน่นอน”

“ท่านชายยังจะใช้งานเขาอีก ปล่อยให้เขาเกิดเองตายเองที่ตระกูลหยุนไม่ดีกว่าหรือ?”

ท่านชายมีความใจกว้างขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ กล้าเอาศัตรูของตัวเองกลับมาใช้งานอีกครั้ง?

แม้ว่าเพียงแค่สายตาของแม่นางเฟิงไม่มีปัญหา เชื่อว่าจะต้องเลือกท่านชายของบ้านตัวเองแน่นอน แต่ว่าทุกเรื่องล้วนแล้วมีคำว่าเผื่อว่า ท่านชายไม่กังวลจริงๆหรือ?

“รู้จักตัวเองและศัตรู รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง”

แทนที่จะปล่อยให้หยุนชีอยู่ข้างนอกและควบคุมไม่ได้ เก็บมาเป็นลูกน้องจะดีกว่า ติดตามการเคลื่อนไหวได้ตลอดเวลา

“ห๊ะ?” หยุนซวนไม่เข้าใจ

“รีบไปส่งจดหมายได้แล้ว”

“รับทราบ”