ชายาบุปผาซ่อนพิษ นิยาย บท 210

หออี้เป่า หอจู้ฝู ร้านซู่หยุน ร้านฉายอี……

แต่ละร้านเปิดทำการทีละร้านๆ ของที่คนการค้าของตงเหว้ยส่งมาก็ค่อยๆ แยกไปตามร้านต่างๆ

จ้าวยี่และอ๋องผิงหวางทำซ้ำตามขั้นก่อนหน้า ไปข้างหน้าถอดผ้าคลุมป้าย ดูคนขนของเข้าร้าน เสียงประทัดดังขึ้น ซองแดงกระจาย ประชาชนเฮฮา พวกเขาก็ยิ้มพร้อมกับคนอื่นไปด้วย

แบบนี้ เปิดร้านค้าในนามของเฟิงฉิ้นหว่าน จากเดิมที่แข็งดิบๆกลายเป็นงานที่ประชาชนทั่วหลินผิงสนุกสนานเฮฮา 

ตอนนี้ใครก็ไม่สนแล้วว่าชื่อเสียงของเฟิงฉิ้นหว่านจะเป็นยังไง คิดว่าแต่วิ่งเร็วหน่อยหนึ่ง อัดเข้าไปข้างหน้าหน่อยหนึ่ง แย่งซองแดงได้สักสองอันก็ยังดี

จ้าวยี่และอ๋องผิงหวางก็กลายเป็นว่าชื่อเสียงโด่งดังกว่าแต่ก่อน เพียงแค่พวกเขาสองคนยื่นมือไปลากหน้าสีแดงที่บังป้ายไว้ มักจะมีทำให้ประชาชนส่งเสียงอันสนุกสนานขึ้นมา 

เวลาติดต่อกันสามชั่วโมง ร้านค้าที่อยู่ภายใต้นามของเฟิงฉิ้นหว่านก็ได้เปิดทำการหมดแล้ว จ้าวยี่และอ๋องผิงหวางปัดเหงื่อที่อยู่บนหัว แล้วมองเฟิงฉิ้นหว่านที่ตามอยู่ด้านข้างพวกเขา ในใจได้ผุดความชื่นชมขึ้นมา 

“แม่นางเฟิงวันนี้เหนื่อยแย่แล้วสิ? กลับไปพักผ่อนดีๆ”

เฟิงฉิ้นหว่านยังคงสดใสเหมือนเจอกันตอนเช้าตรู่ รอยยิ้มเบิกบาน จนกระทั่งเพราะจัดการเรื่องใหญ่เสร็จดวงตาจึงสว่างไสว ยิ่งดีมีชีวิตชีวามากขึ้น 

“วันนี้ลำบากใต้เท้าจ้าวและอ๋องผิงหวางแล้ว”

“แม่นางเฟิงไม่ต้องเกรงใจ”

ซองแดงก็ได้แจกจ่ายหมด ประชาชนที่สนุกสนานกับงานมาตลอดครึ่งวันยังคงแสดงถึงความยังไม่จบสิ้น 

เก็บเงินตลอดทาง ไม่กลัวเหนื่อยล้า พวกเขาสามารถสู้ต่ออีกสามวันสามคืนได้!

มีคนอดไม่ได้ที่จะถาม “แม่นางเฟิง เจ้าให้คนใส่เหรียญและเงินที่แตกเป็นชิ้นส่วนในซองแดง ยังมีกระดาษข้อความ บนกระดาษได้มีข้อความที่เขียนไว้ว่านำของเหล่านี้สามารถไปแลกของขวัญฟรีได้ ไม่รู้ว่าจริงหรือไม่?”

“ที่ข้าก็มี ไม่เพียงแต่นำไปแลกของขวัญ แต่ถ้าซื้อของ ก็จะได้ลดถึงเงินเก้าตำลึงเลย ไม่รู้ว่าจริงหรือไม่?”

เฟิงฉิ้นหว่านหันไปยังประชาชนที่ซักถามนาง พยักหน้าด้วยความแน่นอน “พี่น้องที่รักทุกท่านไว้ใจได้ ข้อความบนกระดาษเป็นเรื่องจริง สามารถไปแลกที่ร้านค้าที่กำหนดไว้ได้”

พวกประชาชนด้านล่างที่เก็บซองแดงได้ต่างก็ดีใจกันใหญ่

แค่กระดาษเล็กๆใบหนึ่งก็สามารถเป็นเงินเก้าตำลึงมาใช้จ่ายได้ เรื่องดีๆแบบนี้พวกเขาเจอครั้งแรกเลยนะ 

“ดีมากเลย! แม่นางเฟิงเนี่ยงามทั้งหน้าตาและใจ”

“ถ้าให้ข้าพูด ร้านค้าทั่วหลินผิงเป็นของแม่นางเฟิงก็จะดีมากเลย!”

ใต้สายตาเฟิงฉิ้นหว่านมีแสงแวบเข้ามาเบาๆ ตอนนี้นางก็พยายามเพื่อเป้าหมายนี้มิใช่หรือ?

มีความแน่ชัดของแม่นางเฟิง พวกประชาชนก็ไม่สนที่จะดูความสนุกสนานแล้ว ต่างคนต่างแย่งซองแดงไปตามร้านค้าต่างๆเพื่อเลือกของขวัญแลกเปลี่ยนตำลึง

มองยังคนเป็นขบวนอัดกันเข้าร้านค้า อ๋องผิงหวางเริ่มกลัวขึ้นมา

“แม่นางเฟิง ทำแบบนี้ จะไม่ขาดทุนหรือ?”

ในเมื่อทั้งให้ซองแดง ให้ของขวัญ ยังมีกระดาษที่สามารถลดเงิน นี่มันเงินเยอะเกินแล้วไม่มีที่ใช้จ่ายชัดๆ

เฟิงฉิ้นหว่านเอ่ยพร้อมหัวเราะ “คนทำการค้า มีที่ไหนที่ไม่เอากำไร?”

“มีกำไรจริงหรือ?”