ชายาบุปผาซ่อนพิษ นิยาย บท 51

การเคลื่อนไหวของเฟิงฉิ้นหว่านได้เข้าหูของหลี่หยวนอย่างตั้งใจ หลังจากได้ยินว่านางส่งคำเชิญไปยังฟู่ลั่วเฉิน หลี่หยวนก็พบใครบางคนที่สอบถามเกี่ยวกับข่าวสารในหอหญิงงามเมือง

“สองวันนี้ที่หอหญิงงามเมืองเป็นอย่างไรบ้าง？” หลี่หยวนมองที่นักวิชาการด้านล่างขณะดื่มชา

นักวิชาการคนนี้รู้สึกว่าหอหญิงงามเมืองเพื่อสร้างชื่อเสียง ได้ให้ความสนใจเป็นพิเศษกับนักอ่านที่สามารถเขียนบทกวีได้ จึงค้นหาโดยเฉพาะ ซึ่งเขียนบทกวีที่ดี บทกวีที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในหอหญิงงามเมือง ล้วนมาจากลายมือของเขา

“กราบทูลใต้เท้า สองวันนี้ที่หอหญิงงามเมืองได้ต้อนรับและส่งกลับอย่างยินดี และมีแขกผู้มีเกียรติมากมาย...”

“สิ่งที่ข้าถามไม่ใช่เรื่องพวกนี้ แต่เป็นข่าวคราวเกี่ยวกับท่านชายฟู่มีบ้างไหม？”

“ไม่เคยได้ยินเรื่องนั้นเลยขอรับ” นักวิชาการส่ายหัว

"ไม่งั้นหรือ……"

หลี่หยวนขมวดคิ้วเล็กน้อย ตามความคาดเดาของเขา เฟิงฉิ้นหว่านรู้ว่าเบื้องหลังของตระกูลจินมีจวนยู่ชินอ๋องหนุนหลังอยู่ จะต้องไปตีสนิทกับฟู่ลั่วเฉินอย่างแน่นอน ความจริงก็เป็นไปตามที่เขาคาดไว้ นางไปที่สวนของฟู่ลั่วเฉินและในที่สุดก็จากไปอย่างผิดหวัง

แต่เมื่อการตีสนิทล้มเหลว นางจึงล้มเลิกแผนงั้นหรือ?

ตามความเข้าใจของเขาเกี่ยวกับเฟิงฉิ้นหว่านในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา นางไม่ใช่คนที่จะยอมแพ้ง่ายๆ และเมื่อนางต้องการวางแผนต่อต้านฟู่ลั่วเฉิน สิ่งที่ดีที่สุดที่จะพึ่งพาคือหอหญิงงามเมือง

พอดีที่ฟู่ลั่วเฉินเป็นคนที่โลภและตัณหาด้วย ถ้าหอหญิงงามเมืองที่คึกคักในตอนนี้ ไม่ใช่ว่าเป็นสถานที่ที่ดีที่สุดหรือ?

จู่ๆนักวิชาการก็นึกขึ้นได้ทันทีว่า: “ใต้เท้า ข้าน้อยจำข่าวบางอย่างออกแล้ว สาวๆ ในหอหญิงงามเมืองต่างก็มองกันอย่างไม่ธรรมดา แต่จริงๆแล้วคนไม่กี่คนที่ผมติดต่อด้วยต่างก็วางแผนสำหรับคืนพรุ่งนี้อย่างคลุมเครือ ไม่แน่ใจว่าเกี่ยวอะไรกับท่านชายฟู่หรือเปล่า?”

“คืนพรุ่งนี้ นั่นเป็นเวลาที่ฟู่ลั่วเฉินไปหอหญิงงามเมืองไม่ใช่หรือ?”

“ใช่ขอรับ และข้าน้อยยังได้ยินมาว่าเหมือนว่าคืนพรุ่งนี้ถ้าผู้ใดตั้งใจ จะได้รับรางวัลเป็นเงินหนึ่งหมื่นตำลึง”

หลี่หยวนหรี่ตาอย่างแหลมคม: "เงินหนึ่งหมื่นตำลึง? หอหญิงงามเมืองยังมีมรดกเช่นนี้หรือ？"

“ใต้เท้า ท่านมีสิ่งที่ไม่รู้ สองวันนี้ที่หอหญิงงามเมืองเริ่มมีชื่อเสียง แต่ก็ยังมีบัตรเชิญกว่า 20 ใบในทุกวัน และตอนนี้มีคนข้างนอกที่ใช้เงินเพื่อซื้อคำเชิญโดยเฉพาะ เพียงแค่ต้องการเข้าหอหญิงงามเมือง ได้ยินมาว่าราคาที่สูงสุดคือเงิน 500 ตำลึง และตอนนี้หอหญิงงามเมืองขายแต่บัตรเชิญเท่านั้น ก็เพียงพอที่จะทำเงินได้ทุกวันแล้ว"

“ข้าเข้าใจแล้ว เจ้าลงไปได้แล้ว”

"ขอรับ"

หลี่หยวนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นโบกมือและกวักมือเรียกคนต่อไป: "ไปเชิญแม่นางเฟิงมาพบข้า"

"ขอรับ"

ไม่นานหลังจากที่เฟิงฉิ้นหว่านกลับถึงตระกูลเฟิง ก็ได้ยินว่าหลี่หยวนส่งคนมาเชิญเขาและมุมริมฝีปากของเขาก็ยกขึ้นทันที

เสิ่นเยว่กังวลเล็กน้อย: “ฉิ้นหว่าน การติดต่อครั้งก่อนๆ เจ้าว่าหลีหยวนคนนั้นไม่ง่ายที่จะตีสนิทด้วย แต่วันนี้เขามาเชิญโดยเฉพาะ หรือจะเป็นกลอุบายให้กับเจ้า?”

“ท่านแม่เป็นคนฉลาด แค่นี้ก็เดาออกแล้ว”

เฟิงฉิ้นหว่านถอดที่ติดผมหยูหลิงออก และหาดอกไม้กำมะหยี่สีขาวธรรมดาสองดอกแล้วเสียบเข้ากับผมของเธอ จากนั้นใช้บาล์มสีแดงจุ่มเยียนจือ แล้วค่อยๆปัดขนตาล่างของเธอเบาๆ เปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่กลับทำให้ดวงตาที่สดใสแต่เดิมกลับกลายเป็นน่าสงสารขึ้นมา

เสิ่นเยว่ตกตะลึงอยู่ด้านข้าง: "นี่ ... "

ขณะที่ทาลิปสีแดงสดบนริมฝีปากของเธอ เฟิงฉิ้นหว่านก็ลืมตาขึ้นและมองย้อนกลับไป: "ท่านแม่ เป็นผู้หญิงต้องเรียนรู้ที่จะแต่งตัว"

“แต่ท่าน...แบบนี้ดูน่าสงสารมาก”

ดวงตาที่เอ่อล้นนั้นมองเข้ามาขอบตาออกสีแดงอ่อน ทำให้คนดูในอ่อนลง