ชายาเจ้าโง่ของข้าเป็นหมอหญิงอัจฉริยะ นิยาย บท 6

มีดปอกผลไม้ในมือของเจิ้นกั๋วกงร่วงลงกับพื้นพร้อมกับเสียงดังลั่น

ราวกับมีรอยยิ้มชั่วร้ายปรากฎขึ้นในดวงตาของเฟิ่งซู่หน่วน เธอรู้อยู่แล้ว เมื่อเช้าเธอจงใจเดินไปรอบ ๆ จวนโดยสวมเสื้อผ้าขาดวิ่น ภายในจวนก็ย่อมมีคนอื่น ๆ เข้ามาพบเห็นจนนำข่าวนี้ไปแพร่ข้างนอกต่อ

ท่านอ๋องจิ่น พระสวามีของนาง แม้ว่าเขาจะได้ไม่สนใจใยดีผู้หญิงโง่อย่างนาง แต่เมื่อนางผู้มีฐานะเป็นถึงพระชายาถูกคนกระทำการหลู่เกียรติ ถ้าเป็นการกลั่นแกล้งธรรมดา ๆ เขาก็อาจจะยืนดูเฉย ๆ แต่ถ้าถึงขั้นโดนพรากความบริสุทธิ์ไป เป็นเรื่องที่เขาไม่อาจยอมได้

ด้วยเหตุนี้ เพื่อกระตุ้นให้เขาลงมือ เฟิ่งซู่หน่วนจึงฮึดสู้ไปตายเอาดาบหน้า ทำให้ตัวเองอยู่ในสภาพเหมือนคนถูกรุมทำร้าย

และดูเหมือนว่าเธอจะทำสำเร็จเสียด้วย

ท่านอ๋องจิ่นก้าวเข้ามาราวกับสายลมที่อ่อนโยน แต่กลับทำให้คนทั้งหมดในห้องตกใจจนงงงวย

เจิ้นกั๋วกงจ้องเขม็งอย่างกล่าวโทษไปที่เหล่าทหารเวร ทำไมพวกเวรนี่ไม่มารายงานเขาล่วงหน้าก่อน?

ทหารเวรพูดด้วยความตื่นตระหนกว่า "นายท่าน ข้าขวางขบวนเสด็จไม่ได้!"

เฟิ่งซู่หน่วนที่นอนไร้เรี่ยวแรงบนพื้น เหลือบไปมองชายชุดขาวที่ยืนสงบนิ่งราวกับเทพเจ้า เหมือนสิ่งล้ำค่าที่สวรรค์สรรค์สร้างมาอย่างสมบูรณ์แบบ สะอาดสะอ้านราวกับไม่เคยปนเปื้อนสารตะกั่วใด ๆ

โอ้โห ยังมีผู้ชายหน้าตาดีขนาดนี้อยู่บนโลกด้วยเหรอ?

หล่อจนทั้งมนุษย์ทั้งเทวดาอิจฉา!

มันเป็นเสน่ห์ที่ใครก็ไม่สามารถต้านทานได้!

เหมือนต้นฝิ่นที่ส่งกลิ่นเย้ายวนให้คนเสพติด

เฟิ่งเซ่อหมิงเลือดกำเดาไหลพุ่งออกมาเหมือนน้ำพุ เธอตกตะลึงราวกับคนเสียสติ

ก่อนหน้านี้ เธอได้ยินว่าท่านอ๋องจิ่นรูปงามเพียงใด เธอก็ยังรู้สึกว่าต่อให้รูปงามสักเพียงไหน ถ้าไม่มีตำแหน่งรัชทายาทก็ไร้ประโยชน์ ดังนั้นเธอจึงไม่ลังเลที่จะเลือกเข้าหาองค์รัชทายาทที่มีแววจะขึ้นครองบัลลังก์ในวันข้างหน้าแทน

แต่วันนี้เธอได้เห็นรูปโฉมอันงดงามของเขา ต่อให้องค์รัชทายาทมายืนข้างท่านอ๋องจิ่น องค์รัชทายาทก็เทียบไม่ติดอยู่ดี

เฟิ่งเซ่อหมิงรู้สึกลังเลเล็กน้อยกับสิ่งที่ตัวเองเคยเลือกในวัยเยาว์

เจิ้นกั๋วกงเป็นคนแรกที่รู้สึกตัว เขาเดินเซไปหมอบแทบเท้าของท่านอ๋องจิ่น "กระหม่อมไม่ทราบมาก่อนว่า ท่านอ๋องจะเสด็จมาที่นี่กระหม่อมจึงไม่ได้ออกไปต้อนรับ โปรดฝ่าบาทประทานอภัยให้กระหม่อมด้วย”

ท่านอ๋องจิ่นปรายตามองเขาอย่างเฉยเมย มีสีหน้าดูถูกเหยียดหยามอยู่ในที “เจิ้นกั๋วกง ท่านผู้เฒ่าเจิงของตระกูลท่าน เป็นถึงรัฐบุรุษผู้ก่อตั้งประเทศ นึกถึงตอนที่ใต้เท้าเจิงยังร่างกายแข็งแรงมอยู่ เขามีคุณูปการต่อต้าหลี่อย่างมากในการกวาดล้างศัตรู แผ้วถางทางดินแดนนี้ไปเหนือจรดใต้ เพราะเหตุนี้เอง องค์จักรพรรดิผู้ล่วงลับจึงพระราชทานตำแหน่งบรรดาศักดิ์เจิ้นกั๋วกงให้แก่ตระกูลของท่าน แล้วเหตุไฉนพอตำแหน่งถูกส่งช่วงต่อมาถึงท่าน ท่านกลับมาคุกเข่าทำให้ตำแหน่งที่ท่านได้มาไร้ค่าได้ถึงเพียงนี้?”

เฟิ่งซู่หน่วนแทบจะอยากจะปรบมือให้กับคำพูดของท่านอ๋องจิ่น

พ่อของเจ้าของร่างเดิม ผู้ดำรงตำแหน่งเจิ้นกั๋วกงอยู่ในตอนนี้ เมื่อตอนเด็กเขาก็เป็นคนเสเพล ไม่ใส่ใจจะใฝ่หาความรู้ใด ๆ เวลานี้จึงมาฝากความหวังไว้ที่ลูก ๆ ของตน หวังแต่เพียงว่าเฟิ่งเซ่อหมิงจะก้าวขึ้นเป็นฮองเฮาในวันข้างหน้า จะเป็นที่เชิดหน้าชูตาของวงศ์ตระกูล คนในตระกูลสามารถพึ่งพาเรียกใช้ประโยชน์

ความสามารถอย่างเดียวที่โดดเด่นที่สุดของเขาคือ เก่งเอาตัวรอด คารมคมคาย เข้าได้กับทุกฝ่าย

และทักษะนี้ก็ถูกส่งต่อไปยังลูกชายของเขาเฟิ่งเจวี๋ย ซึ่งดูจะคล่องแคล่วยิ่งกว่าผู้เป็นพ่อเสียด้วยซ้ำ

ท่านอ๋องจิ่นตำหนิเขาอย่างเย็นชาจนเจิ้นกั๋วกงตัวหดเป็นนกกระทาทันที “นี่คือสิ่งที่ท่านอ๋องตำหนิหรอกหรือ” เขาค่อย ๆ ลุกขึ้นและเช็ดเหงื่อหยดใหญ่จากหน้าผาก

องค์รัชทายาทมองด้วยสายตาเย็นชาไม่พอใจ พอท่านอ๋องจิ่นเสด็จมา สถานะของพระองค์ก็ดูจะด้อยลงอย่างเห็นได้ชัด

เจิ้นกั๋วกงไม่เคยแสดงท่าทีกลัวหัวหดเช่นนี้เมื่ออยู่ต่อหน้าเขา แต่กลับแสดงออกว่าเกรงกลัวบารมีของท่านอ๋องจิ่น

“น้องเก้า เจ้านี่เป็นแขกที่หายากจริง ๆ? เสด็จมาโดยไม่มีใครเชิญแถมยังไม่แจ้งให้ใครรู้อีก อำนาจบาตรใหญ่เสียจริงนะ” องค์รัชทายาทพูดอย่างริษยาบูดบึ้ง

ท่านอ๋องจิ่นหัวเราะเยาะและพูดว่า "พระชายาจิ่นอยู่ที่นี่ ข้ามาที่นี่เพื่อรับพระชายาของข้ากลับ ท่านพี่ทรงมีข้อข้องใจอะไรหรือ?"

ปากของเฟิ่งซู่หน่วนกระตุก ผู้ชายคนนี้เจ้าเล่ห์เหมือนสุนัขจิ้งจอก จุดประสงค์ที่เขามาที่นี่ไม่ใช่เพื่อเอาคนงี่เง่าอย่างนางกลับคืนหรอก? แต่ทำเพื่อให้ตัวเองได้หน้าต่างหาก

แต่พูดแล้วมันฟังดูยิ่งใหญ่ก็เท่านั้น

เมื่อได้ยินว่าท่านอ๋องจิ่นบอกว่าต้องการจะมารับพระชายากลับ เจิ้นกั๋วกงเหมือนกับมีอะไรค้ำอยู่ในลำคอ เขาเหลือบมองผู้เป็นภรรยาเอกอย่างไม่สบายใจ นางจึงส่งสัญญาณให้เขาสงบสติอารมณ์ลงก่อน

นายหญิงใหญ่แห่งตระกูลเจิ้นกั๋วกงมีฐานะทางสังคมค่อนข้างดี นางเป็นบุตรสาวที่เกิดแต่ภรรยาเอกของฮู่กั๋วกง แม้ว่าเจิ้นกั๋วกงจะเสื่อมอำนาจไปบ้าง แต่ฮู่กั๋วกง บิดาของนางยังคงมีอำนาจบารมีอยู่