ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 369

ตอนที่369ข่าวจากหลี่เฉินเย่น

ตอนนี้ชูเซี่ยกำลังเจอภัยอันตรายแต่คนที่นางรักตอนนี้กลับนั่งอยู่ในวังด้วยจิตใจที่เยือกเย็น

ในมือเขามีจดหมายจากคนของพรรคมังกรเหินในนั้นเขียนว่าชูเซี่ยไปเขาเฟลหลงไปช่วยคนจากนั้นก็หายตัวไป

หลี่เฉินเย่นอ่านจดหมายฉบับนั้นครั้งแล้วครั้งเล่าในสมองคิดแต่ว่าเป็นไปไม่ได้แต่ในใจกลับร้องตะโกนออกมาว่านางจะจากเขาไปแล้ว

นางจะไปจากเขาจริงงั้นเหรอ?

หลี่เฉินเย่นไม่กล้าที่จะคิดเขาไม่รู้ว่าถ้าชูเซี่ยไปจากเขาจริงเขาจะมีแรงในการนั่งบัลลังก์ต่อไปไหมเขาคิดขนาดที่ว่าเขายังไม่รู้เลยว่าเขาจะมีชีวิตอยู่ต่อไปทำไม

เขาไม่กล้าคิดถึงความเป็นจริงเลย

เขาพยายามทำใจสงบและคิดว่าอยากจะมีประเทศและเมืองที่ไม่วุ่นวายเขาอยากจะให้ชีวิตที่มีความสุขแก่นาง

เขายังทำมันไม่สำเร็จนางก็กลับมาแล้วเขายังทำไม่สำเร็จนางก็จะจากเขาไปแล้ว……

ถ้านางไปจริงเขาจะเอาประเทศนี้อีกทำไมกัน……

หลี่เฉินเย่นคิดมาตลอดว่าตัวเองพยายามมามากแล้วแต่ไม่คิดว่าความพยายามและความตั้งใจของเขามันก็แค่เรื่องตลกๆ

“รีบไปจัดกำลังคนข้าจะไปเขาเฟลหลง”หลี่เฉินเย่นสั่งลู่จ่งก่วนไป

“ฝ่าบาทนี้ไม่ได้นะพ่ะย่ะค่ะพรุ่งนี้มีประชุมเช้าถ้าขุนนางรู้เกรงว่า……”ลู่จ่งก่วนรู้ว่าหลี่เฉินเย่นอยากรีบไปหาชูเซี่ยแต่ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่ฝ่าบาทจะมาเอาแต่ใจตัวเอง

“เฉินหยวนชิงยังอยู่ในวังหรือไม่?”ลู่จ่งก่วนพูดเตือนเขาอย่างมีเหตุผล

“ตั้งแต่โหร่วยเฟยเข้าวังมาท่านแม่ทัพเฉินก็ไม่เคยออกจากวังเขา……”นางเฉินหยวนชิงนี้ตอนที่ลู่จ่งก่วนพูดมีท่าทางโกรธมากเขาเป็นผู้ชายอยู่ในวังหลับนอนตั้งหลายวันไม่ระวังกฏในวังเลย

“งั้นเจ้าไปบอกเขาว่าเขาอยากได้อะไรข้าจะให้แต่ว่าบอกให้ขาสองวันนี้ให้ดูแลประเทศดีๆ”หลี่เฉินเย่นรู้ว่าตัวเองทำอะไรลงไปแต่ว่าตอนนี้คนที่มีความสามารถในการต่อกรกับหลี่อวิ๋นลี่มีแค่เฉินหยวนชิงแล้ว

“แต่ว่าฝ่าบาท……”ลู่จ่งก่วนยังคงพูด……

“ไม่มีแต่ไปเถอะ”หลี่เฉินเย่นพูดเสร็จก็กลับหัลงหันและไปเก็บของไม่มีคนรู้ว่าตอนนี้ใจเขาวุ่นวายตื่นตนกมาก

การเป็นฮ่องเต้ทำให้เขารู้ว่าต้องอดทนแต่ว่าตอนนี้เขาทำไม่ได้แล้ว

ลู่จ่งก่วนตอนกลับมาหลี่เฉินเย่นก็เก็บของเสร็จเรียบร้อยแล้วเขามองดูหลี่เฉินเย่นและพูดว่า:“ฝ่าบาทเฉินหยวนชิงบังอาจมากเขา……”

ลู่จ่งก่วนไม่อยากพูดถึงสีหน้าของเฉินหยวนชิงเลยดูท่าทางเขาไม่เห็นหัวฝ่าบาทเลย

“เตรียมตัวเสร็จหรือยัง?พวกเรากำลังจะออกเดินทาง”หลี่เฉินเย่นไม่อยากฟังลู่จ่งก่วนบ่นตอนนี้นอกจากชูเซี่ยทุกคนก็ไม่มีผลอะไรต่อเขาแล้ว

“ฝ่าบาทขออภัยพวกเรายังไปไม่ได้”ลู่จ่งก่วนเห็นหน้าของหลี่เฉินเย่นและคุกเข่าลงตรงหน้าเขาช้าๆ

หลี่เฉินเย่นมองดูลู่จ่งก่วนกำลังจะพูดแต่ก็มีเสียงพูดและเสียงดินที่คุ้นเคยเดินเข้ามา

“ฝ่าบาทก็จะไปเช่นนี้เหรอ?”หลี่เฉินเย่นทำหน้าไม่ถูกเขามองดูเสด็จแม่ที่เดินมาหาเขาช้าๆและพูดเสีนงเบาว่า:“เสด็จแม่ข้า……”