ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 369
สรุปบท ตอนที่369ข่าวจากหลี่เฉินเย่น: ชายาเกิดใหม่ของข้า
สรุปเนื้อหา ตอนที่369ข่าวจากหลี่เฉินเย่น – ชายาเกิดใหม่ของข้า โดย ลิ่วเยว่
บท ตอนที่369ข่าวจากหลี่เฉินเย่น ของ ชายาเกิดใหม่ของข้า ในหมวดนิยายโรแมนซ์ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย ลิ่วเยว่ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
ตอนที่369ข่าวจากหลี่เฉินเย่น
ตอนนี้ชูเซี่ยกำลังเจอภัยอันตรายแต่คนที่นางรักตอนนี้กลับนั่งอยู่ในวังด้วยจิตใจที่เยือกเย็น
ในมือเขามีจดหมายจากคนของพรรคมังกรเหินในนั้นเขียนว่าชูเซี่ยไปเขาเฟลหลงไปช่วยคนจากนั้นก็หายตัวไป
หลี่เฉินเย่นอ่านจดหมายฉบับนั้นครั้งแล้วครั้งเล่าในสมองคิดแต่ว่าเป็นไปไม่ได้แต่ในใจกลับร้องตะโกนออกมาว่านางจะจากเขาไปแล้ว
นางจะไปจากเขาจริงงั้นเหรอ?
หลี่เฉินเย่นไม่กล้าที่จะคิดเขาไม่รู้ว่าถ้าชูเซี่ยไปจากเขาจริงเขาจะมีแรงในการนั่งบัลลังก์ต่อไปไหมเขาคิดขนาดที่ว่าเขายังไม่รู้เลยว่าเขาจะมีชีวิตอยู่ต่อไปทำไม
เขาไม่กล้าคิดถึงความเป็นจริงเลย
เขาพยายามทำใจสงบและคิดว่าอยากจะมีประเทศและเมืองที่ไม่วุ่นวายเขาอยากจะให้ชีวิตที่มีความสุขแก่นาง
เขายังทำมันไม่สำเร็จนางก็กลับมาแล้วเขายังทำไม่สำเร็จนางก็จะจากเขาไปแล้ว……
ถ้านางไปจริงเขาจะเอาประเทศนี้อีกทำไมกัน……
หลี่เฉินเย่นคิดมาตลอดว่าตัวเองพยายามมามากแล้วแต่ไม่คิดว่าความพยายามและความตั้งใจของเขามันก็แค่เรื่องตลกๆ
“รีบไปจัดกำลังคนข้าจะไปเขาเฟลหลง”หลี่เฉินเย่นสั่งลู่จ่งก่วนไป
“ฝ่าบาทนี้ไม่ได้นะพ่ะย่ะค่ะพรุ่งนี้มีประชุมเช้าถ้าขุนนางรู้เกรงว่า……”ลู่จ่งก่วนรู้ว่าหลี่เฉินเย่นอยากรีบไปหาชูเซี่ยแต่ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่ฝ่าบาทจะมาเอาแต่ใจตัวเอง
“เฉินหยวนชิงยังอยู่ในวังหรือไม่?”ลู่จ่งก่วนพูดเตือนเขาอย่างมีเหตุผล
“ตั้งแต่โหร่วยเฟยเข้าวังมาท่านแม่ทัพเฉินก็ไม่เคยออกจากวังเขา……”นางเฉินหยวนชิงนี้ตอนที่ลู่จ่งก่วนพูดมีท่าทางโกรธมากเขาเป็นผู้ชายอยู่ในวังหลับนอนตั้งหลายวันไม่ระวังกฏในวังเลย
“งั้นเจ้าไปบอกเขาว่าเขาอยากได้อะไรข้าจะให้แต่ว่าบอกให้ขาสองวันนี้ให้ดูแลประเทศดีๆ”หลี่เฉินเย่นรู้ว่าตัวเองทำอะไรลงไปแต่ว่าตอนนี้คนที่มีความสามารถในการต่อกรกับหลี่อวิ๋นลี่มีแค่เฉินหยวนชิงแล้ว
“แต่ว่าฝ่าบาท……”ลู่จ่งก่วนยังคงพูด……
“ไม่มีแต่ไปเถอะ”หลี่เฉินเย่นพูดเสร็จก็กลับหัลงหันและไปเก็บของไม่มีคนรู้ว่าตอนนี้ใจเขาวุ่นวายตื่นตนกมาก
การเป็นฮ่องเต้ทำให้เขารู้ว่าต้องอดทนแต่ว่าตอนนี้เขาทำไม่ได้แล้ว
ลู่จ่งก่วนตอนกลับมาหลี่เฉินเย่นก็เก็บของเสร็จเรียบร้อยแล้วเขามองดูหลี่เฉินเย่นและพูดว่า:“ฝ่าบาทเฉินหยวนชิงบังอาจมากเขา……”
ลู่จ่งก่วนไม่อยากพูดถึงสีหน้าของเฉินหยวนชิงเลยดูท่าทางเขาไม่เห็นหัวฝ่าบาทเลย
“เตรียมตัวเสร็จหรือยัง?พวกเรากำลังจะออกเดินทาง”หลี่เฉินเย่นไม่อยากฟังลู่จ่งก่วนบ่นตอนนี้นอกจากชูเซี่ยทุกคนก็ไม่มีผลอะไรต่อเขาแล้ว
“ฝ่าบาทขออภัยพวกเรายังไปไม่ได้”ลู่จ่งก่วนเห็นหน้าของหลี่เฉินเย่นและคุกเข่าลงตรงหน้าเขาช้าๆ
หลี่เฉินเย่นมองดูลู่จ่งก่วนกำลังจะพูดแต่ก็มีเสียงพูดและเสียงดินที่คุ้นเคยเดินเข้ามา
“ฝ่าบาทก็จะไปเช่นนี้เหรอ?”หลี่เฉินเย่นทำหน้าไม่ถูกเขามองดูเสด็จแม่ที่เดินมาหาเขาช้าๆและพูดเสีนงเบาว่า:“เสด็จแม่ข้า……”
เขาไม่กลาคิดว่าถ้าสิ่งที่เสด็จแม่พูดมาทั้งหมดนี้เป็นความจริงขึ้นมาเขาจะ……
“ข้าแค่ผิดหวังแทนชูเซี่ยนางรักชายที่ความรับผิดชอบแต่ว่าดูเจ้าตอนนี้สิเหมือนกับกษัตริย์ตรงไหนกันยังมี……”ไทเฮาพูดไม่ออกนางรู้ว่าคำพูดนางแทงใจดำมากและรู้ว่าตอนนี้หลี่เฉินเย่นไม่มีความเป็นกษัทริย์เลยแต่เหมือนกับสามีธรรมดาทั่วๆไปสามีที่เป็นห่วงภรรยา
“ท่านแม่ข้า……”
“หลี่เฉินเย่นข้าบอกเจ้าไว้เลยนะชูเซี่ยไปเพราะอะไร?”ไทเฮาไม่อยากกล้าให้หลี่เฉินเย่นพูดมีข้ออ้างมากมายที่จะให้เขายอมนางมีแต่ทำเช่นนี้หลี่เฉินเย่นถึงจะตั้งสติและคิดดีๆ
“งั้นวันนี้เจ้าไปความพยายามนางก้หายไปหมดสิเจ้ารู้ไหม?ไทเฮาพูดอย่างอ่อนโยนแต่คำพูดนั้นคมเหมือนมีดที่พร้อมบาดใจเขาได้ทุกเมื่อ
“ถ้าชูเซี่ยมีเรื่องเจ้าไปแล้วก็เปลี่ยนอะไรไม่ได้ถ้านางไม่เป็นอะไรงั้นเจ้าก็น่าจะช่วยนางดูแลด้านหลังนี้ให้ดี”
“แม้ชูเซี่ยจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นเจ้าก็วางงานทุกอย่างไม่ได้เจ้ายังต้องส่งบัลลังก์ให้ฉองเหลาต่อเจ้าจะทำเหมือนพ่อเจ้าที่ทิ้งแต่ภาระให้ลูกๆงั้นเหรให้ฉองเหลาเหมือนเจ้างั้นเหรอขนาดคนที่ตัวเองรักก็ไม่มีปัญญาเก็บรักษาไว้งั้นเหรอ?”ไทเฮาพูดถึงสุดท้ายน้ำตาก็ไหลลงอาบแก้ม
นางสงสารชูเซี่ยสงสารลูกชายและรู้ว่าตอนนี้หลี่เฉินเย่นควรจะไปเขาเฟลหลงแต่ว่าตอนนี้ยังไม่ใช่เลาที่เหมาะสมนอกจากหลี่เฉินเย่นแล้วไม่มีใครที่จะมาทำหน้าที่นี้ได้แล้วถ้าก้าวผิดแค่ก้าวเดียวถึงเวลานั้นเขากับชูเซี่ยไม่รู้ว่าจะต้องเสียสละอะไรอีก
“คำพูดของแม่เจ้าเข้าใจใช่ไหม?”ไทเฮาถามเวสียงเบาน้ำเสียงยังมีความอบอุ่นและอ่อนโยนนางตบไหล่หลี่เฉินเย่นเบาๆเป็นการปลอบใจ
“เสด็จแม่ข้าเข้าใจแล้วข้าทำอะไรไม่คิดเอง”คำพูดของไทเฮาทำให้หลี่เฉินเย่นตั้งสติได้เสียที
“ทางเขาเฟลหลงนั้นกำลังส่งคนไปค้นหาชูเซี่ยเป็นคนดวงแข็งนางต้องกลับมาได้แน่นอน”เห็นหลี่เฉินเย่นจะไม่ไปแล้วไทเฮาก็โล่งอกและยังคงพูดปลอบใจหลี่เฉินเย่นเขาก็พยักหน้าจากนั้นลู่จ่งก่วนก็ส่งไทเฮาไป
หลี่เฉินเย่นนั่งอยู่ในวังเงียบๆคนเดียวเขารู้ว่าตัวเองต้องทำอะไรต่อแต่ในใจกลับเจ็บปวดจนหัวใจแทบฉีกขาดออกเป็นชิ้นๆ
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาเกิดใหม่ของข้า
ฉากนี้คือ..เจ็บหัวใจ😭😭😭...