ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 410
สรุปบท ตอนที่410คำขอร้องของหลิงกุ้ยท่ายเฟย: ชายาเกิดใหม่ของข้า
สรุปตอน ตอนที่410คำขอร้องของหลิงกุ้ยท่ายเฟย – จากเรื่อง ชายาเกิดใหม่ของข้า โดย ลิ่วเยว่
ตอน ตอนที่410คำขอร้องของหลิงกุ้ยท่ายเฟย ของนิยายโรแมนซ์เรื่องดัง ชายาเกิดใหม่ของข้า โดยนักเขียน ลิ่วเยว่ เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
ตอนที่410คำขอร้องของหลิงกุ้ยท่ายเฟย
เชียนซานชะงักเขาคิดไม่ถึงว่าเหลียงกวางเสียงจะถามอย่างตรงไปตรงมาอย่างนี้
เธออยากฆ่าเหลียงกวางเสียงทันทีจริงๆแต่ชัดเจนว่าเธอทำไม่ได้
“ในเมื่อเจ้าไม่ฆ่าข้าในอนาคตข้างหน้าเราต้องมีโอกาสร่วมงานกันอย่างแน่นอนเพราะฉะนั้นหากเจ้าไม่เห็นแก่ความสัมพันธ์ก่อนหน้านี้ก็เห็นแก่เรื่องราวในอนาคตเถอะช่วยปกป้องลูกเมียของข้าขอร้องล่ะ”
น้ำเสียงของเหลียงกวางเสียงจริงใจอย่างมากแต่เกือบจะทำให้เชียนซานกระอักเลือด
“เหลียงกวางเสียงตอนนี้เจ้าขอให้ข้าช่วยปกป้องลูกเมียของท่านทำไมเจ้าไม่เคยคิดว่าเหล่าทหารที่ตายไปก็มีลูกมีเมียเช่นกันพวกเขาตายแล้วใครมาปกป้องลูกเมียของพวกเขาใครมา......”
พูดถึงข้อสุดท้ายเชียนซานน้ำตาไหลพรากตอนนี้เขาไม่กล้านึกถึงตอนที่ไปถึงค่ายทหารเธอรู้สึกว่าเหล่าหทารที่ตายไปต้องโทษตนอย่างแน่นอน
“เพราะฉะนั้นครั้งนั้นก็แล้วแต่ฟ้าลิขิตเถอะ”เชียนซานพูดจบพลันหันหลังเดินจากไป
ตอนนี้เขาพบแล้วว่าตามที่ท่านนายหญิงพูดไม่มีผิดเธอและเหลียงกวางเสียงไม่มีอะไรที่เหมือนกันตอนที่เหลียงกวางเสียงยังไม่เปิดเผยตัวตนนั้นดูเหมือนว่าแม้แต่ตัดความสัมพันธ์กับพรรคมังกรเหินก็ทำไม่ได้แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าไม่เหมือนเดิมแล้วเขาเป็นคนที่เห็นแต่ประโยชน์ส่วนตนเขาจะทำแต่เรื่องที่มีประโยชน์ต่อตนเอง
“เชียนซานเจ้าสามารถช่วยไปข้อร้องท่านนายหญิงท่านช่วยข้าแน่นอน”เห็นเชียนซานกำลังจะไปเหลียงกวางเสียงจึงร้อนรนขึ้นมา
เชียนซานหันไปบอกเหลียงกวางเสียงว่า“ครั้งนี้ท่านนายหญิงอาจช่วยอะไรเจ้าไม่ได้แต่ไม่ใช่ว่าไม่ยอมช่วยตามที่ท่านคิดแต่ทำตามความต้องการของเจ้าไม่ได้ตอนนี้ท่านนายหญิงยังไม่ได้สติหากไม่ใช่เป็นเพราะว่าท่านโชคดีท่านอาจตายไปกับแผนการของพวกเจ้าแล้วข้าไม่เข้าใจจริงๆว่าหนังหน้าของเจ้าเป็นอย่างไรวินาทีก่อนหน้ายังกำลังวางแผนเอาชีวิตของเขาอยู่เลยวินาทีต่อมาลับต้องการให้เขาช่วยเจ้าหรือเจ้าคิดว่าตนเองเป็นฝ่าบาททุกคนต่างต้องหมุนรอบตัวเจ้าแต่จะว่าไปแล้วหากฝ่าบาทสั่งให้ท่านนายหญิงไปทำอะไรนั่นก็จ่ายได้จ่ายด้วยความรักที่ลึกซึ้งอย่างน้อยฝ่าบาทก็สามารถครองพรหมจรรย์เพื่อท่านนายหญิงเป็นเวลานานห้าปีแล้วเจ้าล่ะแม้แต่การจงรักภักดียังทำไม่ได้”
ในแววตาของเชียนซานเต็มไปด้วยความดูหมิ่นเธอไม่อยากพูดอะไรมากกับเหลียงกวางเสียงแล้วพูดไปก็มีแต่ทำให้ตนเองโมโหมากขึ้น
เขาไม่ใช่เหลียงกวางเสียงที่ตนรู้จักแล้วล่ะ
“ท่านนายหญิงต้องช่วยพวกเขาอย่างแน่นอนก่อนหน้านี้ท่านนายหญิงรู้ทั้งรู้ว่าข้าจะลาออกจากพรรคมังกรเหินก็ยังช่วยกุยเอ๋อเธอไม่ยอมให้สองแม่ลูกนั้นถูกรังแกหรอก”เหลียงกวางเสียงเห็นเชียนซานเดินไปถึงปากประตูแล้วใจเต้นมากกว่าเดิมเขาตะโกนใส่เชียนซานเสียงดัง
เชียนซานหันกลับมาอีกครั้งพูดกับเหลียงกวางเสียงทีละคำว่า“ก็เป็นเพราะว่าท่านนายหญิงไม่สนใจว่าท่านจงรักภักดีหรือไม่ก็ต้องช่วยเด็กคนนั้นดังนั้นท่านเลยคิดว่าตนเองเก่งมากแม้แต่ท่านนายหญิงก็ยังกลัวเจ้าดังนั้นไม่ว่าเจ้าจะทำอะไรท่านนายหญิงก็ต้องให้อภัยเจ้าเพราะยังไงก็ต้องพึ่งเจ้าใช่หรือไม่เจ้าคิดได้สวยหรูมาก”
เชียนซานพูดเชิงประชดจบพลันหันหลังเดินจากไปและตัดสินใจแล้วว่าเรื่องของหลิงกุ้ยท่ายเฟยนั้นยังไงเธอก็จะไม่บอกชูเซี่ยสำหรับเรื่องของเหลียงกวางเสียงนั้นเธอก็จะโน้มน้าวชูเซี่ยให้เด็ดขาด
ครั้งนี้เหลียงกวางเสียงไม่ได้พูดอะไรอีกเขารู้ดีว่าเชียนซานไม่มีทางช่วยลูกเมียของตนเพราะคำพูดของตนความหวังหนึ่งเดียวในใจของเขาในตอนนี้ก็คือรอชูเซี่ย
หากชูเซี่ยรู้ชะตากรรมของสองแม่ลูกนั้นจำต้องยื่นมือไปช่วยแน่นอน
แต่ทำอย่างไรจึงจะให้ชูเซี่ยรู้ล่ะหรือต้องทำอย่างไรจึงจะสามารถให้สองแม่ลูกไปขอความช่วยเหลือจากชูเซี่ย
เวลานี้เหลียงกวางเสียงรู้สึกว่าตนโดดเดี่ยวไร้ที่พึ่งตอนเข้ากองทัพเก้อโจวใหม่ๆทหารที่นี่ต่างถือว่าเขาเป็นวีรบุรุษที่คอยช่วยเหลือทุกอย่างแต่ว่าตอนนี้พวกเขากลับมองตนว่าเป็นปีศาจแม้แต่เข้ามายังเต็นท์ที่ตนอยู่ก็ยังไม่ยอม
“ขอร้องล่ะเด็กคนนี้น่าสงสารถูกคนของหลี่อวิ๋นลี่วางยาตั้งแต่เล็กกระทั่งตอนนี้พิษก็ยังไม่คายแม้จะมีชีวิตต่อไปก็ไม่น่าจะเหมือนเด็กอื่นๆเขาไม่รู้เรื่องครั้งนี้ล้วนเป็นความผิดของพ่อของเขาหากจะฆ่าพวกเจ้าฆ่าข้าเถอะและฆ่าพ่อของเขาได้ขอพวกเจ้าไว้ชีวิตเขาเถอะ”หลิงกุ้ยท่ายเฟยพูดด้วยน้ำเสียงจริงใจขณะที่พูดก็น้ำตาคลอเบ้าน่าสงสารอย่างอธิบายไม่ถูก
“ถ้าอย่างนั้นหลี่อวิ๋นลี่ควรจะเป็นศัตรูของพวกเจ้าแต่สิ่งที่สามีของเจ้ากำลังทำในตอนนี้คือร่วมมือกับศัตรูฆ่าพวกข้า......”เมื่อฟังที่หลิงกุ้ยท่ายเฟยพูดพวกเขาล้วนไม่กล้าเชื่อหูของตนร่วมมือกับคนที่ทำร้ายลูกชายของตนนี่ไม่ใช่การท้าทายความเป็นคนของตนหรอกหรือหรือจริงๆแล้วถึงขั้นที่เขาไม่ได้สนใจลูกชายของตนแล้ว
“ขอร้องเถอะไว้ชีวิตเด็กน่าสงสารคนนี้ด้วยเถอะความเป็นความตายของข้าให้พวกเจ้าเป็นคนกำหนด”หลิงกุ้ยท่ายเฟยรู้ความสงสัยและความดูหมิ่นของพวกเขาดีแต่ไม่มีทางเลือกนี่เป็นความจริง
หลิงกุ้ยท่ายเฟยเป็นผู้หญิงที่สวยตอนนี้ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาท่าทีเออะอะในตอนนี้ของเธอทำให้คนที่อยู่ในเหตุการณ์ไม่รู้ควรทำอย่างไรดี
เหลียงกวางเสียงลงมือกับทหารเก้อโจวนั่นเป็นเพราะว่าเขาไร้มโนธรรมแต่เด็กยังไงก็คนบริสุทธิ์แม้จะเป็นลูกของเขาก็ตาม
ถึงแม้พวกเขาจะอดไม่ได้ที่จะเอาชีวิตของเหลียงกวางเสียงและครอบครัวของเขาแต่เมื่อเห็นลูกที่ครึ่งหลับครึ่งตื่นของเขาแล้วเห็นเมียที่ร้องไห้อย่างไม่มีทางเลือกของเขาแล้วพวกเขาไม่สามารถลงมือได้จริงๆ
เพราะว่าพวกเขาก็เคยเป็นคนที่พวกเขาพยายามปกป้องแม้ในใจของพวกเขาจะเต็มไปด้วยความเกลียดชังกลับไม่สมารถยกมีดขึ้นมาฆ่าคนที่ตนเคยปกป้องได้
“เจ้าจะส่งลูกไปที่ไหนข้าช่วยเจ้าส่งไป”ในที่สุดก็มีทหารนายหนึ่งอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น
“ขอพวกเจ้าให้ข้าไปด้วยตนเองเถอะข้าเพียงแต่อยากส่งเขาไปหาชูเซี่ยโรคของเด็กมีเพียงชูเซี่ยที่สามารถรักษาได้”หลิงกุ้ยท่ายเฟยพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
คนที่อยู่ตรงนั้นต่างพากันตะลึงพวกเขาไม่เข้าใจว่าแต่ก็มั่นใจขึ้นไปอีกว่าเหลียงกวางเสียงนี่มันขยะจริงๆครั้งนี้เขาไม่เพียงแต่เล่นตลกกับชีวิตของทหารเก้อโจวแม้แต่ชีวิตของลูกชายเขาเขาก็ยังไม่สนใจ
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาเกิดใหม่ของข้า
ฉากนี้คือ..เจ็บหัวใจ😭😭😭...