ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 410

ตอนที่410คำขอร้องของหลิงกุ้ยท่ายเฟย

เชียนซานชะงักเขาคิดไม่ถึงว่าเหลียงกวางเสียงจะถามอย่างตรงไปตรงมาอย่างนี้

เธออยากฆ่าเหลียงกวางเสียงทันทีจริงๆแต่ชัดเจนว่าเธอทำไม่ได้

“ในเมื่อเจ้าไม่ฆ่าข้าในอนาคตข้างหน้าเราต้องมีโอกาสร่วมงานกันอย่างแน่นอนเพราะฉะนั้นหากเจ้าไม่เห็นแก่ความสัมพันธ์ก่อนหน้านี้ก็เห็นแก่เรื่องราวในอนาคตเถอะช่วยปกป้องลูกเมียของข้าขอร้องล่ะ”

น้ำเสียงของเหลียงกวางเสียงจริงใจอย่างมากแต่เกือบจะทำให้เชียนซานกระอักเลือด

“เหลียงกวางเสียงตอนนี้เจ้าขอให้ข้าช่วยปกป้องลูกเมียของท่านทำไมเจ้าไม่เคยคิดว่าเหล่าทหารที่ตายไปก็มีลูกมีเมียเช่นกันพวกเขาตายแล้วใครมาปกป้องลูกเมียของพวกเขาใครมา......”

พูดถึงข้อสุดท้ายเชียนซานน้ำตาไหลพรากตอนนี้เขาไม่กล้านึกถึงตอนที่ไปถึงค่ายทหารเธอรู้สึกว่าเหล่าหทารที่ตายไปต้องโทษตนอย่างแน่นอน

“เพราะฉะนั้นครั้งนั้นก็แล้วแต่ฟ้าลิขิตเถอะ”เชียนซานพูดจบพลันหันหลังเดินจากไป

ตอนนี้เขาพบแล้วว่าตามที่ท่านนายหญิงพูดไม่มีผิดเธอและเหลียงกวางเสียงไม่มีอะไรที่เหมือนกันตอนที่เหลียงกวางเสียงยังไม่เปิดเผยตัวตนนั้นดูเหมือนว่าแม้แต่ตัดความสัมพันธ์กับพรรคมังกรเหินก็ทำไม่ได้แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าไม่เหมือนเดิมแล้วเขาเป็นคนที่เห็นแต่ประโยชน์ส่วนตนเขาจะทำแต่เรื่องที่มีประโยชน์ต่อตนเอง

“เชียนซานเจ้าสามารถช่วยไปข้อร้องท่านนายหญิงท่านช่วยข้าแน่นอน”เห็นเชียนซานกำลังจะไปเหลียงกวางเสียงจึงร้อนรนขึ้นมา

เชียนซานหันไปบอกเหลียงกวางเสียงว่า“ครั้งนี้ท่านนายหญิงอาจช่วยอะไรเจ้าไม่ได้แต่ไม่ใช่ว่าไม่ยอมช่วยตามที่ท่านคิดแต่ทำตามความต้องการของเจ้าไม่ได้ตอนนี้ท่านนายหญิงยังไม่ได้สติหากไม่ใช่เป็นเพราะว่าท่านโชคดีท่านอาจตายไปกับแผนการของพวกเจ้าแล้วข้าไม่เข้าใจจริงๆว่าหนังหน้าของเจ้าเป็นอย่างไรวินาทีก่อนหน้ายังกำลังวางแผนเอาชีวิตของเขาอยู่เลยวินาทีต่อมาลับต้องการให้เขาช่วยเจ้าหรือเจ้าคิดว่าตนเองเป็นฝ่าบาททุกคนต่างต้องหมุนรอบตัวเจ้าแต่จะว่าไปแล้วหากฝ่าบาทสั่งให้ท่านนายหญิงไปทำอะไรนั่นก็จ่ายได้จ่ายด้วยความรักที่ลึกซึ้งอย่างน้อยฝ่าบาทก็สามารถครองพรหมจรรย์เพื่อท่านนายหญิงเป็นเวลานานห้าปีแล้วเจ้าล่ะแม้แต่การจงรักภักดียังทำไม่ได้”

ในแววตาของเชียนซานเต็มไปด้วยความดูหมิ่นเธอไม่อยากพูดอะไรมากกับเหลียงกวางเสียงแล้วพูดไปก็มีแต่ทำให้ตนเองโมโหมากขึ้น

เขาไม่ใช่เหลียงกวางเสียงที่ตนรู้จักแล้วล่ะ

“ท่านนายหญิงต้องช่วยพวกเขาอย่างแน่นอนก่อนหน้านี้ท่านนายหญิงรู้ทั้งรู้ว่าข้าจะลาออกจากพรรคมังกรเหินก็ยังช่วยกุยเอ๋อเธอไม่ยอมให้สองแม่ลูกนั้นถูกรังแกหรอก”เหลียงกวางเสียงเห็นเชียนซานเดินไปถึงปากประตูแล้วใจเต้นมากกว่าเดิมเขาตะโกนใส่เชียนซานเสียงดัง

เชียนซานหันกลับมาอีกครั้งพูดกับเหลียงกวางเสียงทีละคำว่า“ก็เป็นเพราะว่าท่านนายหญิงไม่สนใจว่าท่านจงรักภักดีหรือไม่ก็ต้องช่วยเด็กคนนั้นดังนั้นท่านเลยคิดว่าตนเองเก่งมากแม้แต่ท่านนายหญิงก็ยังกลัวเจ้าดังนั้นไม่ว่าเจ้าจะทำอะไรท่านนายหญิงก็ต้องให้อภัยเจ้าเพราะยังไงก็ต้องพึ่งเจ้าใช่หรือไม่เจ้าคิดได้สวยหรูมาก”

เชียนซานพูดเชิงประชดจบพลันหันหลังเดินจากไปและตัดสินใจแล้วว่าเรื่องของหลิงกุ้ยท่ายเฟยนั้นยังไงเธอก็จะไม่บอกชูเซี่ยสำหรับเรื่องของเหลียงกวางเสียงนั้นเธอก็จะโน้มน้าวชูเซี่ยให้เด็ดขาด

ครั้งนี้เหลียงกวางเสียงไม่ได้พูดอะไรอีกเขารู้ดีว่าเชียนซานไม่มีทางช่วยลูกเมียของตนเพราะคำพูดของตนความหวังหนึ่งเดียวในใจของเขาในตอนนี้ก็คือรอชูเซี่ย

หากชูเซี่ยรู้ชะตากรรมของสองแม่ลูกนั้นจำต้องยื่นมือไปช่วยแน่นอน

แต่ทำอย่างไรจึงจะให้ชูเซี่ยรู้ล่ะหรือต้องทำอย่างไรจึงจะสามารถให้สองแม่ลูกไปขอความช่วยเหลือจากชูเซี่ย

เวลานี้เหลียงกวางเสียงรู้สึกว่าตนโดดเดี่ยวไร้ที่พึ่งตอนเข้ากองทัพเก้อโจวใหม่ๆทหารที่นี่ต่างถือว่าเขาเป็นวีรบุรุษที่คอยช่วยเหลือทุกอย่างแต่ว่าตอนนี้พวกเขากลับมองตนว่าเป็นปีศาจแม้แต่เข้ามายังเต็นท์ที่ตนอยู่ก็ยังไม่ยอม