ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 411

ตอนที่411 หลิงกุ้ยท่ายเฟยเป็นไส้ศึก

“ข้ารู้ว่าเหลียงกวางเสียงทำเรื่องที่เลวร้ายมากเพียงใด ข้าไม่ขอพวกเจ้าให้อภัยข้าอต่ขอพวกท่านเห็นแก่ลูกข้าที่ยังเล็กและกำลังป่วยอยู่”หลิงกุ้ยท่ายเฟยถึงกับคุกเข่าร้องขอตอนนี้ในสายตานางมีแต่ลูกชายที่ป่วยของนาง

แม่เป็นผู้ที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อลูกของตัวเองและนี้ก็เป็นอาวุธชั้นดีเชียว ถึงแม้ทหารเก้อโจวที่กำลังโกรธแค้นอยู่พอเห็นใบหน้าของหลิงกุ้ยท่ายเฟยที่น่าสงสารเช่นนั้นทุกคนก็เริ่มสงสารขึ้นมาเหมือนกัน

พอเงียบสักพักก็มีถอยและแยกออกเป็นทางเดินให้ ปล่อยให้หลิงกุ้ยท่ายเฟยอุ้มกุยเอ๋อไป เดินไปทีล่ะก้าวมุ่งไปทางซุ้มพักอาศัยของชูเซี่ย

ซุ้มด้านนอกของชูเซี่ยมีทหารพรรคมังกรเหินเฝ้าอยู่ พวกเขารู้ว่าตอนนี้ชูเซี่ยกำลังสลบและมีคำสั่งของเชียนซานว่าไม่ให้ผู้อื่นเข้ามาโดยพลการ

ดังนั้นหลิงกุ้ยท่ายเฟยจึงได้แต่เพียงอยู่ด้านนอก นางมองดูทหารพรรคมังกรเหินอย่างสิ้นหวังและหันกลับไปมองทหารเก้อโจวที่ตามมา

“เจ้าไปบอกชูเซี่ยหน่อยได้ไหมว่าข้าขอพบนางหน่อย”หลิงกุ้ยท่ายเฟยลังเลสักพักและถามไปสีหน้าไม่เหมือนกับตอนแรกที่ยังมีความสูงสง่า นางทำหน้าเคารพไม่เหทือนกับตอนที่ยังอยู่ในวัง

“หัวหน้าไม่สบายตอนนี้ไม่เจอใครทั้งนั้น”ทหารเวรยามของเก้อโจวบุกเข้าเข้าไปในซุ้มของหลิงกุ้ยท่ายเฟยก็รู้แล้วว่านางเป็นคนของเหลียงกวางเสียง แน่นอนตอนนี้ก็ไม่มีใครชอบนาง

“งั้นข้า……”หลิงกุ้ยท่ายเฟยลังเลและพูดขึ้นมาอีกครั้งแต่ว่าสุดท้ายนางก็ไม่ได้พูดอีก

“นายหญิงไม่อยากเจอเจ้าแล้ว งั้นเจ้าก็……”ทหารเก้อโจวที่ตามมาด้านหลังได้ยินเข้าก็เลยพูด ความสงสารหลิงกุ้ยเฟยก็ไม่มีอีกแล้ว

หลิงกุ้ยท่ายเฟยมองดูอย่างสิ้นหวังตอนแรกยังมีสีหน้าที่สดใสแต่ตอนนี้นางกลับทำสีหน้าที่เศร้าหมอง นางยืนนิ่งอยู่ที่หน้าซุ้มสุดท้ายนางก็คุกเข่าลงมือก็อุ้มกุยเอ๋อไว้อีกมือก็หยิบกุญแจสีดำออกมายื่นให้ทหารพรรคมังกรเหิน

ทหารที่เฝ้าก็มองสิ่งที่อยู่ในมือของนางและพูดไปว่า:“รอสักครู่”

คนเฝ้าเข้าไปในซุ้มไม่นานก็ออกมารับหลิงกุ้ยเฟยอย่างเคารพ

ภายในซุ้มชูเซี่ยก็สลบอยู่นางมีสีหน้าซีดเซียวดูไม่มีชีวิตชีวา เชียนซานกันว่านสู่นเฝ้าอยู่ข้างๆนาง หลี่ฉางอันกับอาหมั่นนั่งอยู่บนเก้าอี้ยาว

“สายสืบพรรคมังกรเหินหลิงเฟยขอคาราวะท่านทั้งหลาย”หลิงกุ้ยท่ายเฟยอุ้ยกุยเอ๋อไว้และทำความเคารพหลี่ฉางอันกับอาหมั่น

ว่านเหลียงกำกุญแจสีดำที่ทหารส่งมาให้ไว้แน่นและถามเสียงเบาไปว่า:“เจ้าก็คือเย่เม่ย”