ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 417

ตอนที่417 สถาปนาองค์หญิงชูเซี่ย

ขุนนางทุกคนกำลังอึ้งมึนอยู่จนลืมไปแล้วว่าวันนี้จะมาทำอะไร

“ฝ่าบาทยังหนุ่มยังแน่นและตอนนี้ก็มีองค์ชายหนึ่งคน ตอนนี้จะมาตัดสินใจแต่งตั้งรัชทายาทคงเร็วเกินไปและขอพระคงคิดพิเคาระห์ให้รอบคอบพ่ะย่ะค่ะ”จางเซียนฮุยรีบพูด เขาส่งลูกสาวเข้าวังเพื่อให้นางคลอดลูกเป็นลูกชายต่อไปก็จะให้นางเป็นฮองเฮา ถ้าเป็นเพราะเรื่องพรรคมังกรเหินครั้งนี้และฝาบาทก็แต่งตั้งองค์รัชทายาทงั้นพวกเขาก็คงหมดหวังกันพอดี

เขาคงไม่ใสซื่อบอกกับตัวเองว่าลูกชายของหัวหน้าพรรคมังกรเหินและฝ่าบาทอาจจะเป็นผู้ครองราชย์ที่ดี

หลี่เฉินเย่นก็ไม่อยากจะแต่งตั้งรัชทายาทตอนนี้เพราะเดี๋ยวขะทำให้ขุนนางแตกตื่นกันดังนั้นเขาเลยพยักหน้าเบาๆและพูดว่า:“ข้าแค่พูดขึ้นมาเอง”

เอาฉองเหลามาเป็นเกราะกำบังนี้เป็นเหตุที่ชูเซี่ยก็ใช้วิธีนี้ตอนนางส่งจดหมายมาก็บอกอย่างละเอียดแล้วว่าตอนนี้ฉองเหลานังอยู่พรรคมังกรเหินไม่มีเหตุผลที่ต้องก่อกบฏ

หลี่เฉินเย่นอค่พูดขึ้นมาก็ทำให้ขุนนางทุกคนหือฮากันทีเดียวคนที่อยู่ที่นี้ก็รู้กันทั้งนั้นว่าฝ่าบาทพูดถึงฉองเหลาทำไม

“ทุกท่านคิดว่าพรรคมังกรเหินยังจะร่วมมือเกี่ยวดองกับพวกก่อกบฏนั้นหรือไม่?”หลี่เฉินเย่นเห็นขุนนางทุกคนเงียบลงเขาก็อารมณ์ดีขึ้นมาทันที

“ฝ่าบาทเพื่อตัดปัญหาไม่ให้พรรคมังกรเหินไปเกี่ยวดองกับพวกก่อกบฏ กระหม่อมคิดว่าควรแต่งตั้งองค์รัชทายาท”เซียวโหยวเห็นหลี่เฉินเย่นพูดอย่างง่ายดายและพูดให้พวกนั้นเจ็บใจเล่นอีก

“ฝ่าบาทตอนนี้สถานการณ์เก้อโจวยังไม่แน่นอน ฝ่าบาทมีเพียงองค์ชายพระองค์เดียวตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาแต่งตั้งองค์รัชทายาทขอพระองค์ทรงคิดอย่างรอบคอบเสียก่อน”จางเซียนฮุยมองตาขวางใส่เซียวโหยวและพูดเสียงสูงขึ้นมา

พอเขาพูดจบพวกของเขาก็พูดขึ้นต่อ เฉินหยวนชิงมองจางเซียนฮุยและพูดต่อว่า:“ฝ่าบาทตอนนี้จะทรงแต่งตั้งองค์รัชทายาทคงเร็วเกินไป”

เฉินหยวนชิงจะพูดเหมือนกับจางเซียนฮุยเทียบกับเหลี่ยงเฟยแล้วเขาคิดว่าน้องสาวตัวเองมีโอกาสมีลูกมากกว่าเพราะยังไงนางก็เคยเป็นหนิงอันหวังเฟย ลูกชายนางเป็นคนเดียวที่มีสิทธิ์ได้ตำแหน่งองค์รัชทายาท

ดังนั้นตอนนี้จะให้ลูกชายชูเซี่ยเป็นรัชทายาทไม่ได้

หลี่เฉินเย่นยังคงยิ้มแห้งแต่สายตากลับเย็นชาขึ้นเรื่อยๆแต่ว่าจางเซียนฮุยกับเฉินหยวนชิงก็พอจะรู้สึกได้

“แต่ว่าความจงรักภักดีของพรรคมังกรเหินนอกจากจะแต่งตั้งองค์รัชทายาทแล้วข้าก็ไม่สามารถรับรองได้ อีกอย่างตอนนี้พวกเขาก็อยู่ที่เก้อโจว อยากได้ทหารเก้อโจวก็ทำได้ในพริบตา ข้า……”หลี่เฉินเย่นพูดกดดันพวกเขาเฉินหยวนชิงที่บอกให้เขาออกคำสั่งควบคุมพรรคมังกรเหินตอนนี้สายตาเขามีแต่ความโกรธแค้น

ถ้าพวกเขาไม่ได้ทำเพราะความโลภของตัวเองและคิดดีๆว่าเรื่องราวเป็นยังไงคำถามนี้ก็คงไม่มาปรากฏอยู่ในที่ประชุม

แต่ว่าพวกเขากลับอยากให้เขาและชูเซี่ยแตกหักกัน พวกเขาอยากจะทำลายพรรคมังกรเหินมาก

“ฝ่าบาทถ้าไม่ใช่เพราะมีหลักฐาน พวกกระหม่อมก็คงไม่กล้านำเรื่องนี้มาทูลหรอกถึงแม้ฝ่าบาทจะเชื่อลูกชายของนางแต่หัวหน้าชูเซี่ยอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่ฝ่าบาทคิดก็เป็นได้ ดังนั้นกระหม่อมถึง……”

“หัวหน้าชูเซี่ยต้องมีความแค้นกับฝ่าบาทแน่นอนนางถึงได้ทำเช่นนี้ ทำไมชูเซี่ยถึงออกจากวังฝ่าบาทน่าจะรู้นะพ่ะย่ะค่ะ?”เทียบกับคำพูดที่กดดันของเฉินหยวนชิงแล้วคนที่ไม่สนใจแล้วว่าฝ่าบาทจะแต่งตั้งตั้งองค์รัชทายาทจางเซียนฮุยเอ่ยปากพูดขึ้นมา

“หัวหน้าชูเซี่ยมีความแค้นก็เป็นปกติเพราะนางกับฝ่าบาทก็เคยรักกันเพราะเหตุที่ขุนนางบางคนไม่พอใจกลับแยกคู้รักสองคนนี้ออก”จางซือคงพูดยิ้มๆมองดูพวกเขาที่ยังคงยุ่งอยู่กับเรื่องความจงรักภักดีของพรรคมังกรเหิน เขาก็คิดว่านี้พวกเขาคิดจะแยกคุ็รักนี้ออกเหรอ

“บังอาจหรือว่าจะให้องค์ชายเรียกตัวเองว่าท่านน้ากัน?”สีหน้าจางซือคงพูดอย่างจริงจัง ถ้าเป็นไปได้เขาอยากจะเข้าไปต่อยเฉินหยวนชิงสักหมัด

“งั้นจะให้ลูกชายข้าเรียกแม่บุญธรรมว่าท่านน้างั้นเหรอ ข้าไม่ยอมหรอก แม่บุญธรรมก็คือแม่บุญธรรม ท่านน้าก็คืออะไรกัน?”หลี่อวิ่นกังพูดอย่างไม่พอใจสีหน้าตอนเขเาพูดกับหลี่เฉินเย่นนั้นหนักแน่นมาก

หลี่เฉินเย่นก็รู้ว่าหลี่อวิ่นกังหมายความว่ายังไง เขากำลังใช้คำพูดกวนประสาทในการช่วยเขาเพราะความคิดเห็นที่เฉินหยวนชิงนั้นพูดออกมานอกจากจะกระทบกับฉองเหลาแล้วก็ไม่มีอะไรมาก

“ให้องค์ชายเรียกท่านแม่ตัวเองว่าท่านน้าก็ช่างบังอาจนัก ฝ่าบาทรักหัวหน้าชูเซี่ยจากใจจริงหลายปีมานี้ฝ่าบาทไม่เคยแตะหญิงใดเลยไม่รู้ว่าฝ่าบาทวางแผนจะทำเช่นนี้ไปตลอดเลยหรือเปล่า?”เซียวโหยวถามขึ้นแต่ในสายตากลับเต็มไปด้วยความตื่นตาตื่นใจ

“ข้าไม่มีความรู้สึกกับหญิงอื่นหรอก”เซียวโหยวพูดเช่นนี้แล้วถึงแม้ไม่รู้ว่าเขาคิดจะทำอะไรหลี่เฉินเย่นก็จะตอบเช่นนี้เหมือนกันเพราะในที่ประชุมเขามีพวกของตัวเองไม่เยอะ

“ฝ่าบาท ไม่นานมานี้ท่านกับเหลี่ยงเฟยเหนี่ยงเหนี่ยงพึ่งผ่านช่วงเวลาแห่งความสุขด้วยกันมาใยท่านจึงพูดจาทำร้ายจิตใจกันเช่นนี้”จางเซียนฮุยได้ยินคำพูดของหลี่เฉินเย่นก็โกรธขึ้นมา

“ข้ามีช่วงเวลานั้นกับเหลี่ยงเฟยตั้งแต่เมื่อไหร่ ทางที่ดีดจ้าไปถามลูกสาวตัวเองเถอะ ข้าไม่ได้กล่าวโทษตระกูลเจ้าก็ดีแค่ไหนแล้ว เจ้าควรจะขอบคุณข้านะ”หลี่เฉินเย่นพูดให้จางเซียนฮุยอย่างเย็นชา

จางเซียนฮุยรู้อยู่แล้วว่าลูกสาวกับฝ่าบาทเกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้างดังนั้นก็รู้ว่าตัวเองแกว่งเท้าหาเสี้ยนเองแต่ว่าเห็นท่าทางหลี่เฉินเย่นจะไม่ตามต่อเขาถึงจะโล่งอก

แต่ว่าต่อมาเซียวโหยวจะคิดยังไงอีกเขาเด่ไม่ถูกจริงๆ