ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 416

ตอนที่416 สีหน้าของหลี่เฉินเย่น

“ฝ่าบาทครั้งนี้เป็นเรื่องใหญ่มากเราจะมัวช้าไม่ได้แล้ว”เฉินหยวนชิงก็ไม่อยากเสียโอกาสนี้ไปเหมือนกัน พรรคมังกรเหินลึกลับถ้าพวกเขาทำให้ฝ่าบาทฟังทางพวกเขาถึงเวลาในที่ประชุมก็เป็นที่ของพวกเขาหมด

“ฝ่าบาท จดหมายด่วนของเหลียงท่ายเว่ยถึงแล้วพ่ะย่ะค่ะ”หลี่เฉินเย่นก็กำลังนั่งฟังพวกเขาพูดในใจก็มีแต่ความเกลียดชังพวกเขาเพิ่มขึ้น ลู่กงกงที่ยืนข้างเขาก็เดินออกมาและไปรับจดหมายนั้นมาส่งให้หลี่เฉินเย่น เขามองดูหลี่เฉินเย่นอย่างกังวลสุดท้ายก็เปิดปากพูด

พอฟังลู่กงกงหลี่เฉินเย่นก็มองไปที่เขายื่นมือไปหยิบจดหมายนั้นมามองดูมุมปากก็แสยะยิ้มแนวประชดออกมาและพูดว่า:“จดหมายของเหลี่ยงท่ายเว่ยข้าได้รับแล้ว”

“ถ้าเช่นนั้นฝ่าบาทสามารถบอกเนื้อความให้พวกเราได้ไหมพ่ะย่ะค่ะ?ถ้าท่ายเว่ยพูดความจริงงั้นฝ่าบาทตกลงจะจัดการพรรคมังกรเหินแล้วใช่หรือไม่?”เฉินหยวนชิงดีใจมากจนควบคุมสีหน้าที่ดีใจออกนอกหน้าไม่ถูก เนื้อหาในจดหมายนี้เขารู้นานแล้วไม่เช่นนั้นคงไม่กล้าพูดในที่ประชุมเช่นนั้นหรอก

“คำพูดของเหลี่ยงท่ายเว่ยไม่ใช่พระราชโองการเสียหน่อย ขนาดพรรคมังกรเหินที่จงรักภักดีต่อข้าก็ยังก่อกบฏได้แล้วใครจะไปรู้ว่าเหลี่ยงท่ายเว่ยจะไม่ทำ?”หลี่เฉินเย่นพูดขึ้น น้ำเสียงที่พูดมีความเยือกเย็น

“ยังมีอีกเรื่องที่ข้าไม่เข้าใจส่าเฉินจางจวินรู้ได้อย่างไรว่าเหลี่ยงท่ายเว่ยสืบเจอว่าพรรคมังกรเหินก่อกบฏ?หรือว่าเหลี่ยงท่ายเว่ยมาบอกท่านก่อนจากนั้นก็ค่อยเขียนจดหมายนี้ให้กับข้า?”หลี่เฉินเย่นพูดอย่างเรียบเฉยแต่ทำเอาเฉินหยวนชิงเบิกตากว้างอย่างตกใจ

“ฝ่าบาท กระหม่อมไม่มีอำนาจในการทหารและที่เกี่ยวกับเรื่องการส่งเสบียงช้า เขาควรจะมาปรึกษาหาลือกับกระหม่อมก่อน”เฉินหยวนชิงทำตัวไม่ถูกเรื่องที่สำคัญเช่นนี้แต่กลับไม่ได้มาบอกฝ่าบาทและพวกเขาก็ปรึกษากันเองก่อนแล้ว ก็อาจจะ……

“ถ้าเช่นนั้นเจ้าสองคนปรึกษากันจะแก้ไขปัญหานี้กันทำไมต้องมาบอกข้าที่ประชุมด้วยนี้เป็นเรื่องของฝ่ายทหารอยู่แล้ว”

ตอนหลี่เฉินเย่นเขาดูโมโหขึ้นมา ขุนนางพวกนี้ทำตัวใหญ่ พวกเขาทำเหมือนไม่เห็นหัวของเขาที่เป็นถึงฮ่องเต้เลย

“ฝ่าบาท เหลียงท่ายเว่ยก็รีบเพราะยังไงแล้วเรื่องนี้ก็ถือเป็นเรื่องใหญ่จะมาบอกฝ่าบาทยังไงฝ่าบาทถึงจะไม่เจ็บปวดใจ ที่พวกเขาทำเช่นนี้ก็เพราะนึกถึงความรู้สึกของฝ่าบาท”จางเซียนฮุยรีบพูดแก้ต่างให้เฉินหยวนชิงเพราะยังไงพวกเขาก็เป็นพวกเดียวกันถึงแม้จะรู้ว่าเฉินหยวนชิงครั้งนี้ทำเรื่องออกมาไม่ดีเขาต้องรีบมาช่วย

“ดูแล้วขุนนางของข้าคงจะอยากช่วยข้าแบ่งเบาภาระ ข้าซึ้งใจยิ่งนัก”

หลี่เฉินเย่นมองดูเฉินหยวนชิง จางเซียนฮุยพวกเขาก็เริ่มลนลานทำตัวไม่ถูกขึ้นมา เพราะตอนหลี่เฉินเย่นพูดเขาพูดอย่างเย็นชาน้ำเสียงนั้นทำเอาคนที่ได้ยินแล้วก็ขนลุกขึ้นมาทำให้ทุกคนดูไม่ออกว่าเขาคิดอะไรอยู่

“ฝ่าบาทตอนนี้ก็มีหลักฐานมากมายอยู่ตรงหน้า ท่านคิดว่าตอนนี้เป็นเวลามาคิดบัญชีกับเรื่องเล็กๆน้อยๆหรือพ่ะย่ะค่ะ?หรือว่าท่านไม่เป็นห่วงทหารเก้อโจวถ้าพรรคมังกรเหินคิดจะจัดการทหารเก้อโจวขึ้นมา ทหารเก้อโจวก็อยู่ในอันตรายนะพ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาทควรรีบทำการตัดสินใจโดยด่วน”

เฉินหยวนชิงพูดและในใจก็เริ่มโมโหขึ้นมา เขาคิดว่าฝ่าบาทแยกแยะเรื่องส่วนตัวกับส่วนรวมไม่ถูก ทั้งๆที่มีข่าวสารว่าพรรคมังกรเหินก่อกบฏแต่ว่าเขากลับจับเรื่องเล็กๆของพวกเขาไว้

“เรื่องส่วนตัวและเรื่องงานข้าแยกออกดี”หลี่เฉินเย่นพูดขึ้นแต่น้ำเสียงก็กดดันพวกเขาให้ทุกคนรู้ว่าตอนนี้ฝ่าบาทกำลังโกรธเฉินหยวนชิงอยู่

“แต่ว่าฝ่าบาท พรรคมังกรเหินใช้ชื่อเสียงที่บอกว่าจะปกป้องฝ่าบาทแต่กลับมาก่อกบฏถ้าฝ่าบาทจะทำเป็นไม่เห็นเช่นนี้งั้นประเทศคงประสบกับปัญหาใหญ่แน่”จางเซียนฮุยเห็นฝ่าบาทยังไม่ปล่อยเฉินหยวนชิงสักทีก็รีบพูดเตือนขึ้นมาเสียงสูง