ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 426

ตอนที่426ความผิดของเหลียงกวางเสียง

“ข้าไม่ได้พูดหัวหน้าพูดกับข้าเอง”เชียนซานตะโกนขึ้นอย่างโมโห

“เจ้าช่วยข้าพูดหน่อยที่ข้าทำเช่นนี้ก็เพื่อนางข้าไม่อยากให้นางเหนื่อย”หลี่เฉินเย่นอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจและเชียนซานก็หัวเราะขึ้นมา:“ฝ่าบาทเรื่องนี้ท่านคิดผิดแล้วผู้หญิงที่ท่านชอบคือผู้หญิงที่พร้อมจะอยู่เคียงข้างท่านเสมอถ้าท่านให้นางอยู่แต่ในวังงั้นนางจะไปต่างอะไรกับพวกสนมในวัง?หรือว่าฝ่าบาทตอนนี้ชอบผู้หญิงเช่นนั้นแล้ว?”

“เชียนซานข้าแค่หวังให้นางปลอดภัยไม่ว่านางจะอยู่เคียงข้างข้าหรือจะอยู่ในวังแล้วไม่ทำอะไรข้าขอแค่นางปลอดภัยเจ้าเข้าใจไหม?”หลี่เฉินเย่นพูดด้วยความน้อยใจเขารู้ว่าเขาชอชูเซี่ยตรงไหนแต่ว่าถ้าชูเซี่ยที่เขาชอบต้องจากเขาไปงั้นเขาก็ยอมให้ชูเซี่ยไม่ใช่คนที่ตัวเองชอบ

เขาขอแค่ให้นางปลอดภัยสามารถอยู่ข้างเขาในวันที่เขาเหนื่อยมานั่งคุยมาระบายความในใจกับนางสามารถยิ้มปลอบใจเขาในวันที่เขาเหนื่อยเขาคิดว่าชีวิตแบบนั้นสมบูรณ์แบบและสวยงามมาก

เขาเคยเสียนางไปหลายครั้งดังนั้นเขาไม่กล้าที่จะหวังอะไรกับโชคชะตาแล้ว

“แต่ว่าขอแค่หัวหน้าอยากทำอะไรท่านก็คงขัดขวางไม่ได้”เชียนซานพูดเตือนหลี่เฉินเย่นอย่างจริงจังชูเซี่ยมีความสามารถที่จะทำให้หลี่เฉินเย่นยอมตลอดข้อนี้เชียนซานมั่นใจมาก

“งั้นก็ขัดขวางได้ก็ขวางไว้ก่อนเถอะ”หลี่เฉินเย่นเข้าใจว่าเชียนซานพูดอะไรเขาถอนหายใจและพูดขึ้น

“ฝ่าบาททางฝังเหลียงกวางเสียงมีสิ่งของที่สามารถรักษาชีวิตเขาได้เขาพูดกับหัวหน้าเราว่าให้ไว้ชีวิตเขาด้วยเขาจะจงรักภักดีต่อท่านอำนาจในมือของเขาก็จะช่วยฝ่าบาทได้”รู้ว่าหลี่เฉินเย่นต้องไปเจอเหลียงกวางเสียงแน่นอนเชียนซานก็เลยพูดเตือน

นางเกลียดเหลียงกวางเสียงมากยิ่งกว่านั้นก็คือหลังจากที่ทำเรื่องที่น่ารังเกียจเช่นนี้แล้วยังคิดวิธีแบบนี้ในการรักษาชีวิตตัวเองไว้

“ตอนนี้จิ้งกั๋วโฮ่งก็ทำหน้าที่ฝ่ายทหารแล้วดังนั้นจะมีเหลียงกวางเสียงหรือไม่ก็ไม่มีผลอะไรแล้ว”หลี่เฉินเย่นพูดเสียงเบาเขาพยายามจะพูดเสียงเบาที่สุดแต่ก็ไม่สามารถทำได้

พูดเลยว่าเหลียงกวางเสียงมีสิ่งจูงใจเขาหลายอย่างมากถ้าเกิดสิ่งที่เหลียงกวางเสียงทำมานานและเก็บสะสมมานานและสามารถเป็นตัวช่วยให้เขาได้งั้นในที่ประชุมเฉินหยวนชิ่งเหลียงจากับจางเซียนฮุยก็คงไม่เป็นเสี้ยนหนามในใจเขาแต่ว่าเขาไม่ยอมแพ้แน่นอน

ถึงแม้ว่าถ้ามีเขาแล้วจะทำให้ที่ประชุมเกิดความคร่องขึ้นเขาก็ไม่ยอมเพราะเหลียงกวางเสียงทำเขาโมโหมาก

“ความหมายของฝ่าบาทคือ……?”เชียนซานยิ้มในใจถ้าสามารถลงโทษเหลียงกวงเสียงได้นางก็ดีใจมากนางกับชูเซี่ยไม่เหมือนกันนางไม่อยากคิดมากนางอยากให้คนร้ายได้รับการลงโทษไม่ว่าผลจะเป็นยังไง

“ก็เหมือนที่เจ้าคิดแต่ว่าก่อนเขาจะตายข้าจะไปเจอเขาหน่อยเพราะยังไงข้าก็เป็น“ขุนนางที่ดี”หลี่เฉินเย่นพูดจบก็ส่งสัญญาณให้ลู่กงกงนำทาง”

เขารู้แล้วว่าพรรคมังกรเหินจัดการคนแบบนี้ให้เขาเรียบร้อยแล้วงั้นก็เป็นเวลาที่เขาจะจัดการคนที่หักหลังพรรคมังกรเหินแล้ว

สีหน้าเหลียงกวางเสียงไม่สู้ดีเท่าไหร่ไม่รู้ว่าหลิงกุ้ยท่ายเฟยกับกุยเก๋อเป็นยังไงบ้างเขาถูกขังอยู่ในซุ้มนี้เหมือนขังสัตว์ดุร้ายไว้แต่เขาไม่สามารถออกไปได้เขาก็เลยทำได้แค่อยู่ในนี้ต่อไปรอจนแทบจะตายคาในนี้อยู่แล้ว

“งั้นเจ้าล่ะ?เจ้าไม่เห็นแก่ตัวเหรอ?เพื่อตัวเองไม่สนใจชีวิตของทหารห้าหมื่นนายของเก้อโจวเลย?ถ้าเจ้าอยากได้ความสุขตัวเองจริงๆหลิงกุ้ยท่ายเฟยอยู่ในวัดตั้งสองปีเจ้าอยากพานางไปไหนก็ได้เจ้าวางอำนาจเงินทองที่ตัวเองมีไม่ได้แต่กลับขอให้คนอื่นทำเพื่อเจ้า......”หลี่เฉินเย่นยิ้มออกมาอย่างเย็นชาเขาไม่คิดว่าขุนนางของเขาเป็นแบบนี้เขาคิดว่าตัวเองเป็นพระอาทิตย์ที่ทุกคนต้องเดินรอบเขาตลอดเวลา

“อำนาจและความร่ำรวยนี้เป็นสิ่งที่ข้าใช้ชีวิตทั้งหมดนี้สร้างขึ้นมาทำไมข้าจะต้องปล่อมือนี้เป็นของๆข้า”เหลียงกวางเสียงพูดเขาทำเหมือนว่าตัวเองปล่อยสิ่งพวกนี้ไปมันไม่ผิด

“เสี่ยวลู่จือเอาราชสารมาให้ท่านเหลียงดูหน่อยให้เขารู้ว่าทั้งหมดที่เขามีอยู่นั้นได้มาจากความพยายามเขาจริงหรือไม่”หลี่เฉินเย่นพูดจบลู่กงกงก็โยนราชสารไปด้านหน้าเหลียงกวางเสียง

เหลียงกวางเสียงโดนมัดมือไว้มองดูราชสารที่กองอยู่ด้านล่างทำหน้าตาสงสัย

ลู่กงกงนั่งลงเปิดราชสารให้เขาดูและยื่นไปตรงหน้าของเหลียงกวางเสียงพอเขาดูเสร็จหนึ่งเล่มก็เปิดเล่มอื่นๆดูต่อมทั้งหดสิบเล่มเขาดูนานมากตอนที่ดูสีหน้าเขาก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆจนสุดท้ายสีหน้าเขาก็ม่นหมองลง

“ท่านเหลียงยังจะพูดได้อีกไหมว่าความร่ำรวยของท่านตอนนี้มาจากความพยายามของตัวท่านจริง?”หลี่เฉินเย่นถามและพูดด้วยน้ำเสียงประชด

ราชสารสิบฉบับนั้นเป็นราชสารที่คนอื่นๆยื่นให้เขามานานมากแล้วเขาเก็บไว้ตลอดไม่พูดอะไรเขาถึงได้มีความร่ำรวยมั่งคั่งเยี่ยงทุกวันนี้

“ฝ่าบาททำไมท่านถึงทำเช่นนี้?”เหลี่ยงกวางเสียงไม่รู้ว่าหลี่เฉินเย่นคิดอะไรอยู่สายตาเขามีแต่ความสงสัย