ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 425
สรุปบท ตอนที่425ไม่ต้องมาสนข้า: ชายาเกิดใหม่ของข้า
สรุปตอน ตอนที่425ไม่ต้องมาสนข้า – จากเรื่อง ชายาเกิดใหม่ของข้า โดย ลิ่วเยว่
ตอน ตอนที่425ไม่ต้องมาสนข้า ของนิยายโรแมนซ์เรื่องดัง ชายาเกิดใหม่ของข้า โดยนักเขียน ลิ่วเยว่ เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
ตอนที่425ไม่ต้องมาสนข้า
ชูเซี่ยเห็นหลี่เฉินเย่นทำท่าเหมือนได้แล้วแต่ก็เหมือนยังไม่ได้ก็เลยตอบตกลงเขาอย่างจริงจัง
ไม่ว่าตัวเองจะไม่ทำตามที่ตกลงไว้ก็ตามแต่ตอนนี้นางกลับไม่กล้าที่จะตอบปฏิเสธเขา
ชูเซี่ยไม่เคยที่จะทำร้ายหลี่เฉินเย่นได้ลงคอเลย
เห็นตอบตกลงหลี่เฉินเย่นก็รู้สึกดีใจมากเขามองชูเซี่ยด้วยความรักความอบอุ่นแต่นางกลับไม่ค่อยชินกับแววตาคู่นั้นของเขาเพราะปกติพวกเขาต้องแกล้งแสดงห่างกันและตอนนี้ชูเซี่ยก็แทบจะละลายเพราะสายตาคู่นั้นของเขาแล้ว
“ข้าหิวแล้ว”ชูเซี่ยเปลี่ยนเรื่องคุยหลี่เฉินเย่นทำหน้าเหมือนพึ่งนึกขึ้นได้ก็เลยตะโกนออกไปด้านหนอกว่า:“เสี่ยวลู่จือเอาอาหารขึ้นมา”
“ฝ่าบาทท่านก็ยังไม่ได้เสวยอาหารเข้าไปเลยก็ทรงเสวยกับหัวหน้าชูเซี่ยหน่อยเถิดพ่ะย่ะค่ะ”ลู่จ่งก่วนตั้งใจพูดให้ชูเซี่ยได้ยินเขารู้ว่าฝ่าบาทจะกินไหมก็ต้องขึ้นอยู่กับชูเซี่ยแล้ว
ชูเซี่ยเข้าใจความหมายของลู่จ่งก่วนหลี่เฉินเย่นไม่ได้กินข้าวมาหลายวันแล้ว
“รอเจ้ากินหมดข้าจะรีบไปกิน”หลี่เฉินเย่นมองดูสายตาของชูเซี่ยและพูดขึ้นอย่างยิ้มๆ
ชูเซี่ยไม่ได้พูดอะไรนางนั่งมองหลี่เฉินเย่นเงียบๆอยู่อย่างนั้นมองจนเขาเขินไปเลย
“เรากินกันคนล่ะคำดีกว่า”ชูเซี่ยเห็นหลี่เฉินเย่นยกถ้วยขึ้นมาทำท่าเหมือนจะป้อนตัวเองก็เลยรีบพูดขึ้นมา
หลี่เฉินเย่นนิ่งสักพักจากนั้นก็พยักหน้าตอบตกลงเขาป้อนข้าวต้มให้ชูเซี่ยนางก็มองดูเขาอย่างอบอุ่นจนทำให้หลี่เฉินเย่นยิ้มออกมาจากนั้นใช้ช้อนที่ชูเซี่ยเคยกินแล้วก็ตักข้าวต้มเข้าปากตัวเองต่อ
ทั้งสองคนยิ้มหัวเราะกันคิกคักอย่างมีความสุขไม่มีความสุขใดเทียบเท่ากับการที่ทั้งสองได้มานั่งทานข้าวด้วยกันอย่างมีความสุข
ทั้งสองคนทำเช่นนี้ไปเรื่อยๆกระทั่งซุ้มให้ญ่ทั้งหลังนี้เต็มไปด้วยบรรยากาศที่อบอุ่นลู่กงกงเห็นเช่นนี้ก็อดดีใจและยินดีกับทั้งสองคนไม่ได้
โลกนี้คิดว่าฝ่าบาทดีแต่ฝ่าบาทขึ้นครองราชย์หลายปีมานี้ช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดก็คือการที่ได้อยู่กับชูเซี่ย
ใจแท้จริงเขาต้องการแค่มีชูเซี่ยอยู่ข้างๆได้มานั่งกินข้าวด้วยกันอย่างอบอุ่นไม่ต้องการทองคำไม่ต้องการข้ารับใช้บริวาล
รอจนหลี่เฉินเย่นป้อนข้าวชูเซี่ยเสร็จเข็ดปากให้นางเสร็จสีหน้าชูเซี่ยก็เต็มไปด้วยความเหน็ดเหนื่อยพอเห็นชูเซี่ยเริ่มเหนื่อยแล้วหลี่เฉินเย่นก็รีบให้นางเข้านอนทันที
“เล่าเรื่องด้านนอกข้าฟังเถอะข้าหลับมานานขนาดนี้”ชูเซี่ยทำหน้าอ่อนวอนสุดขีด
“วางใจเถอะข้าอยู่นี้ทั้งคนไม่มีอะไรที่เจ้าต้องกังวลหรอก”หลี่เฉินเย่นพูด
“งั้นเจ้าเล่าเรื่องราวขณะที่ข้ากำลังสลบมาให้ฟังหน่อยสิ?ข้าต้องพลาดหลายเรื่องแน่เลยอีกอย่างเจ้ามาที่นี้ได้อย่างไรเฉินหยวนชิ่งคงจะทำเรื่องอะไรอีกแล้วใช่ไหม?จางเซียนฮุยคงลุกขึ้นมาก่อกวนด้วยใช่ไหม”
เห็นชูเซี่ยทำหน้าเป็นกังวลหลี่เฉินเย่นเลยพูดว่า:“วางใจเถอะมีปัญหาหรอกทั้งหมดอยู่ในการควบคุมของข้าแล้ว”
“เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งด้านนอกนี้และในที่ประชุมเถอะนะครั้งนี้เรื่องของทหารเก้อโจวก็มผลกระทบกับทุกฝ่ายข้าอยากรู้ว่าตอนนี้เรื่องไปถึงไหนอล้ว”ชูเซี่ยอ้อนวอนสายตามองดูหลี่เฉินเย่นสายตาอ้อนวอนเช่นนั้นทำเอาหลี่เฉินเย่นใจอ่อน
“ชูเซี่ยเจ้าพักผ่อนก่อนเถอะเรื่องหลังจากนี้เจ้าไม่ต้องกังวลแล้วเจ้าตกลงกับข้าว่าจะอยู่ข้างๆข้านี้”
“เจ้าดีที่สุดเลย”ชูเซี่ยพูดขึ้นเชียนซานได้ยินก็ยิ้มร่าออกมานางพูดขึ้นมาว่า:“ข้าดีที่ไหนกันแต่ข้ารู้ว่าฝ่าบาทไม่สามารถขัดขวางท่านได้หรอกไม่ว่าเขาจะอดทนเพียงใดท่านอ้อนหน่อยเขาก็ยอมแล้วเขาอยู่ที่นี้คงไม่มีความอดทนหรอก”
ชูเซี่ยได้ยินเชียนซานพูดเช่นนั้นความเศร้าภายในใจก็หายไปเป็นปริ้ดทิ้งเห็นสีหน้านางที่ยิ้มร่าขึ้นมาเชียนซานก็พูดขึ้นมาว่า:“หัวหน้าไม่ว่าจะเป็นเรื่องภายในที่ประชุมหรือภายในพรรคมังกรเหินขอท่านพักผ่อนก่อนเถอะรอท่านตื่นขึ้นมาอีกทีข้าจะเล่าให้ท่านฟังทั้งหมดเลย”
ความหวังของชูเซี่ยได้ดับลงอีกครั้งไหนบอกว่าจะไม่ทำเหมือนกับหลี่เฉินเย่นสุดท้ายก็ทำเหมือนกับหลี่เฉินเย่นเตรียมจะไม่พูดอะไรกับนางเช่นกัน
“งั้นเจ้าให้ฝ่าบาทไปเจอเหลียงกวางเสียงหน่อยอีกอย่างจะจัดการเขายังไงเรื่องนี้ยังเกี่ยวไปถึงในที่ประชุมก็คงต้องฟังความคิดเห็นเขาหน่อย”ชูเซี่ยสั่งไป
“หัวหน้าเย่เม่ยก็คือหลิงกุ้ยท่ายเฟยนางบอกว่าตัวเองพร้อมรับโทษทุกอย่างที่ตัวเองได้ก่อไว้แต่ขอท่านให้ดูแลลูกนางให้หน่อย”เชียนซานลังเลสักพักก็ตัดสินใจเล่าเรื่องของหลิงกุ้ยท่ายเฟยให้ชูเซี่ยฟัง
ชูเซี่ยได้ยินสีหน้าก็เปลี่ยนไปนิดหน่อยสุดท้ายก็ถอนหายใจและพูดว่า:“ครั้งนี้นางก็ได้ทำความดีถ้าไม่มีนาง……”
“ให้นางดูแลลูกนางดีๆเถอะบอกให้นางวางใจได้ไม่ว่าพ่อของเด็กจะทำอะไรข้าก็ไม่ลงมือทำร้ายเด็กหรอก”ชูเซี่ยพูดเสร็จก็หลับตาลงถึงแม้อยากจะรู้ว่าด้านนอกเกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้างแต่ว่าเรื่องนี้……
“เชียนซานข้าจะหลับก่อนข้าเหนือยมากเลย”ชูเซี่ยพูดจบก็หลับลงไปมองดูท่าทางชูเซี่ยที่เหนื่อยล้าสีหน้าเชียนซานก็เต็มไปด้วยความกังวลร่างกายของหัวหน้านางเข้าใจดีแต่ว่าครั้งนี้ชูเซี่ยคงจะอ่อนแอมาก
เชียนซานเดินออกมาก็เห็นหลี่เฉินเย่นยังคงยืนอยู่ด้านนอกซุ้มใหญ่ลู่กงกงกำลังเล่าเรื่องเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นช่วงนี้ให้เขาฟังเห็นเชียนซานออกมาเขาก็ให้ลู่จ่งก่วนหยุดพูดและรีบเดินเข้าไปถามเชียนซาน
เชียนซานพูดว่า:“หัวหน้าบอกให้ท่านไปพบเหลียงกวางเสียงส่วนจะจัดการเหลียงกวางเสียงยังไงหวัหน้าบอกว่าเคารพการตัดสินใจของท่าน”
“ก็บอกว่าอย่าเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้นางฟังทำไมเจ้า……”หลี่เฉินเย่นก็ยังคงควบคุมความโกรธภายในใจไม่ได้และพูดขึ้น
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาเกิดใหม่ของข้า
ฉากนี้คือ..เจ็บหัวใจ😭😭😭...