ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 429

ตอนที่429เปิดฉากฝ่าแฝด

หลิงกุ้ยท่ายเฟยได้ยินคำพูดของชูเซี่ยนางก็ร้องไห้โฮออกมาอย่างกลั้นไม่ไหวอีกต่อไป

“หัวหน้าหลายวันมานี้กุ้ยเอ๋ออยู่ในอาการสะลืมสะลือนอกจากเวลากินข้าวก็จะตื่นขึ้นมาหน่อยส่วนเวลาอื่น……”ตอนนี้หลิงกุ้ยท่ายเฟยมีแต่ความกังวลจากหน้าตาเมื่อก่อนที่เคยสละสลวยพอมาดูหน้าตาตอนนี้คงไม่มีใครเชื่อว่าผู้หญิงคนนี้เคยเป็นหญิงที่สูงสง่า

ตอนนี้นางเป็นแค่แม่ที่กำลังจะสิ้นหวัง

“ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”ชูเซี่ยถามไปตอนที่พูดนางก็เรียกหลิงกุ้ยท่ายเฟยนำเด็กอุ้มขึ้นมาให้นางดู

“สามวันก่อน”หลิงกุ้ยท่ายเฟยลังเลสักพักก็ถามพูดขึ้นมา

ชูเซี่ยยื่นมือไปวัดชีพจรให้เด็กพอตรวจเสร็จนางก็พูดกับหลิงกุ้ยท่ายเฟยว่า:“ข้าต้องการเลือดของเด็ก”

“หัวหน้ามีวิธีช่วยกุ้ยเอ๋อหรือเจ้าค่ะ?”ไม่ได้ตอบแต่นางก็รีบถามอย่างเป็นกังวล

“ข้าอยากจะรู้ว่าในเลือดของเขามีสารตะกั่วมากเพียงใดขอแค่ได้รู้เท่านี้ข้าถึงจะ……”ชูเซี่ยเข้าใจว่านางกังวลแค่ไหนแต่ตอนนี้อาการของกุ้ยเอ๋อไม่สู้ดีนักนางยังไม่รู้ว่าจะจ่ายยาอะไรให้เขาดี

“งั้นก็รบกวนหัวหน้านะเจ้าค่ะ”หลิงกุ้ยท่ายเฟยพูดขอบคุณเสร็จก็คุกเข่าลงอีกครั้งแต่ไม่คิดว่าชูเซี่ยจะยื่นมือมาและพยุงนางลุกขึ้น:“ครั้งนี้ควรจะเป็นพรรคมังกรเหินที่ขอบคุณเจ้าไม่เช่นนั้นทหารเก้อโจวทั้งห้าหมืนนายนั้นคงจะ……”

หลิงกุ้ยท่ายเฟยมองดูชูเซี่ยน้ำตานางเอ้อล้นขึ้นมาตรงขอบตาจนสายตาเบลอนางกำลังจะพูดแต่สุดท้ายนางก็ไม่ได้พูด

“ตอนนี้ข้าอยากพักผ่อนมากส่วนเรื่องของเลือดก็ให้หมอทหารจัดการเจ้าวางใจได้เลือดของกุยเอ๋อข้าจะเป็นคนตรวจสอบเองถ้ามีข่าวอะไรข้าจะให้คนรีบไปบอกเจ้าทันที”ชูเซี่ยพูดจบก็นอนลงทันทีครั้งนี้หลังจากที่โดนแทงนางก็รู้สึกว่าร่างกายนางเริ่มอ่อนแอมากพูดแค่ไม่กี่คำก็รู้สึกว่าเหนื่อยจนแทบทนไม่ไหว

“ขอบพระทัยหัวหน้า”หลิงกุ้ยท่ายเฟยรีบพูดขอบคุณจากนั้นก็รีบพากุยเอ๋อไปหาหมอทหารแต่ไม่คิดว่าเชียนซานที่อยู่ข้างชูเซี่ยก็พูดขึ้นมาว่า:“เย่เม่ยเหลียงกวางเสียงถูกคนช่วยไปแล้ว”

หลิงกุ้ยท่ายเฟยหยุดเดินสีหน้าสีหน้าที่ตื่นเต้นก็นิ่งไปนานมากกว่านางจะหันมาและพูดว่า:“เรื่องของเขาข้ารู้ไม่เยอะถ้าเขาไม่คิดถึงลูกชายและพาพวกเรามาที่ค่ายทหราเก้อโจวเรื่องของทหารเก้อโจวข้าก็ไม่รู้มากข้า……”

หลิงกุ้ยท่ายเฟยไม่รู้ว่าตัวเองควรจะอธิบายอย่างไรดีแต่สายตานางมีแต่ความกังวลเต็มไปหมด

“ข้าเชื่อใจเจ้าเจ้าพากุยเอ๋อออกไปเถอะ”ชูเซี่ยพูดเสร็จก็หลับตาลงไม่มีคนรู้ว่านางกำลังคิดอะไรอยู่หลิงกุ้ยท่ายเฟยลนลานมากนางลังเลสักพักสุดท้ายก็ตัดสินใจพากุยเอ๋อออกไป

“หัวหน้านางเป็นคนที่เข้าใจเหลียงกวางเสียงมากที่สุดนาง……”เชียนซานพูดอย่างรีบร้อนอำนาจของเหลียงกวางเสียงถึงขนาดมาพูดคุยกับหัวหน้าเรื่องไว้ชีวิตเขาได้ถ้ามีอำนาจมากมายเพียงนี้และมีคนมาหลอกใช้ผลลัพธ์ที่ออกมาคงทำเอาคนไม่กล้าที่จะคิด

โดยเฉพาะคนๆนั้นพวกเขาคงไม่รู้ได้ว่าเป็นผู้ใด

นี้อาจจะเป็นปัญหาใหญ่ในที่ประชุม

“นางไม่รู้จริงๆ”ชูเซี่ยพูดอย่างมั่นใจเชียนซานมองดูชูเซี่ยอย่างไม่เข้าใจชูเซี่ยพูดกับนางต่อว่า:“กุยเอ๋อป่วยตอนห้าวันก่อน”

นางตามใจจิงโม่มากเกินไปหรือกระไร?นางพูดต่อหน้าหลี่เฉินเย่นจูฟางหยวนและจูเก๋อหมิงยังพอไหวแต่นายท่านเหมานางกล้า……

ในสายตานางท่านแม่ของนางกลายเป็นคนเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?

“จิงโม่เจ้าคิดว่าเจ้าพูดเช่นนี้แล้วพ่อจะไม่กล้าลงโทษดจ้าหยรือกระไร?”ฟังลูกสาวตัวเองที่พูดจามั่วซั่วถึงขนาดจะหาผู้ชายมาให้แม่ตัวเองเขาคงจะต้องโกรธมากแน่ไม่รอชูเซี่ยพูดเขาก็พูดขึ้นมาทันที

“ท่านแม่เสด็จพ่อจะตีข้าข้าไม่เอาเขาแล้วท่านแม่เปลี่ยนเสด็จพ่อเถอะ”จิงโม่เห็นสีหน้าที่เย็นชาของหลี่เฉินเย่นรู้ว่าตัวเองคงพูดเกินไปพูดไปพร้อมกับรีบวิ่งเข้ามาในซุ้มใหญ่

“เสด็จพ่อท่านไม่เพียงแต่ไม่เชื่อท่านแม่ท่านยังมารังแกพี่สาวท่านเป็นผู้ชายภาษาอะไรกัน”พอเห็นจิงโม่บิ่งเข้าไปฉองเหลาก็ไม่อยากพูดกับหลี่เฉินเย่นให้มากความเพราะวันนี้ที่พวกเขามาก็เพื่อมาดูอาการท่านแม่

“ฉองเหลาพ่อไม่ใช่ไม่ชื่อท่านแม่ของพวกเจ้าถ้าแม่พวกเจ้าข้ายังไม่เชื่องั้นข้าก็คงไม่มีคนให้ไว้ใจอีกแล้วจริงนะ”หลี่เฉินเย่นรีบพูดอธิบายและมองดูแผ่นหลังที่เดินจากไปของฉองเหลา

“ชูเซี่ยมองดูเด็กสองคนที่วิ่งพร่านเข้ามานางก็ยิ้มออกมาแต่กลับเห็นสีหน้าเด็กสองคนไม่ค่อยดีนักไม่เหมือนกับตอนที่อยู่ด้านนอก”

“ท่านทำไมโง่เช่นนี้เนี้ยทำให้ตัวเองบาดเจ็บไม่เป็นห่วงความรู้สึกของคนที่ห่วงท่านเลยเหรอ?”

“ท่านแม่ไม่คิดชีวิตแล้วเหรอท่านอยากจะให้ท่านพ่อไปมีความสุขกับหญิงแพศยาพวกนั้นหรือ?”เทียบกับฉองเหลาที่พูดไม่เป็นจิงโม่พูดเก่งกว่าเยอะแต่ว่าพูดเช่นนี้มันจริงเหรอ?

“ท่านแม่ทำไมไม่หาฉองเหลาตอนท่านแม่อันตรายข้าก็สามารถช่วยได้”ฉองเหลามองดูสีหน้าชูเซี่ยที่ซีดเซียวก็อดต่อว่านางด้วยความเป็นห่วงไม่ได้