ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 434

ตอนที่434อนาคตของเด็ก

โดนลูกตัวเองพูดเช่นนี้เป็นประสบการณ์ที่ไม่ดีเลยแต่ตอนนี้หลี่เฉินเย่นกลับไม่คิดอะไรเลยในสมองมีแต่คำว่า:ภรรยาท่านท้องแล้ว

รอหลี่เฉินเย่นได้สติฉองเหลากับจิงโม่ก็เดินออกไปอย่างลำคารแล้วพวกเขาไม่พอใจที่ท่านพ่อได้ใหม่แล้วลืมเก่า

“ร่างกายของภรรยาท่านนั้นอ่อนแอมากต้องดูแลครรภ์ดีๆอย่าให้เหนื่อยเกินไปและอย่า……”ฟังท่านหมอพูดอยู่อย่างนั้นแต่หลี่เฉินเย่นก็ยังคงไม่ได้สติเลย

รอจนเขาได้สติท่านหมอก็พูดเสร็จและเขียนใบสั่งยาเสร็จเรียบร้อยแล้วเขาถึงจะนึกขึ้นได้และรีบวิ่งตามออกไปและถามว่า:“ท่านหมอข้าต้องเตรียมตัวยังไงบ้าง?อีกอย่างมีอะไรที่ข้าสามารถทำได้ข้า……”

“เตรียมตัวอะไรเหมือนยังเช้าอยู่เลยและนี้ก็เป็นสิ่งที่ข้าถนัดเกรงว่าข้าจะไม่มีข้อเสนอแนะที่ดีให้ท่านส่วนเรื่องที่ท่านจะทำอย่างไรนั้นคงต้องดูที่ท่านเรื่องนี้เหมือนไม่เกี่ยวกับข้านะ”ท่านหมอพูดกับหลี่เฉินเย่นและจับมือเขาไว้แนวปลอบใจเขา

เขาแก่มากแล้วเคยไปตรวจวัดชีพจรให้หลายบ้านที่มีข่าวดีแต่วันนี้เขาก็ไม่มีปฏิกิริยาทางสีหน้าอะไรมากมาย

คำตอบของท่านหมอทำเอาหลี่เฉินเย่นงงมากเขาคิดปัญหาตัวเองด้วยสีหน้าที่รู้สึกผิด

คำพูดของท่านหมอทำให้เขากลับมามีสติอีกครั้ง

“ลู่จ่งก่วนให้อั่งเปาท่านหมอไปหนักๆ”หลี่เฉินเย่นคงลากท่านหมอไว้และถามคำถามไร้สาระไม่ได้เขาก็เลยใช้วิธีอื่นในการขอบคุณ

ลู่จ่งก่วนที่ทำหน้าไม่เข้าใจแต่ก็ทำตามคำสั่งที่ได้รับเขาส่งท่านหมอออกไปแต่ก็ไม่ลืมที่จะถามท่านหมอว่าทำอย่างไรให้เจ้านายเขามีความสุขเช่นนี้

ท่านหมอรู้สึกว่าบ้านนี้แปลกๆไม่ว่าจะเป็นเจ้านายหรือข้ารับใช้นายหญิงของพวกเขาท้องจะเป็นเรื่องที่เขาทำได้อย่างไร

ดังนั้นคำถามของลู่จ่งก่วนพอท่านหมอเห็นเงินก้อนใหญ่ไม่ได้ตอบไปว่าตัวเองไม่ได้ทำอะไรแต่เลือกที่จะเงียบ

ลู่กงกงทำหน้าสงสัยมากเขาเดินเข้ามาในบ้านฝ่าบาทยังไม่เคยเรียกเขาเข้าไปในห้องเลยสักครั้ง

หลี่เฉินเย่นกำลังพยายามคว้าเวลาที่เชาจะได้อยู่กับชูเซี่ยมากที่สุดถึงแม้เวลาไม่เป็นใจแต่ลู่กงกงกับเชียนซานก็ยอม

แต่ว่าวันนี้ลู่กงกงไม่อยากยืนรอด้านนอกแล้วเขาก็เลยต้องเดินไปเดินมาหน้าประตูรอหลี่เฉินเย่นได้ยินเสียงเท้าเดินของตัวเองเขาไม่เคยสงสัยในตัวฝ่าบาทเช่นนี้เลย

และหลี่เฉินเย่นที่อยู่ในห้องและตื่นเต้นมากนั้นเขามองดูชูเซี่ยที่ยังคงหลับอยู่มีหลายครั้งที่อยากจับมือนางอยกาเข้าใกล้นางแต่เขากลับไม่กล้า

ชูเซี่ยกลายเป็นตุ๊กตาอ่อนโยนของเขาไปแล้ว

สุดท้ายหลี่เฉินเย่นก็เอามือไปจับท้องของเวิ่นี้เขาสัมผัสอย่างนุ่มนวล

ไม่มีใครคิดได้ว่ามีชีวิตน้อยๆอยู่ในท้องนางตอนนี้

ครั้งที่แล้วพอรู้ว่าตัวเองจะได้เป็นพ่อเป็นเมือ่หกปีก่อนแต่ว่าเขายังไม่ทันได้ดีใจเต็มที่ชูเซี่ยก็จากเขาไปแล้วข่าวชูเซี่ยที่ท้องทำให้เขาเศร้าใจมาก

เขาไม่คิดว่าเด็กจะเกิดออกมาดังนั้นก็ไม่ค่อยตั้งหน้าตั้งตารอ

แต่ว่าครั้งนี้เรื่องทั้งหมดไม่เหมือนกัน

เขาเสียดายที่ไม่ได้อยู่ร่วมกับฉองหลาและจิงโม่เติบโตมาดเวยกันแต่ครั้งนี้เขาสามารถร่วมได้