ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 436

ตอนที่436ตี้นานซิง

ถึงแม้ชูเซี่ยยังคงยื่นคำขาดว่าจะกลับวังแต่หลี่เฉินเย่นยังคงอยากอยู่ที่เก้อโจวต่อโดยใช้เด็กเป็นข้ออ้าง

เหมือนกับเมื่อก่อนพวกเขาเหมือนลืมไปแล้วว่าในที่ประชุมยังคงมีเรื่องทะเลาะกันอยู่ลืมตำแหน่งของตัวเองอยู่ในเสี่ยวหยวนนี้พวกเขาเป็นเพียงคู่สามีภรรยาปกติและใช้ชีวิตกับลูกอย่างมีความสุขก็แค่นั้น

อาจจะเป็นเพราะช่วงเวลานี้มันสงบเกินไปตอนที่ต้องจากไปสายตาชูเซี่ยมีแต่ความไม่อยากไป

“ข้าก็ชอบที่นี้รอฉองเหลาโตก่อนพวกเราค่อยเอาประเทศให้เขาจากนั้นข้าจะพาเจ้ามาอยู่ที่นี้แน่นอนถ้าเจ้าอยากไปทุ่งหญ้าข้าก็จะไปกับเจ้าเราจะใช้เวลาอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข”หลี่เฉินเย่นเข้าใจชูเซี่ยมากที่สุดเขาพูดกับชูเซี่ยเบาๆ

“ได้”ชูเซี่ยตอบอย่างรวดเร็ววันเวลาอย่างนั้นไม่เพียงแต่หลี่เฉินเย่นที่คิดเท่านั้นแต่ตอนนี้หลี่เฉินเย่นไม่รู้ว่านางเศร้าแค่ไหนนางกลัวว่าตัวเองจะอยู่ไม่ถึงวันนั้น

เด็กสองคนได้ฟังคำพูดของหลี่เฉินเย่นที่พูดต่อชูเซี่ยสายตาก็มีความเศร้าอนาคตของเสด็จพ่อและท่านแม่พวกเขาก็เหมือนถูกละทิ้งตลอด

แต่ว่าพวกเขาก็เข้าใจว่าถึงแม้พวกเขาจะพูดแกร่งแย่งกันแต่ถึงเวลาพวกเขาอยากจะทิ้งพวกเขาเมื่อไหร่ก็ได้นี้เป็นเรื่องที่ง่ายดายมาก

ดังนั้นเด็กๆสองคนก็มองตากันและนั่งเงียบๆจากนั้นก็นั่งอ่านหนังสือของตัวเองต่อเหมือนคนสองคนด้านนอกนั้นไม่เกี่ยวข้องกับพวกเขา

“เด็กๆทั้งสองคนส่งไปให้เหล่าจูนั้นเถอะตอนนี้ในวังวุ่นวายข้าเกรงว่า……”พอใกล้ถึงเมืองหลวงชูเซี่ยก็พูดกับหลี่เฉินเย่นอย่างกะทันหัน

“ไม่เสด็จพ่อท่านแม่ข้าสามารถดูแลตัวเองได้และดูแลพี่สาวได้ข้าไม่อยากไปจากพวกท่าน”ที่จจิงทุกครั้งจิงโม่ต้องพูดก่อนแต่ครั้งนี้ฉองเหลากลับพูดขึ้นมาก่อน

“ท่านแม่ข้าอยากจะอยู่กับท่านข้าไม่อยากจากท่านแม่ไปไหน”จิงโม่ไม่ได้พูดตรงๆเหมื่อนกับฉองเหลาแต่ว่านางก็ไม่อยากจากกับท่านแม่

“พวกเจ้าไม่เจอพ่อบุญธรรมตั้งนานหรือว่าไม่คิดถึงพ่อบุญธรรมงั้นเหรอ?พ่อบุญธรรมพวกเจ้าให้ของกินของอร่อยพวกเจ้าตลอดหรือของอร่อยพวกนี้ให้นายท่านเหมาไปแล้วเหรอไม่สินายท่านเหมายังรู้จักตอบแทนบุญคุณมากกว่าพวกเจ้า”ชูเซี่ยกับหลี่เฉินเย่นรู้ว่าครั้งนี้เข้าวังไปไม่เหมือนกับครั้งก่อนทั้งสองคนมีความคิดเดียวกันที่จะเอาเด็กอยู่นอกวัง

“ท่านแม่ถ้าท่านมีอนอันตรายข้าสามารถช่วยท่านได้พวกเขาก็คิดไม่ถึงหรอกว่าข้าช่วยท่านได้”ฉองเหลายังคงมองดูชูเซี่ยอย่างนั้นและพูดอย่างจริงจัง

“แม่เป็นผู้ใหญ่แล้วดูแลตัวเองได้สิ่งที่พวกเจ้าต้องทำตอนนี้ก็คือปกป้องตัวเองให้ดีพ่อบุญธรรมดูแลพวกเจ้าได้ดังนั้นฟังแม่นะ?”ชูเซี่ยพูดอย่างอ้อนวอนร้องขอเด็กสองคนมีความคิดแพร่งๆเยอะตอนนี้ไม่ยอมไปไหนคงรู้ว่าในวังอันตราย

“ไม่เอา”ฉองเหลากับจิงโม่มองตากันจากนั้นก็พูดขึ้นพร้อมกนัน

“งั้นไปที่เสด็จอาไหมพี่อานเหยียนชอบพวกเจ้ามากนะพวกเจ้าตามไปเรียนรู้กับพี่เขาจะได้มีความรู้เรื่องหมอบ้าง”หลี่เฉินเย่นเห็นชูเซี่ยไม่รู้จะพูดอะไรอีกก็เลยเสนอความคิดเห็น

เด็กสองคนสนิทกับอานเหยียนและชอบไปขอยาพิษกับอานเหยียนมาเรื่องนี้เขาช่วยเด็กๆปิดเป็นความลับไว้ตลอดวันนี้เขาก็พูดต่อหน้าชูเซี่ยจุดมุ่งหมายชัดเจนมากถ้าพวกเขาไม่ตอบตกลงเสด็จพ่อก็คงจะบอกเรื่องไม่ดีที่พวกทำในวังให้แม่เขารู้

พอถึงเวลาลงโทษนั่นไม่ใช่ลงโทษเล็กๆแล้วจบไป

ท่านแม่เคารพศรัทธาในวิชาการแพทย์ถ้ารู้ว่าอานเหยียนช่วยพวกเขาคิดค้นสูตรยาพิษงั้น……

“ท่านพ่อพวกเราไปหาพี่อานเหยียนก็ได้แค่ไม่เจอกันกี่วันเองข้าก็คิดถึงพี่อานเหยียนมากแล้ว”