ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 497

ตอนที่497ต้องมีสักวัน

“หัวหน้าพรรคมังกรเหินขอเข้าเฝ้าฝ่าบาท”พอเดินมาตรงหน้าห้องประชุมมองขึ้นไปด้านบนที่ซองวี่เชียนนั่งอยู่ชูเซี่ยก็ทำความเคารพ

หลี่เฉินเย่นเห็นชูเซี่ยทำความเคารพก็รีบลุกขึ้นไม่สนใจสายตาของขุนนางเขาก็รีบเดินลงไปและจับไหล่นางขึ้นมาเบาๆพูดว่า:“หัวหน้าชูเซี่ยไม่ต้องทำความเคารพเช่นนี้กับข้าก็ได้”

“ฝ่าบาทคงจะไม่ได้มารยาทต้องมาก่อนตอนนั้นพรรคมังกรเหินเคยทำความสำเร็จได้ไท่จูก็ไม่ได้รับสั่งเช่นนี้กับฮองเฮาท่าน……”คนของฝังเหลียงกุยทนไม่ได้เดินออกมาและพูด

“เจ้าก็พูดแล้วว่าพรรคมังกรเหินเคยมีความดีงามไม่ว่าจะเป็นตอนสร้างประเทศไม่นานนั้นพรรคมังกรเหินก็ช่วยทหารเก็อโจวให้พ้นอันตรายข้าเกรงใจหัวหน้าชูเซี่ยก็เป็นเรื่องที่สมควรแล้ว”หลี่เฉินเย่นมองคนพวกนั้นจากนั้นก็พูด

เขาพูดอย่างเรียบเฉยแต่กลับทำให้ทุกคนอึ้ง

วันนี้พวกของจางเซียนฮุยก็ไม่กล้าพูดอะไรอีกแล้วและเหลียงกุยก็ไม่ได้ให้ฝังตัวเองพูดอะไรคนเมื่อกี้ก็แค่ชินกับการออกมาพูดก่อน

“ฝ่าบาทเรื่องนี้เกรงว่าคงผิดต่อกฎธรรมเนียมเก่าแก่ขอท่านทรงคิดพิจารณาใหม่”เฉินหยวนชิงไม่อยากเห็นชูเซี่ยได้ใจเขาเห็นชูเซี่ยไม่มีความสุขเขาก็สะใจมากแล้วดังนั้นเรื่องที่ทำร้ายชูเซี่ยได้เขาก็จะทำ

“เรื่องนี้ข้าคิดมาดีแล้วนี้เป็นความหวังของข้าไม่เจ้าไม่ต้องพูดมากหรอก”หลี่เฉินเย่นตะโกนไปอย่างโมโห

ที่วันนี้เขาพูดเช่นนี้ไม่ใช่เพราร่างกายชูเซี่ยอย่างเดียวเขาไม่อยากให้นางเหนื่อยเกินไป

เขารู้ว่าชูเซี่ยไม่สนใจการรับสั่งนี้ของเขาแต่เขาก็อยากจะให้เขาจะให้ชูเซี่ยเท่าที่เขามีอยู่ทั้งหมด

วันนี้จางเซียนฮุยล้มไปแล้วเขาอยู่ในที่ประชุมไม่มีความสำคัญแล้วสุดท้ายเขาก็จะไม่อยู่ในการควบคุมของพวกเขาอีกแล้ว

ดังนั้นเขาก็เลยกล้าเอาแต่ใจตัวเองเช่นนี้วันนี้เขาแน่ใจว่าคนที่กล้าตอบโต้สุดท้ายก็ต้องเงียบไปแน่นอน

“ฝ่าบาทถ้าเป็นกฎที่ไท่จูสั่งเอาไว้พวกเราก็ควรจะทำตามพรรคมังกรเหินมีความดีที่ยิ่งใหญ่แต่พรรคมังกรเหินก็ยังเป็นของทานอยู่ดี”ชูเซี่ยเห็นหลี่เฉินเย่นโมโหก็รีบพูดนางยิ้มมุมปากอย่างอ่อนโยนและพูดช้าๆปลอบใจหลี่เฉินเย่นที่โมโห

คำพูดของชูเซี่ยทำให้ฝ่าบาทที่กำลังตอบโต้พวกขุนนางก็สงบลงพวกเขามองดูชูเซี่ยด้วยสายต่ที่เป็นมิตรทันที

หลี่เฉินเย่นกำลังจะพูดชูเซี่ยก็ไปจับมือเขาเอาไว้และบีบเบาๆ

หลี่เฉินเย่นรู้สึกเจ็บมือและมองไปทางชูเซี่ย

ชูเซี่ยของเขาเป็นคนที่ใจดีตลอดนางจะคิดเพื่อเขาตลอดเวลา

“ถ้าหัวหน้าชูเซี่ยไม่ยอมงั้นก็ช่างเถอะ”หลี่เฉินเย่นพูดขุนนางทุกคนก็โล่งอก

แต่ว่าต่อมาใจพวกเขาก็รู้สึกแปลกๆเพราะหลี่เฉินเย่นพยุงชูเซี่ยขึ้นบันไดไปนั่งเก้าอี้มังกรพร้อมเขา

ใครก็รู้ว่าที่นั่งของหัวหน้าพรรคมังกรเหินอยู่ข้างๆเก้าอี้มังกรชูเซี่ยไม่ยอมเป็นแน่แต่ว่าทุกคนก็ดูฝ่าบาททำท่าทางปกป้องชูเซี่ยชูเซี่ยก็เหมือนกับไข่ในหินที่เขาต้องดูแลทะนุถนอมอย่างดี

ทุกคนไม่ได้พูดมีแต่เฉินหยวนชิงที่ทำหน้าไม่พอใจไปทางชูเซี่ยชูเซี่ยเห็นเฉินหยวนชิงไม่พอใจนางก็เริ่มอารมณ์ดีขึ้นมา

ตอนนั้นที่อยู่ในที่ประชุมนางก็เคยได้ยินก็แค่เฉินหยวนชิงมาพูดไม่พอใจต่อหลี่เฉินเย่นสุดท้ายหลี่เฉินเย่นก็ไม่ได้สนใจเขา

ตอนนี้ก็เอาเรื่องของเมื่อก่อนมาพูดอีกหลี่เฉินเย่นก็เก่งจริง

แต่ว่าหลี่เฉินเย่นเป็นเช่นนี้นางก็ชอบมาก

นางไม่เคยเห็นหลี่เฉินเย่นที่ทำอะไรตามใจตัวเองมานานแล้ววันนี้หลี่เฉินเย่นเหมือนกับว่านางได้กลับไปเมื่อก่อนตอนนั้นเขาก็เป็นเช่นนี้ที่ทำอะไรก็มีเสน่ห์……

“ฝ่าบาทกระหม่อมก็ยอมรับความสัมพันธ์ของหัวหน้าชูเซี่ยกับท่านแต่ว่ายังไงตำแหน่งของหัวหน้าชูเซี่ยขอพระองค์ทรงคิดพิเคราะห์ให้ดีพ่ะย่ะค่ะ”เฉินหยวนชิงเห็นหลี่เฉินเย่นพูดเสร็จก็ไม่มีใครตอบโต้อีกเลย

หลี่เฉินเย่นมองเฉินหยวนชิงกำลังจะพูดตอบโต้แต่ไม่คิดว่าชูเซี่ยยื่นมือมาจับมือเขาเขาก็หันไปมองชูเซี่ยและเห็นว่านางทำท่าส่ายหน้า

หลี่เฉินเย่นก็ไม่ได้พูดอะไรอีกเขาเชื่อว่าถ้าตัวเองพูดออกไปก็ยังมีโอกาสพูดได้ต้องมีสักวันเขาจัจับมือชูเซี่ยขึ้นมานั่งที่เก้าอี้มังกรนี้อย่างสง่างามให้ได้ถึงเวลานั้นชูเซี่ยก็ไม่เป็นหัวหน้าพรรคมังกรเหินแล้วต้องมีสักวันเขาจะทำให้ชูเซี่ยมาเป็นฮองเฮาของเขาให้ได้เป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวของเขา

หลี่เฉินเย่นก็จับมือชูเซี่ยตอบนางเตือนเขาก็ถูกแล้วตอนนี้จางเซียนฮุยก็ล้มแล้วแต่พวกเขาก็ยังต้องเจออุปสรรค์อีกมากตอนนี้ยังวางใจไม่ได้

มองดูหลี่เฉินเย่นกับชูเซี่ยมองตากันขุนนางก็เริ่มไม่พอใจมองดูจางเซียนฮุยที่คุกเข่าที่พื้นเหลียงกุยก็เริ่มกังวลแต่ก็หายไปอย่างรวดเร็ว