ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 500

ตอนที่500ความโกรธ

หลี่เฉินเย่นส่งชูเซี่ยไปตำหนักไฉ่เว่ยขนาดยืนชูเซี่ยก็ต้องใช้แรงอย่างมาก

“ครั้งนี้เจ้า……”พอเห็นร่างกายชูเซี่ยที่อ่อนล้าหลี่เฉินเย่นก็ทนไม่ได้ที่จะพูด

ชูเซี่ยยิ้มและมองหลี่เฉินเย่นนานมากกว่าจะพูด:“วันนี้ในที่ประชุมสะใจหรือไม่?”

หลี่เฉินเย่นมองดูชูเซี่ยก็พยักหน้าช้าๆเขาลืมไปเลยว่าตัวเองสะใจเช่นนี้ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่

หลังจากนี้ในที่ประชุมเข้าไม่ต้องกังวลแล้วว่าจางเซียนฮุยคิดอะไรอยู่……

หลายปีนี้เขาก็คิดว่าจะตอบโต้เหลียงกุยและจางเซียนฮุยพวกนั้นยังไงแต่ในที่ประชุมแต่ล่ะฝังก็มีอำนาจเยอะแต่ก็ไม่มีโทษอะไรที่จะจับพวกเขาได้

ถ้าไม่เจอกับตัวหลี่เฉินเย่นก็ไม่อยากจะเชื่อว่าชูเซี่ยโดนยาพิษจะทำให้จางเซียนฮุยเป็นบ้าเช่นนี้

“ชูเซี่ยแม้ผลลัพธ์จะออกมาดีแต่ข้าก็หวังว่าจะไม่มีครั้งหน้าอีกครั้งนี้ข้าไม่ได้ดูแลเจ้ากับลูกดีๆข้า……”สำหรับชูเซี่ยและลูกๆหลี่เฉินเย่นรู้สึกผิดมาก

“หลังจากนี้จะไม่มีแล้วล่ะเจ้าวางใจเถอะ”ชูเซี่ยพูดอย่างลำบากนางนั่งอยู่บนเตียงอย่างเหนื่อยล้าหมือนจะนอนลงไปได้ทุกครั้ง

หลี่เฉินเย่นมองดูท่าทางที่อ่อนล้าของนางคำพูดที่อัดอั้นในใจก็พูดออกมาไม่ได้เขาพยุงชูเซี่ยนอนลงจากนั้นก็พูดว่า:“นอนก่อนเถอะเรื่องอื่นรอเจ้าตื่นมาก่อนค่อยพูด”

ชูเซี่ยไม่ได้ตอบแต่ก็นอนลงไปแล้ว

หลี่เฉินเย่นมองดูนางที่หลับไปอย่างสงบก็เริ่มใจอ่อนลงเขาตะโกนในใจตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่าว่าต้องกำจัดอำนาจของเหลียงกุยและเฉินหยวนชิงรอไม่มีคนมาขัดขวางแล้วเขาจะขอชูเซี่ยแต่งงานทันที

อาจจะเป็นเพราะเห็นความหวังแล้วหลี่เฉินเย่นก็ตื่นเต้นขึ้นมา

สิ่งที่น่าเสียดายคือชูเซี่ยไม่มีทางที่จะแบ่งปันและมีความสุขกับเขาได้อีกแล้ว

แต่พอได้อยู่กับชูเซี่ยเช่นนี้ในใจก็มีความสุขมากหลี่เฉินเย่นก็พอใจมาก

เขาคิดว่าฟ้ากลั่นแกล้งเขาเขาทำดีมาทั้งชีวิตและในวันที่เขาโดดเดี่ยวก็ส่งชูเซี่ยมาข้างกายเขาให้ชูเซี่ยมาช่วยเขาจัดการเรื่องในที่ประชุมตอนนี้ไม่มีเหลียงกวางเสียงไม่มีจางเซียนฮุยอำนาจของเขาก็มีเยอะขึ้นมาอีก

เขาเชื่อว่าต้องมีสักวันที่ขุนนางทุกคนจะจงรักภัคดีต่อเขาเพียงผู้เดียวเขาเชื่อว่าความฝันของตัวเองจะเป็นจริงในไม่ช้า

ตอนที่ชูเซี่ยยังไม่กลับมาสิ่งที่เขาคิดคือให้ประชาชนมีความสุขคิดถึงคำพูดของอาจารย์ของชูเซี่ยตลอดพวกเขามีพรหมลิขิตต่อกันเขาคิดว่าต้องมีสักวันเขาจะพบเจอชูเซี่ยอีกถึงเวลานั้นเขาจะให้โลกที่สงบแก่ชูเซี่ย

ตอนนี้ชูเซี่ยก็กลับมาแล้วความฝันของเขามีเพียงสิ่งเดียวคือให้ชูเซี่ยได้เป็นฮองเฮาของเขาอย่างเปิดเผย

หลี่เฉินเย่นชอบตอนที่ชูเซี่ยอยู่ที่ตำหนักไฉ่เว่ยดีๆแม้ชูเซี่ยนอนหลับได้มองดูท่าทางที่นางหลับเขาก็พอใจมากแล้ว

ใครก็ไม่คิดว่าตำหนักโหรนอี้ที่เคยสงบสุขตอนนี้กลับเต็มไปด้วยบรรยากาศที่หนักแน่นและความโกรธ