ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 502

ตอนที่502คำขอของโหรวเฟย

วันนี้เฉินอวี่โหรวใส่เสื้อผ้าสีขาวจากนอกจนถึงด้านในมีแต่ผมที่มีปิ่นปักผมหลากสีมองไกลๆก็เหมือนนางฟ้าลงมาเกิดมาก

นางเดินเข้ามาหาชูเซี่ยและทำความเคารพ

“พี่สาวข้ามารอบกวนท่านอีกแล้ว”โหรวเฟยพูดอย่างอ่อนโยนสีหน้าเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดชูเซี่ยรีบพยุงนางขึ้นไม่ให้นางทำความเคารพ

เฉินอวี่โหรวรีบลุกขึ้นและมองดูหน้าชูเซี่ยที่ซีดเซียวลงอย่างเห็นได้ชัด

“น้องมีเหตุใดก็พูดมาเถอะระหว่างพวกเราไม่ต้องชักช้าแล้ว”ชูเซี่ยพูดอย่างจริงจัง

“พี่สาวพี่ชายให้ข้าไปหาฝ่าบาทไปขอลูกคนหนึ่งกับฝ่าบาทข้ามาหาพี่สาวมาขอพี่สาวให้ช่วยหน่อยข้ารู้ว่าฝ่าบาทรักพี่คำพูดของพี่สาวฝ่าบาทตอ้งฟังแน่นอน”เฉินอวี่โหรวพูดเสียงเบาตอนที่พูดว่าขอลูกหน้านางก็แดงขึ้นมา

“เรื่องนี้โหรวเฟยคงจะหาผิดคนแล้วหัวหน้าเราไม่สนใจเรื่องอะไรจะไปยุ่งกับเรื่องบนเตียงของฝ่าบาทไม่ได้”

ไม่รอชูเซี่ยได้สติเชียนซานก็มาพูดก่อนนางรู้วึกว่าโหรวเฟยกลั่นแกล้งกันบอกว่าเฉินหยวนชิงให้มาก็แค่เอาเฉินหยวนชิงออกมาอ้างจากนั้นก็ให้ชูเซี่ยไปบอกให้ฝ่าบาทอยู่กับโหรวเฟย

หัวหน้าของพวกเขาใจกว้างก็จริงแต่นี้ก็เป็นการเอาผู้ชายตัวเองให้คนอื่นอีกอย่างเฉินอวี่โหรวก็กล้ามากที่มาขออะไรแบบนี้

เฉินอวี่โหรวอยู่ในวังก็มีคนเคารพมากมายแต่ไม่คิดว่านางจะพูดกับหัวหน้าเช่นนี้โดยเฉพาะตอนที่เชียนซานพูดก็ทำเอานางตกใจอยู่เหมือนกัน

“ข้าข้าแค่รู้สึกว่าพี่ชูเซี่ยพูดกับฝ่าบาทได้ข้าขอก็ไม่เยอะข้า……”เห็นโหรวเฟยเริ่มลนลานนางมีเฉินหยวนชิงคุ้มครองตลอดพอเข้าวังมาแม้หลี่เฉินเย่นจะไม่เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับนางแต่สิ่งของที่ให้ก็มีแต่ของราคาแพงภายในวังไม่มีใครได้เยอะกว่านางแล้วดังนั้นพอโดนเชียนซานว่าหน่อยนางก็ทำตัวไม่ถูกตอนที่มองชูเซี่ยน้ำตานางก็เริ่มคลอเบ้าแล้ว

“เชียนซานกูเหนียงข้าไม่ได้หมายความอย่างอื่นข้าก็แค่ก็แค่……”โหรวเฟยพยายามจะอธิบายขณะที่พูดน้ำตานางก็ไหลลงมาไม่หยุดเชียนซานเห็นก็ยิ่งโมโหนางพูดอะไรทำไมถึงต้องมาร้องไห้เช่นนี้

“พี่สาวพี่จะทำให้ข้าสมหวังใช่หรือไม่?”โหรวเฟยถามชูเซี่ยอย่างตื่นเต้น

“เจ้าฟังไม่ออกเหรอ?หัวหน้าเราบอกว่าจะไปบอกกับฝ่าบาทแต่ถ้าฝ่าบาทจะทำอะไรหัวหน้าก็เข้าไปยุ่งไม่ได้”เชียนซานได้ยินคำพูดของโหรวเฟยก็แทบจะเป็นบ้าผู้หญิงคนนี้ทำไมถึงน่ารำคาญเช่นนี้นางไม่รู้ว่าคำพูดสมหวังของนางก็ทำใฟ้หัวหน้าเจ็บปวดที่ใจ?

“ข้าข้า……”โหรวเฟยมองดูชูเซี่ยเหมือนกำลังขอความช่วยเหลือแต่ชูเซี่ยกลับไม่อยากมองหน้าโหรวเฟยนางรู้ว่าโหรวเฟยต้องการอะไรและนางก็รู้ว่าตอนนี้สำหรับหลี่เฉินเย่นแล้วทางที่ดีที่สุดคือลดอำนาจเฉินหยวนชิงและวิธีเดียวคืออยู่กับโหรวเฟยแต่ว่านางไม่มีความกล้าพอที่จะบอกเขาเลย

ให้ลายที่ตนรักไปร่วมหลับนอนกับหญิงอื่นแม้ไม่เกี่ยวกับที่ประชุมชูเซี่ยก็คิดว่าตัวเองำไม่ได้

แม้จะเอาความเจ็บปวดในใจออกไปนางก็คงไม่กล้าพูดกับหลี่เฉินเย่นเพราะนางรู้จักหลี่เฉินเย่นดีเขาจะไม่หลอกใช้ความสึกใครแน่นอน

เพราะความเข้าใจก็เลยไม่ลำบากใจ

“ฝ่าบาทท่านก็อยู่เหรอเจ้าค่ะท่าน……”โหรวเฟยเห็นหลี่เฉินเย่นออกมาเขามองนางอย่างโมโหสายตามีแค่ไฟแค้นลุกขึ้นมาเหมือนจะมีๆเผาร่างนางได้ทุกเมื่อ

“ถ้าข้าไม่อยู่ก็ยังไม่รู้ว่าที่แท้แล้วโหรวเฟยเป็นคนเช่นนี้นี้เองหัวหน้าชูเซี่ยเป็นคนที่เจ้าขู่ได้งั้นเหรอ?กลับไปตำหนักเจ้าไปไม่เช่นนั้นอย่างหาว่าร้ายนะ”หลี่เฉินเย่นมองหน้าโหรวเฟยที่ตอนนี้หน้าเต็มไปด้วยน้ำตา

“อย่าทำท่าน่าสงสารเช่นนี้ชูเซี่ยยังไม่ข้าก็ไม่ได้กลับไปเถอะ”หลี่เฉินเย่นพูดจบก็สบัดแขนเสื้อแล้วเดินหลับหวังหันไม่อยากเจอหน้านางอีก

โหรวเฟยมีคำพูดมากมายอยากจะพูดแต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดนางหวังมาตลอดว่าจะได้เจอหน้าชูเซี่ยสักครั้งแต่ไม่คิดว่าจะมีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้น

“ฝ่าบาทข้าไม่ได้ทำอะไรพี่ชูเซี่ยเลยข้าก็แค่……”โหรวเฟยรีบอธิบายก่อนหน้านี้นางก็เคยพูดแต่ว่าตอนนั้นชูเซี่ยก็ไม่ได้กลัวขนาดนั้น

“โหรวเฟยกลับเถอะ”หลี่อวี่ดิดหลี่เฉินเย่นไม่ยอมฟังนางอธิบายคำพูดของนางน่าเกียจมาก

เขารู้สึกผิดต่อเฉินอวี่จู๋จริงๆนางๆไม่ได้ดูแลแท่จนตายเสียหน่อยแจ่เอ่นหยวนจูเป็นแค่คนธรรมดานางไม่มีทางทำเรื่องเช่นนี้ได้แน่อน

“ฝ่าบาทจะมีรถมารับเราไปหม่อมแจ่มหม่อมฉันไม่ได้คิดเป็นอื่นใดหม่อมฉัน……”เฉินอวี่โหรวรีบอธิบายนางไม่อยากให้หลี่เฉินเย่นเข้าใจตัวเองผิดไปนางยังหวังว่าหลี่เฉินเย่นจะเข้าใจนางจากนั้นก็ทำดีต่อนางและอยู่กับนางไปตลอดกาล

โหรวเฟยพูดจบก็เดินออกไปก่อนเลยแต่พอเดินไปสุดทางนางก็ทนไม่ได้ที่หันกลับไปมองชายที่ตนรัก……