ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 504

ตอนที่504อานเหยียนขู่หลี่เฉินเย่น

มือชูเซี่ยร้อนมาก

ตอนนี้ชูเซี่ยนอนนิ่งก่อนหน้านี้หน้านางยังแดงนิดๆแต่ตอนนี้กลับอดงมากยนไม่เป็นปกติหลี่เฉินเย่นจับหน้าผากชูเซี่ยอย่างลนลานหน้าผากหน้าร้อนมากดั่งไฟแผดเผา

“ชูเซี่ยชูเซี่ยตื่นสิ”หลี่เฉินเย่นกลัวมากเขาตะโกนชื่อชูเซี่ยตลอด

ก่อนหน้านี้ชูเซี่ยยังตื่นอยู่เลยเมื่อกี้นางหรือนางไม่ได้แค่หลับแต่อนนี้สลบไปแล้ว

หลี่เฉินเย่นตะโกนชื่อชูเซี่ยออกมาอย่างตกใจเขาไม่กล้าแม้แต่จะคิดแต่ไม่ว่าเขาจะเรียกยังไงชูเซี่ยก็ไม่ตอบเขาเลย

เชียนซานที่ได้ยินหลี่เฉินเย่นตะโกนนางก็รีบเดินมาก็เห็นหลี่เฉินเย่นคุกเข่าที่ข้างเตียงชูเซี่ยอยู่

“ฝ่าบาทหัวหน้าเป็นอะไรเจ้าคะ?”เชียนซานถามในใจก็เริ่มกังวลขึ้นมา

“รับส่งคนไปตามจูเก้อหมิงมาให้หมอหลวงลานรีบมาด้วยอีกอย่างเชียนซานเจ้ามีเรื่องอะไรปิดบังข้าหรือไม่?ร่างกายของหัวหน้าเจ้า……”หลี่เฉินเย่นถามขึ้นมากะทันหันทำเอาเชียนซานไม่รู้จะตอบยังไงดี

“หัวหน้าช่วงนี้ร่างกายไม่ดีเอามากๆทุกครั้งที่ท่านมานางก็พยายามอดกั้นเอาไว้ช่วงนี้ก็นอนยาวกว่าปกติแต่ว่าเพราะก่อนหน้านี้นางเคยบาดเจ็บที่เก้อโจวดังนั้นก็เลย……”

นี้เป็นข้ออ้างที่ชูเซี่ยบอกกับเชียนซานมาตลอดวันนี้เชียนซานก็พูดทั้งหมดต่อหน้าหลี่เฉินเย่นทันใดนั้นบรรยากาศในห้องก็เปลี่ยนไปนัยน์ตาหลี่เฉินเย่นตกใจมาก

“ทำไมไม่บอกข้าให้เร็วกว่านี้?”หลี่เฉินเย่นเจ็บปวดหัวใจมากที่จริงแล้วการที่ตัวเขาอยู่ใกล้นางจะทำให้ร่างกายชูเซี่ยทรุดลงเช่นนี้ถ้าเขารู้ว่าเป็นเช่นนี้เขาก็คงควบคุมตัวเองไม่ให้ไปหานางได้

“ข้าก็คิดไม่ถึง……”เชียนซานคิดว่าหลี่เฉินเย่นเศร้าเรื่องที่ชูเซี่ยหลับนานกว่าปกตินางเป็นห่วงหัวหน้าที่นอนไม่พอดังนั้นถ้าหัวหน้าอยากพักผ่อนนางก็ดีใจไม่เคยคิดเลยว่าจะเกิดเรื่องอะไร?

“ส่งคนไปตามหมอหลวงมา”เห็นเชียนซานกำลังจะอธิบายหลี่เฉินเย่นก็รีบพูดเขารู้สึกว่าตัวเองกำลังจะบ้าแล้ว

เชียนซานถอนหายใจรีบส่งคนพรรคมังกรเหินไปตามหมอหลวงมาไม่รอหมอหลวงมาจูเก๋อหมิงก็มาแล้วหลี่อานเหยียนก็เข้ามาและพูดกับหลี่เฉินเย่นว่า:“เสด็จลุงให้ข้าตรวจชีพจรให้อาจารย์เถอะ”

“เด็กอย่ามาวิ่งเล่นตรงนี้รอจูเก๋อหมิงมาดีกว่า”หลี่เฉินเย่นเห็นอานเหยียนทำหน้าอย่างมีความหวังก็ใจอ่อนแต่พอนึกถึงอาการของชูเซี่ยเขาก็ปฏิเสธไปตอนนี้ชูเซี่ยอยู่ในอาการสลบอยู่อย่าให้เด็กอย่างอานเหยียนมารบกวนนางจะดีกว่า

“อาจารย์บอกว่าอย่าพลาดเรื่องการเรียนทั้งหมดที่เข้ามาตอนนี้ชีพจรขออาจารย์ก็ฝึกข้าได้มากถ้าพลาดไปข้าจะบอกอาจารย์ว่าท่านไม่ให้ข้าตรวจ”อานเหยียนมองดูชูเซี่ยและพูดอย่างจริงจัง

หลี่เฉินเย่นมองดูเด็กน้อยตรงหน้าที่กล้าข่มขู่ตัวเองแต่ก็โกรธไม่ได้เขายื่นมือไปจับมืออานเหยียนไว้และพูดว่า:“ตอนนี้อาการของอาจารย์เจ้าไม่สู่ดีนักข้ากลัวว่าเจ้าตรวจชีพจรแล้วจะรบกวนนางเข้า……”

“แต่ว่าตอนนี้อาจารย์กำลังสลบอยู่ข้าไม่รบกวนท่านแน่นอน”เพราะหลี่เฉินเย่นไม่ให้เขาตรวจชีพจรอานเหยียนก็พูดต่ออย่างไม่เกรงกลัว

“แต่ว่า……”หลี่เฉินเย่นยังอยากอธิบายแต่อานเหยียนกลับไม่ฟังอะไรและยิ้มให้เขาพูดว่า:“เสด็จลุงถ้าท่านไม่อยากโดนอาจารย์ด่าก็ให้ข้าตรวจชีพจรเถอะท่านก็รู้ว่าว่าข้าอยู่ตำแหน่งไหนในใจของอาจารย์”