ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 534

ตอนที่534แต่งตั้งองค์รัชทายาท

เส้นทางของนางได้ถูกกำหนดไว้แล้วนางต้องเดินต่อไปไม่เช่นนั้นก็มีแต่ทางตายทางเดียวที่รอนางอยู่แต่ว่าทางที่นางเดินต่อไปก็เป็นทางตายเหมือนกัน

ช่วงนี้เฉินอวี่โหรวโดนเฉินหยวนชิ่งเอาอกเอาใจจนไม่เป็นผู้เป็นคนก็เลยไม่ไปคิดเรื่องวุ่นวายพวกนี้เลยแต่ว่าพอเรื่องยากๆมาอยู่ตรงหน้าแล้วนางก็เห็นว่าตัวเองทำอะไรไม่ได้เลยแต่ว่าถ้าให้นางนั่งเฉยๆไม่ทำอะไรเลยนางก็รู้สึกไม่พอใจมาก

แต่ว่าพออยู่ต่อหน้าเฉินหยวนชิ่งนางถึงจะมีอำนาจในการตัดสินใจคนอื่นไม่เคยสนใจความคิดนางและไม่เคยวิเคราะห์สถานการณ์ของนางตอนนี้เลย

ถ้าไม่เคยมีคนมารักแบบนี้เฉินอวี่โหรวคงไม่คิดว่าทุกคนนั้นเกลียดนางแต่ว่าตอนนี้เฉินอวี่โหรวกลับรู้สึกว่าทุกคนจะเห็นแก่ที่นางเคยทุกข์มาก่อนนางเป็นคนที่น่าสงสารที่สุดในโลกนี้

แต่ว่าพอนางทำตัวน่าสงสารแล้วสิ่งที่นางทำได้คือเช็ดน้ำตาตัวเองและเดินหน้าต่อไปนางถอยไม่ได้แล้วนางมีแค่ทางเดียวคือมีชีวิตต่อไปนางหวังแค่ว่าถ้าเสด็จพี่ทำแผนการสำเร็จแล้วจะเห็นแก่ความเสียสละของนางบ้าง

แต่ว่าความเป็นไปได้นี้เฉินอวี่โหรวไม่กล้าที่จะคิดเลยองครักษ์ของเสด็จพี่มองตัวเองอย่างดูถูกถ้ายิ่งเป็นเสด็จพี่ล่ะ

หรือว่าในสายตาของเสด็จพี่นางเป็นแค่หมากตัวหนึ่งหรืออาจะกลายเป็นหมากที่ไม่มีใครเอา

แต่ว่านางกลับเสียสละเพราะเรื่องนี้มาเยอะมากๆแล้วเพื่อกลายเป็นเฉินอวี่โหรวนางให้หมอพวกนั้นใช้มีดกรีดหน้านางยังไงก็ได้การกรีดมีดแต่ล่ะครั้งไม่มีใครรู้ว่าน่ากลัวแค่ไหนเจ็บแค่ไหนไม่มีคนรู้ว่าพอนางได้เป็นสุดดวงใจของเฉินหยวนชิ่งแล้วนางอยากจะเป็นตัวของตัวเองมากแต่ว่านางไม่กล้าแม้แต่จะคิดนางกลัวว่าเฉินหยวนชิ่งจะสงสัย

นางอยู่จนเฉินหยวนชิ่งไปแต่นางก็ยังเป็นตัวของตัวเองไม่ได้เพราะเสด็จพี่จับตามองตัวเองอยู่……

ตอนนี้จิงโม่ก็ไม่มีแล้วนางจะทำอย่างไรดี?

นางร้องไห้พอแล้วเฉินอวี่โหรวเช็ดน้ำตาและตะโกนออกไปด้านนอกว่า“ข้าเหนื่อยแล้วอยากจะพักผ่อนวันนี้ให้จิงโม่อยู่กับข้าที่นี้ก่อนพวกเจ้าออกไปก่อนเถอะ”

ข้ารับใช้ที่ไม่พอใจที่เฉินอวี่โหรวเอาแต่ด่าพอได้ยินพวกนางก็รีบเดินออกไปทันทีแต่ว่าก็ยังมีข้ารับใช้ที่กังวลว่าจิงโม่เป็นอย่างไรก็พยายามที่จะแอบดูว่าด้านในเป็นอย่างไรแต่ว่ามีประตูบังเอาไว้ไม่มีใครรู้ว่าด้านในเป็นอย่างไรพวกเขาปลอบใจตัวเองที่ด้านในไม่มีเสียงคำด่าของเฉินอวี่โหรวดังออกมาและไม่มีการตอบโต้ของจิงโม่

วันที่สองเฉินอวี่โหรวให้คนส่งอาหารเข้ามาไม่ให้จิงโม่ออกมาวันที่สามก็เป็นเช่นนี้เหมือนกัน

แม้คนในตำหนักโหรนอี้จะสงสัยแต่ก็ชินแล้วกับการโวยวายของเฉินอวี่โหรวถ้าไม่ออกมาโวยวายก็ดีพวกเขาก็สบายใจขึ้นเยอะ

แต่ความวุ่นวายในตำหนักโหรนอี้ก็เปรียบไม่ได้กับความวุ่นวายของประเทศ

ดังนั้นก็ไม่มีคนสังเกตเห็นว่าจิงโม่ที่เข้ามาในตำหนักโหรนอี้ไม่ได้ออกมาเลย

และตอนนี้ที่การเมืองวุ่นวายเพราะมีจดหมายจากแคว้นหนานจ้าวส่งมา

จดหมายนี้หรูกุ้ยเฟยเป็นคนนำมาให้บอกว่าเสด็จพ่อส่งมาเป็นจดหมายที่ฝ่าบาทของหนานจ้าวเขียนเอง

ดังนั้นครั้งนี้หรูกุ้ยเฟยคงไม่ได้นำของปลอมมาให้

ฉ่ายเวินใส่ชุดองค์หญิงหนานจ้าวเข้ามาเข้าเฝ้าฝ่าบาทโดยเฉพาะส่งจดหมายให้ฝ่าบาทกับมือ

หลี่เฉินเย่นมองดูจดหมายเรียบง่ายนั้นตัวหนังสือไม่กี่ตัว

“หนานจ้าวหวังคงสนใจเรื่องทุกอย่างมากเกินไปขนาดข้าจะแต่งตั้งองค์รัชทายาทก็จะมายุ่งด้วย”

หลี่เฉินเย่นทำเรื่องที่ดีต่อประเทศแต่ทำผิดต่อชูเซี่ยมามากพอแล้วเขาไม่อยากทำมันอีกแล้วโดยเฉพาะเนื่องที่เกี่ยวกับลูกๆของเรา

เด็กสองคนนี้แบ่งเบาภาระพวกเขามาเยอะแล้วเขาจะเห็นแก่ตัวเพื่อตัวเองไม่ได้แล้ว

“ท่านเหลียงท่านคิดว่ายังไงบ้าง?”หลี่เฉินเย่นแน่ใจว่ามีแต่ฝ่ายของเหลียงกุยที่ไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้

ดังนั้นตอนนี้เขาต้องการความช่วยเหลือจากเหลียงกุยเขาเชื่อว่าลูกบุญธรรมของลานกุ้ยเฟยเหลียงกุยคงไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้อย่างมากและจะไม่ยอมให้ฉ่ายเวินทำสำเร็จ

ภายในที่ประชุมเป็นที่ๆแปลกเพื่อผลประโยชน์พวกเขาจะกลายเป็นศัตรูหรือพันธมิตรได้ทุกครั้ง

ตอนที่พูดหลี่เฉินเย่นก็รู้ว่าเหลียงกุยคิดอะไรอยู่แต่พอพูดออกไปแล้วเหลียงกุยก็เข้าใจทันทีว่าฝ่าบาทหมายความว่าอย่างไร

คำพูดของฝ่าบาททำให้เหลียงกุยตื่นเต้นขึ้นมาเขาเงยหน้าขึ้นมาอย่างดีใจมองดูหลี่เฉินเย่นและพูดว่า“ฝ่าบาทองค์ชายฉองเหลายังเล็กมากความสามารถและความรู้ก็มีมากแต่งตั้งเขาเป็นองค์รัชทายาทกระหม่อมไม่มีการแย้งใดๆแต่ว่ากระหม่อมเป็นห่วงว่าองค์ชายฉองเหลายังมีอายุน้อยถ้าให้อำนาจนี้กับเขากระหม่อมเกรงว่าองค์ชายจะมีพัฒนาการที่ไม่ดีฝ่าบาทเป็นพ่อขององค์ชายฉองเหลาก็คงจะเข้าใจความรู้สึกนี้มากกว่าดังนั้นขอพระองค์ทรงคิดพิเคราะห์ให้ถี่ถ้วนพ่ะย่ะค่ะ”

พอได้ฟังคำพูดของเหลียงกุยหลี่เฉินเย่นอยากจะตบมือมากเป็นขุนนางเก่าแก่ของที่นี่ก็ต้องมีฝีมือบ้างเขาคิดได้เช่นนี้เลยเหรอ……

แต่ว่าความกังวลของเหลียงกุยที่พูดมาก็เป็นความคิดของหลี่เฉินเย่นเช่นเดียวกัน

ดังนั้นแม้ว่าจะให้องค์ชายฉองเหลาเป็นรัชทายาทเป็นเรื่องที่ต้องแต่งตั้งอยู่แล้วแม้จะรู้ว่าสักวันฉองเหลาก็ต้องมาเดินทางของเขาในใจเขาก็เกิดเสียใจขึ้นมาตงิดๆ

ภายในที่ประชุมทุกคนพอได้ยินพอหลี่เฉินเย่นถามเหลียงกุยก็รู้แล้วว่าฝ่าบาทคิดยังไงเพราะในที่ประชุมมีแค่คนเดียวเท่านั้นที่จะขัดขวางไม่อยากให้ฉองเหลาเป็นองค์รัชทายาทก็มีแต่เหลียงกุย