ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 533

ตอนที่533พาจิงโม่ไป

ภายในห้องชายชุดดำมือข้างหนึ่งจับจิงโม่เอาไว้ส่วนอีกข้างก็บีบคอโหร่วยเฟยไว้

สีหน้าโหร่วยเฟยแดงขึ้นมาระเรื่อๆนางพยายามดิ้นรนออกจากชายชุดดำแต่เขาก็บีบไว้แน่นขึ้นนางพยายามยังไงก็หลุดออกไปไม่ได้นางเริ่มหายใจไม่ออก

“เจ้า……ปล่อยนะเจ้า……”โหร่วยเฟยพยายามตะโกนแต่เสียงที่มีก็ขาดๆหายๆ

“เจ้ารนหาที่ตายเอง”ชายชุดดำพูดกับโหร่วยเฟยอย่างเย็นชา

“ข้าเป็นองค์หญิงเวินอันนะเจ้ากล้าทำเช่นนี้กับข้างั้นเหรอเสด็จพี่……”โหร่วยเฟยพูดอย่างลำบากนางรู้สึกว่าหายใจลำบากมากขึ้นเรื่อยๆแต่ถ้านางตายไปแบบนี้นางก็ไม่พอใจเหมือนกัน

“เจ้ายังรู้เหรอว่าเจ้าเป็นองค์หญิงเวินอันเจ้าถึงกับอิจฉาเด็กงั้นเหรอเจ้านี้เก่งจริงนะไม่รู้ว่าองค์ชายหลีรู้เรื่องนี้จะทำยังไงกับเจ้า”ชายชุดดำพูดจบก็ปล่อยมือ

“เสด็จพี่ไม่มีทางให้อภัยเจ้าแน่นอน”เฉินอวี่โหรวมองดูชายชุดดำอย่างโมโหและพูด

ชายชุดดำหัวเราะเสียงหัวเราะนั้นช่างน่าขนลุกมากเขามองดูเฉินอวี่โหรวอย่างนั้นเงียบๆ

“เจ้าทำแผนของเสด็จพี่แตก”เห็นเฉินอวี่โหรวยังพูดอย่างนั้นความโมโหของชายชุดดำก็หายไป

“หลี่เฉินเย่นรักแต่ชูเซี่ยเขาไม่มองข้าเลยข้าจะหลอกล่อเขายังไง?พวกเจ้าคิดวิธีให้ข้าได้เข้าใกล้กับเขาสิข้าไม่เชื่อว่าเขาจะไม่เห็นข้าอีกอย่างหน้าของข้าก็เป็นคนที่เขาชอบแต่พวกเจ้าก็ไม่ได้ช่วยข้าไม่ใช่เหรอ?พวกเจ้ามีสิทธิ์อะไรมาว่าข้าทุกวันนี้ข้าต้องอาศัยอยู่ภายในสายตาของเฉินหยวนชิ่งอยู่ในหลังวังอย่างกล้าๆกลัวๆพวกเจ้าเคยนึกถึงความรู้สึกข้าบ้างไหม?”คำพูดของชายชุดดำทำเอาเฉินอวี่โหรวน้อยใจนางจะโกนพูดเสียงดังน้ำตาที่อดกลั้นไว้มานานก็ไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้าง

น่าเสียดายใบหน้าสละสลวยงดงามของนางกลับไม่มีผู้ใดมาเชยชม

“ไม่ได้เขาเจ้าก็ต้องรอโอกาสแต่ไม่ใช่ไปทำให้เขาโมโหเจ้ารู้ไหมเจ้าทำเช่นนี้ผลที่ตามมาเป็นยังไง?ทำไมเจ้าต้องมาโกรธเด็กหญิงตัวเล็กๆคนนี้ด้วย?ข้าไม่ได้ตาบอดเด็กคนนี้มีคนชอบเยอะข้าไม่ใช่ไม่รู้มีแต่เจ้าที่ไม่อยากเห็นนางเพราะเฉินหยวนชิ่งชอบนางเพราะหลี่เฉินเย่นชอบนางเพราะนางเป็นความสุขของคนในวังนี้ดังนั้นเจ้าเลยอิจฉานางใช่ไหม?องค์หญิงเวินอันความอิจฉาของเจ้าเยอะเกินไปหรือเปล่า?เจ้ามีสิทธิ์อะไรมาเทียบกับจิงโม่?แม่ของเจ้าก็เป็นแค่ทาสธรรมดา……”

ตอนชายชุดดำพูดสีหน้าของเฉินอวี่โหรวก็เปลี่ยนไปเหมือนความอับอายปิดไว้ไม่อยู่แล้ว

“ถึงว่าหลังวังนี้มีแต่คนไม่เห็นหัวเจ้าก็สภาพเจ้าเป็นเช่นนี้……”ชายชุดดำเห็นหน้าเฉินอวี่โหรวแดงขึ้นมารู้ว่าคำพูดของตัวเองทำให้นางรู้สึกอาย

“ข้าเป็นเช่นนี้แล้วยังไงยังไงข้าก็เป็นถึงองค์หญิงในราชวงค์สายเลือดข้ามีสายเลือดกษัตริย์ไม่ใช่คนที่เจ้าจะมาด่าว่าได้และข้าทำเช่นนี้เพราะคำสั่งของเสด็จพี่เสด็จพี่บอกให้ข้าทำให้เฉินหยวนชิ่งไขว้เขวตอนรบไม่ใช่เหรอไง?ข้าจัดการจิงโม่ หลี่เฉินเย่นก็จะไม่ลงมือจัดการข้าก็ไม่มีทางทำให้เฉินหยวนชิ่งโกรธข้ายอมสละชีวิตตัวเองแต่เจ้ากลับทำเช่นนี้กับข้ารอให้เสร็จเรื่องก่อน……”เฉิ่นอวี่โหรวพูดและร้องไห้เหมือนตัวเองน้อยใจมาก

“เจ้าอย่าทำคนเดียวเช่นนี้ทำตามแผนขององค์ชายหลีและข้าก็พอไม่เช่นนั้นองค์ชายหลีไม่มีทางปล่อยเจ้าไปแน่”ชายชุดดำพูดด้วยน้ำเสียงที่สงบนิ่ง