ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 532

ตอนที่532ความผิดปกติของโหร่วยเฟย

ภายในสงครามมีประชาชนมากมายที่เสียทรัพย์สินไปมากมายดังนั้นไม่เพียงแต่เชียนซานต้าเหลี่ยงก็ยังคงหวังว่าสงครามจะจบลง

แต่ภายในวังก็มีบางคนที่หวังว่าสงครามอยู่ต่อไปเพราะนางไม่รู้ว่าจะมองหน้าเฉินหยวนชิ่งที่จะกลับมายังไง

ใช่คนผู้นี้ก็คือน้องสาวสุดที่รักของเฉินหยวนชิ่งคือโหร่วยเฟยเหนียงเหนียงในตอนนี้

ตอนนี้นางกำลังนั่งอยู่บนเตียงที่อ่อนนุ่มของตัวเองยิ้มและมองจิงโม่ที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้านาง

“จำไว้ว่าเรื่องนี้อย่าได้เอ่ยแก่พี่ชายข้ารู้ไม่เช่นนั้น……”โหร่วยเฟยเอ่ยปากข่มขู่อย่างไม่มีความอ่อนโยนเหลืออยู่มองดูจิงโม่อย่างโกรธแค้น

“ข้าเคยตกลงกับท่านแม่ทัพว่าจะไม่โกหก”จิงโม่เงยหน้ายิ้มให้โหร่วยเฟยทุกวันนี้นางรู้ว่าสิ่งที่จะทำให้โหร่วยเฟยกังวลนั้นก็คือเฉินหยวนชิ่ง

ดังนั้นทุกครั้งที่จัดการจิงโม่โหร่วยเฟยก็จะสั่งว่าเรื่องนี้อย่าได้พูดให้พี่ชายนางทราบ

“งั้นเจ้าก็รอวันที่เขากลับมาไม่ได้แล้วล่ะ”โหร่วยเฟยไม่ได้เกรงกลัวกับคำข่มขู่ของจิงโม่เลยทุกวันนี้พวกเขาอยู่กันแบบศัตรูแล้วรู้ถึงจุดอ่อนของแต่ล่ะคน

“อยากมีชีวิตอยู่ก็ฟังข้าดีๆให้เสด็จพ่อเจ้ามาอยู่กับข้าเสียโดยดีขอแค่เขารักข้า ข้าก็จะทำดีต่อเจ้า”คำพูดของโหร่วยเฟยมีความยั่วยวนแต่สายตาที่เปร่งประกายของนางทำเอาจิงโม่เกลียดจนอยากเบือนหน้าหนี

“เจ้าฆ่าข้าเถอะ”

“จิงโม่เจ้าอย่าคิดว่าข้าไม่รู้ว่าเจ้าคิดอะไรอยู่ข้าจะบอกเจ้าให้นะ ขอแค่ข้าสมหวังก็จะให้สิ่งดีๆแก่เจ้าถ้าเจ้าไม่ยอมงั้นข้ามีอีกหลายวิธีที่จะทรมานเจ้า”เฉินอวี่โหรวได้ยินคำพูดของจิงโม่มองดูหน้าตาจิงโม่ที่โกรธจนหน้าบิดเบี้ยว

“เจ้าไม่ใช่โหร่วยเฟยเหนียงเหนียงเจ้าไม่ใช่คนที่เคยชอบเสด็จพ่อข้าคนนั้น”จิงโม่มองดูเฉินอวี่โหรวและพูดขึ้นมา

หน้าตาสละสลวยนั้นอึ้ง แต่สักพักเฉินอวี่โหรวก็หัวเราะขึ้นมา นางลุกขั้นมาและมองดูหน้าตาที่ดุดันของจิงโม่ยิ้มและบอกนางว่า“เจ้าว่ายังไงนะ?ข้าไม่ใช่โหร่วยเฟยงั้นใครเป็นโหร่วยเฟยถ้าไม่ได้ชอบพ่อเจ้างั้นข้าจะทำเช่นนี้กับเจ้าทำไม?ข้าอิจฉาแม่ของเจ้าข้าอยากจะให้พวกเจ้าสองแม่ลูกตาย”

โหร่วยเฟยกัดฟันพูดอย่างโกรธแค้นแต่น้ำเสียงที่กระวนกระวายของนางจิงโม่ก็จับสังเกตได้

นางยิ้มให้โหร่วยเฟยรอยยิ้มนั้นทำเอาโหร่วยเฟยขนลุกนางพยายามแกล้งทำเป็นสงบนิ่งและตะโกนไปว่า“มีคนไหมมาควักลูกตานางออกสิข้าจะดูสิว่านางตาบอดไปหรือเปล่าถึงกล้าบอกว่าข้าไม่ใช่นางคนนั้น……”

โหร่วยเฟยยังพูดไม่ทันจบก็เห็นสายตาจิงโม่ที่มองมาสายตาดั่งน้ำลึกที่ไม่อาจยั่งถึงได้ทำให้คนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้

“โหร่วยเฟยเหนียงเหนียงก็พอเถอะเจ้าทำข้าตายเสด็จพ่อและแม่ข้าไม่มีทางปล่อยเจ้าไปแน่ดังนั้นเจ้าต้องเก็บชีวิตน้อยๆดวงนี้ของข้าเอาไว้แต่ว่าข้าก็แปลกใจถ้าเจ้าเป็นน้องสาวของแม่ทัพเฉิ่นทำไมถึงกลัวคนนอกอย่างข้ามาทำให้ความสัมพันธ์พี่น้องร้าวฉานกัน?”

จิงโม่พูดอย่างสงบเงียบขณะที่พูดนางก็ยังไม่ลืมที่จะยิ้มให้โหร่วยเฟยแต่คำพูดที่มั่นใจของนางเป็นเหมือนเข็มอันแหลมคมที่ทิ่มแทงเข้าไปในหัวใจของโหร่วยเฟย