ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 531

ตอนที่531ความเสียสละของเบื้องหลัง

“ขอบคุณเจ้ามากข้าจะระวัง”ชูเซี่ยเห็นลี่สวินทำหน้าเป็นกังวลสุดท้ายก็พูดขอบคุณไป

“งั้นข้ากลับก่อนนะพรุ่งนี้ข้าจะไปแคว้นจื่อสวี้ต่อ”ลี่สวินเห็นชูเซี่ยเหมอลอยพูดเสียงเบาก็เดินจากไปเลยมองดูร่างกายที่ผอมแห้งของลี่สวินชูเซี่ยก็รู้สึกเศร้าใจขึ้นมานางไม่กล้าคิดเลยว่าถ้าวันหนึ่งนางจากโลกนี้ไปแล้วหลี่เฉินเย่นของนางจะมีสภาพยังไง

ความรักของนางกับหลี่เฉินเย่นลึกมากกว่าลี่สวินเยอะมากพวกเขาเคยเสี่ยงอันตรายถึงชิตฝ่าอุปสรรคยากๆมาด้วยกันและยังมีถอยคำท่ากจนพูดไม่ออกอีกเป็นล้านคำ

“หัวหน้าท่านบอกว่ามีวิธีให้ฝ่าบาทกับฉ่ายเวินแตกหักกันระหว่างพวกท่านคงจะไม่มีทาง”เชียนซานเห็นชูเซี่ยคิดอยู่ก็เลยอดใจไม่ได้ที่จะถาม

นางดูแล้วฝ่าบาทกับหัวหน้าสองคนต่างฝ่ายต่างทรมาณกันเองและไม่อยากให้ฝ่ายตรงข้ามเจ็บปวดนอกจกาความตายคงจะไม่มีอะไรพรากพวกเขาออกจากกันได้

“อาจจะอย่าเช่นพิษในร่างกายข้าต้องมีชีวิตหลี่เฉินเย่นทำเป็นยาถอนพิษเพื่อยาถอนพิษของข้าทำให้เฉินเย่นต้องเสียสละสิ่งที่มีค่าของตัวเองไป……”ชูเซี่ยพูดเหตุผลอะไรที่จะสามารถทำให้พวกเขาแตกหักกันแต่ในใจกลับรู้ว่าถ้าเจอเช่นนี้หลี่เฉินเย่นก็คงจะปกป้องชีวิตนางไว้

ที่แน่ใจได้ก็เพราะว่านางเข้าใจเชียนและเป็นเพราะว่านางก็คิดเช่นนี้เหมือนกัน

“หัวหน้าไม่มีทางไม่มีทาง”เชียนซานพูดกับชูเซี่ยอย่างจริงจังในใจเต็มไปด้วยความกังวลนางไม่อยากให้ชูเซี่ยเจอกับตัวเลือกแบบนั้นด้านหนึ่งเป็นชีวิตตัวเองอีกด้านเป็นชีวิตคนรักแต่พอนางคิดดูแล้วถ้ามีตัวเลือกเช่นนี้อยู่จริงชูเซี่ยคงจะไม่ให้ฝ่าบาทต้องเสียสละสิ่งใดแน่นอน

“ข้าก็รู้เรื่องนี้สำหรับฉ่ายเวินอาจจะเป็นเรื่องใหญ่แต่ระหว่างข้ากับเชียนไม่มีผลอะไรเลย”ชูเซี่ยยิ้มแห้งนางแน่ใจว่าแผนครั้งนี้ของฉ่ายเวินกับหลี่อวิ๋นลี่ต้องสูญเปล่าไปแน่นอน

“แต่ว่าร่างกายของหัวหน้ามีพิษ?”

“ข้ารู้วิธีการควบคุมพิษแล้วและช่วงนี้ข้าก็ได้วิชาการฝังเข็มอยู่มากแม้ชีวิตแขว้นอยู่บนเส้นด่ายแต่ก็ใช้การฝังเข็มปกป้องชีวิตได้”ชูเซี่ยพูดสายตาเปร่งประกาย

“หัวหน้าเก่งจังเลย”เชียนซานไม่คิดว่าชูเซี่ยจะฝช้การฝังเข็มถึงขั้นนี้แล้วนี้เป็นขั้นที่หมอเทพยังกลัวว่าจะไม่มีความสามารถเหมือนชูเซี่ย?……

“ไม่ใช่ว่าข้าเก่งแต่คือฉองเหลาที่มาเตือนข้าวิชาเฟยเจินสามารถปิดการไหลเวียนของพิษได้ทุกที่เช่นนี้จะทำให้ร่างกายเหมือนพักหลับไปถ้ามีวิธีการถอนพิษออกหมดก็สามารถทำได้เลยและก็จะมีชีวิตต่อไป”ชูเซี่ยใช้คำพูดที่เชียนซานจะเข้าใจได้

“อานเหยียนซื่อจื่อเก่งเพียงนี้เลยเหรอเจ้าคะเขา……”เชียนซานรู้ว่าช่วงนี้อานเหยียนจะมาหาชูเซี่ยถาเมรื่องวิชาการแพทย์บ่อยครั้งและรู้ว่าอานเหยียนซื่อจื่อสู้กับยาตัวเองไม่ได้นางคิดว่าเขาพยายามกบั้นใจเรียนแพทย์แต่ไม่คิดว่า……

“เขามีพรสรรค์ในการเป็นแพทย์”ชูเซี่ยพูดนางพึงพอใจกับลูกศิษย์ตัวเองมากนางคิดว่าตัวเองมีอีกหายเรื่องที่ต้องทำมากๆแต่น่าเสียดายที่ชีวิตตัวเองใกล้จะหมดลงแล้ว

“จริงสิหลายวันก่อนข้าบอกกับเจ้าว่าทหารของเขาจะมาส่งอาหารไม่ใช่เหรอจัดการ้สร็จแล้วเจ้าไม่ได้ยินกรือไง?”

“หัวหน้าวางใจได้เสบียงมาถึงแล้วถ้าพวกเขาส่งสเบียงมาช้าพวกเราคงไต้องมาหัวกลางสนมรบ”

“งั้นก็ดีข้านอนหลับได้อย่างสบายใจแล้วล่ะ”ชูเซี่ยพยักหน้าอย่างพอใจลุกขึ้นและเดินไปห้องนอนเลย