ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 584

ตอนที่584จิงโม่หาเรื่อง

ตรงหน้าหลีฉางอันจิงโม่เป็นเด็กดีแต่พอนางคิดทำการใดแล้วก็ไม่มีใครห้ามนางได้

จิงโม่กินข้าวจนอิ่มแล้วก็ไปหาเฉินต้าฮันเพราะหลีฉางอันสั่งไว้ว่าโจรที่มาพร้อมกับจิงโม่ให้ดูแลอย่างดีพอได้เห็นจิงโม่พวกเขาก็ดีใจมากโดยเฉพาะเฉินต้าฮันอยากเข้าไปกอดจิงโม่เข้ามามากแต่เขารู้ว่าตอนนี้จิงโม่ไม่ใช่องค์หญิงของเขาแล้วเขากลัวตัวเองใช้แรงมากเกินไปดังนั้นพอเห็นจิงโม่เดินมาก็ยิ้มแย้มอย่างเบิกบานทันที

“เหลาเฉิ่นเจ้าตีข้าเหรอ”จิงโม่เห็นแต่ล่ะคนทำหน้ายิ้มแย้มรู้ว่าพวกเขาพอใจกับการจัดการนี้

เฉินต้าฮันได้ยินก็มองจิงโม่และถามว่า:“ทำไมกันล่ะ?”

“ต้องมีประโยชน์แน่ทำให้หน้าช้ำกันไปเลย”จิงโม่พูดกับฉิ่นต้าห่านอย่างจริงจัง

เฉินต้าฮันมองดูหน้าตาที่ใสซื่อของจิงโม่ยกมือขึ้นมาหลายครั้งแต่สุดท้ายก็ปล่อยลงไป

หนึ่งก็ไม่กล้าพวกเขาเคยโดนยาพิษของจิงโม่มาถ้าเกิดว่าจิงโม่เกิดคิดผิดขึ้นมา……

สองคือไม่อยากทำร้ายนางองค์หญิงเป็นเด็กดีมีเมตตาดีต่อพวกเขานางก็เป็นเหมือนคนในครอบครัวของเขาเขาไม่อยากทำร้ายนาง?

สามก็คือไม่กล้านี้เป็นองค์หญิงของราชวงศ์ตอนนี้พวกเขาจะอยู่ในค่ายทหารจงรักภัคดีต่อฝ่าบาทตีลูกสาวเขาพวกเขาอยากตายงั้นเหรอ?

“เฉินต้าฮันเจ้าต้องทำตามคำสั่งขององค์หญิงเจ้าจะขัดคำสั่งงั้นเหรอ”จิงโม่มองดูเฉินต้าฮันและพูด

“องค์หญิงถ้าท่านให้ข้าตีท่านแล้วข้าตีตัวเองได้หรือไม่?”เฉินต้าฮันพูดอ้อนวอน

“ตีตัวเองทำไมกัน?เจ้าตีข้าทางที่ดีตีจนแม่แท้ของข้าก็ยังจำหน้าไม่ได้”จิงโม่ยิ้มและมองดูเฉินต้าฮันแต่คำพูดนางไม่เหมือนกับพูดเล่น

“ข้าไม่กล้า”เฉินต้าฮันหลับตาและยอมรับ

“เหลาเฉิ่นข้าขอร้องล่ะเจ่วยข้าจัดการเรื่องนี้ข้าไปบอกกับแม่ทัพหลีให้เจ้าได้เป็นหัวหน้าดีไหม?แน่นอนเจ้าตีข้าก็อาจจะมีคนมาแก้แค้นเจ้าอาจจะโดนตีคืนเหมือนกันแต่ไม่เอาชีวิตเจ้าหรอก”จิงโม่อธิบายให้เฉินต้าฮัน

เฉินต้าฮันลังเลเขาอยุยี่สิบหกปีแล้วตอนนี้พึ่งมาเป็นทหารทั้งชีวิตนี้คงไม่ได้เป็นหัวหน้ากับเขาถ้าได้ตำแหน่งนี้โดยการถูกตีงั้นใครก็ยอมโดนซ่อมกันทั้งนั้น

ดังนั้นนี้เป็นโอกาสแต่ว่า……

“ถ้าเจ้าไม่ยอมข้าก็ให้พวหเขาซ่อมข้ายังไงถ้าใครตีข้าคนนั้นก็จะได้เป็นหัวหน้าถ้าตีได้ดีคนผู้นั้นอาจจะได้เป็นหยิงจางก็ได้ถึงเวลาก็มีเงินมีทองใช้โดยไม่ต้องห่วงลูกๆของข้าเลย……”

จิงโม่เห็นเฉินต้าฮันลังเลก็รีบพูดหลอกล่อนางอยู่กับพวกโจรมาสิบกว่าวันรู้ว่าพวกเขาต้องการอะไร

จิงโม่พึ่งพูดจบเฉิ่น้ตาห่านก็ยกมือขึ้นมาอีกครั้งและสุดท้ายก็กำหมัดและต่อยไปที่หน้าจิงโม่

แต่ว่าไม่มีแรงเท่าไหร่

“เฉินต้าฮันอย่าออมแรงไว้เลยข้าจะให้เจ้าตีข้าจนหน้าบวมช้ำทำตามที่กำลังที่เจ้ามีตอนนี้ทำให้ข้าหน้าบวมหน่อยก็พอแล้ว”จิงโม่พูดอย่างโมโหหน้านางเหมือนมียุงมากัดเลยนี้ทำให้นางอสรมณ์เสียมากไม่มีผลแสดงออกมาว่าถูกตีก็เหมือนถูกตีแต่ว่าครั้งนี้เขาตีไม่เจ็บเลย

“ถ้าเจ้าทำไม่ได้ข้าก็จะไปหาคนอื่นเป็นชายชาตรีแท้ๆแต่กลับตีคนไม่เป็นแบบนี้เจ้ายังอยากเป็นโจรอยู่งั้นเหรอมิน่าตอนอยู่กลุ่มโจรก็ทำให้ทุกคนต้ออดตาย”จิงโม่พูดอยากให้เฉินต้าฮันตีนาง

“ที่องค์หญิงให้เราพูดเช่นนี้ถ้าองค์หญงเป็นตัวปลอมพวกเรายังมานั่งกินอยู่กินที่นี้ไหมเล่าเจ้าก็ไม่คิดก่อนพูดเลย……”

“จิงเลยตาโง่ไม่เคยห็นใครโง่เท่าเจ้าเลย……”

ด้านหลังก็มีสียงซุปซิบนินทาแต่จิงโม่ก็ได้ยินเขามองดูหน้าตาที่บวมช้ำเดินมาหาเฉิ่นพวกหยวนชิงเรื่อยๆ

ทหารบังทางจิงฌม้อาไว้ทำหน้าตาโหดๆ

“ไปบอกแม่ทัพเฉินข้าเป็นเพื่อของลูกท่านแม่ทัพข้ามีเรื่องอนากจะขอ”

ทหารทำหน้าไม่เข้าใจพวกเขาก็เคยได้ยินว่ามีคนปลอมตัวเป็นองค์หญิงโดนจับได้ยังมีหน้ามาหาแม่ทัพอยู่งั้นเหรอ

“ขอท่านล่ะถ้าไม่เห็นแม่ทัพเฉินวันนี้ข้าก็จะยตายให้ดูข้า……”จิงโม่พูดไปเช็ดน้ำตาไปแต่อาการเจ็บบนใบหน้าถ้าไปโดนก็เจ็บมาก

“ท่านแม่ทัพเฉินของพวกเจ้ารู้จักข้าเขายังให้เงินแสนข้าโดยไม่ลังเลเขาเป็นคนดี”จิงโม่พูดไปพยักหน้าไป

“แม่ทัพเฉินถ้าท่านไม่ปกป้อข้าอีกข้าจะโดนพวกนี้ทำร้ายตายแล้วเนี้ยมีแต่ท่านที่ช่วยข้าแล้วข้า……กับจิงโม่เมื่อก่อนก็เตยสัญญาไว้เช่นนี้ตอนนี้นางเป็นองค์หญิงยศสูงโปรดช่วยข้าด้วย……”จิงโม่เห็นทหารยังไม่ขยับทางให้นางนางก็ร้องหนักมากขึ้น

นางใช้ได้แค่เสียงที่จะล่อเฉินหยวนชิงออกมาได้ดังนั้นนางก็ร้องไห้และเอ๊ะอ่ะปด้วยกัน

เฉินหยวนชิงออกมาตามเสียงสายตามองไปที่เด็กคนนั้นและทำหน้าตกใจจากนั้นก็ถามว่า:“ใครตีเจ้ากัน?”