ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 585

ตอนที่585หลอกลวง

น้ำเสียงที่เย็นชาดูเหมือนพายุที่กำลังจะเริ่มต้นทหารที่พยายามห้ามจิงโม่เข้าซุ้มตกใจจนขาอ่อน

แม้เขาจะเป็นทหารเฝ้าเวรยามแต่น้อยครั้งที่จะเห็นเฉินหยวนชิงอารมณ์เสียเช่นนี้

จิงโม่เงยหน้าขึ้นมองเฉินหยวนชิงนางร้องไห้อย่างควบคุมไม่ได้นางเดินไปข้างๆเฉินหยวนชิงและจับชายเสื้อเขาเบาๆและพูดว่า:“เป็นความผิดของข้าเองอย่าโทษพวกเขาเลยขอท่านแม่ทัพไว้ชีวิตพวกเขาด้วย”

“ใครมันบังอาจทำร้ายเจ้ากัน?”เฉินหยวนชิงมองดูหน้านางที่ถูกทำร้ายมาอย่างหนักในใจก็เจ็บปวดเพราะความสงสารมากโดยเฉพาะตอนที่นางร้องไห้ก็ยังตะโดนชื่อของจิงโม่นางกับจิงโม่สนิทกันถ้าจิงโม่รู้ว่าเพื่อนรักนางโดนทำร้ายในค่ายทหารนางคงจะรู้สึกผิดน่าดู?จิงโม่เป็นเด็กดีมีเมตตาเหมือนน้องสาวของตัวเองมาก

เฉินหยวนชิงพูดและนั่งลงพื้นเขายกมือขึ้นจับหน้านางที่บวมเอาไว้แต่เพราะความเจ็บจิงโม่ก็รีบสบัดหน้าหนีมองดูเฉินหยวนชิงที่ทำท่าค้างไว้จิงโม่ก็พูดว่า:“เจ็บ”

“เดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้วนะไม่เจ็บนะ”เฉินหยวนชิงก้มลงอุ้มจิงโม่ขึ้นมาและเข้าไปในซุ้มและพูดกับทหารด้านหน้าว่า:“รีบไปตามหมอทหารมาเร็ว”

“ท่านเป็นคนดีเสียจริงท่านรู้จักจิงโม่หรือเจ้าคะ?ท่านเป็นคนเดียวที่ดีกับข้าเหมือนจิงโม่”จิงโม่รู้ว่าเฉินหยวนชิงชอบตัวเองดังนั้นตอนนี้ก็ไม่ลืมพูดดีดข้าตัวเอง

“ท่านพาข้าไปหาจิงโม่ได้หรือไม่?ข้าคิดถึงนางเหลือเกิน”มองดูหน้าเฉินหยวนชิงที่เปลี่ยนไปจิงโม่ก็ถามเสียงเบานี้เป็นเป้าหมายของนางมีแค่ทำให้เฉินหยวนชิงตอบตกลงนางถึงจะอยู่ต่อในซุ้มได้ถ้าเป็นเช่นนี้นางก็จะทำอะรได้ง่ายขึ้นมาเยอะ

“อืมรอกลับไปก่อนข้าจะพาเจ้าไปหาจิงโม่แต่ว่าร่างกายของแม่เจ้า……”

“ข้าให้คนนำเงินที่ท่านให้นำไปให้นางหมดแล้วร่างกายของแม่ข้าท่านไม่ต้องกังวลหรอกข้าแค่คิดถึงจิงโม่แล้วนอกจากท่านเกรงว่าจะไม่มีคนที่สามารถพาข้าไปหานางได้อีกแล้วนางเป็นเพื่องคนเดียวของข้าข้าเคยบอกว่านางจะคิดถึงข้า”จิงโม่พูดแล้วพูดอีกเพื่อให้เฉินหยวนชิงตอบตกลง

“ข้าจะให้เจ้าสมหวังเจ้าก็วางใจและอยู่ที่นี้ต่อไปเถอะ”เฉินหยวนชิงตอบตกลงในหัวมีแต่ท่าทางที่จิงโม่จะได้มีความสุข

“งั้นท่านแม่ทัพข้าอยู่ที่นี้ได้หรือไม่?ข้าไม่กล้ากลับไปแม่ทัพหลีบอกว่าข้าเป็นองค์หญิงตัวปลอมสมควรตายโจรพวกนั้นที่ส่งข้ามาตีข้าเพราะข้าหลอกพวกเขาดังนั้นข้าเลยมาที่ท่านขอร้องท่านช่วยข้าด้วยท่านวางใจได้ข้าไม่อยู่นิ่งๆหรอกข้าทำงานบ้านเป็นหมดทุกอย่างข้าช่วยท่านซักเสื้อผ้าได้ทำกับข้าวได้อีกข้าไม่ทำให้ท่านเดือดรอนแน่นอนข้า……”จิงโม่รีบพูดขณะที่พูดนางก็ก้มหัวและทำหน้ารู้สึกผิดมาก

“เจ้าก็อยู่ที่นี้ต่อเถอะไม่ต้องทำอะไรหรอกอยู่ที่นี้ดีๆรอข้ากลับไปข้าจะพาเจ้าไปหาจิงโม่ด้วย”เฉินหยวนชิงพูดสายตามองดูนางเขาคิดว่าจิงโม่กับเด็กตรงหน้าน่าจะเป็นเพื่อนสนิทกันขนาดดวงตาก็ยังสว่างประกายเหมือนกันอีกทำเอาคนที่เห็นต้องใจอ่อน

เฉินหยวนชิงไม่คิดเลยว่าขนาดเด็กคนหนึ่งก็ยังหลอกเขาได้……

แพทย์ทหารมาแล้วเขาทายาให้จิงโม่และบอกจิงโม่ว่าไม่นานเดี๋ยวหน้าก็หายบวมเอง

“ท่านหมอท่านพันผ้าที่หน้าข้าให้หน่อยเถอะตอนนี้ข้าขี้เหร่มากเกินไปข้ากลัวว่าท่านแม่ทัพจะไม่ชอบข้าแล้วข้า……”จิงโม่พูดและมองไปที่เฉินหยวนชิงแม้จะเพื่อผิดหน้าค่าตาตัวเองแต่ทำแบบนี้เฉินหยวนชิงก็จะได้เชื่อสนิท

“นี้……”แพทย์ทหารกำลงัจะบอกจิงโม่ว่าอย่าทำเลยแต่มองดูนางที่ทำหน้ารอคอยเขาก็ใจอ่อนอยากจะทำให้นางตามที่หวัง

การลงโทษก็ต้องลงโทษแบบกลุ่มเพื่อทหารจะได้สามัคคีกันเฉินหยวนชิงก็คงจะต้องคิดดีๆ

“แต่ว่าเจ้าเป็นเช่นนี้แล้วข้าไม่ซ่อมพวกนั้นคืนวันหน้าพวกนั้นจะมาทำร้ายเจ้าเอาได้นะเด็กดีสำหรับคนชั่วเจ้าอย่าใจอ่อนไปเลย”

“แต่ว่าพวกเขาไม่ใช่คนชั่วเสียหน่อยถ้าไม่ใช่เพราะพวกเขาส่งข้ามาที่นี้ข้าก็คงจะไม่มีทางได้เจอกับแม่ทัพที่ดีเช่นนี้และคงไม่อาจจะได้เห็นจิงโม่แม้พวกเขาจะตีข้าแต่พวกเขาก็เป็นผู้มีพระคุณของข้าข้า……”จิงโม่พูดอยู่ก็ร้องไห้ขึ้นมาอีกครั้ง

“พอแล้วๆเจ้าอย่าร้องไห้เลยข้าจะลงโทษตามพอควรแล้วกันไม่ลงโทษหนักหรอกแต่กฎทหารก็มีกฎของมันทำผิดก็ต้องถูกลงโทษ”เฉิ่นหยวนชิพูดปลอบใจจิงโม่

ไม่รู้ว่าทำไมพอเห็นเด็กคนนี้แล้วเขาก็นึกถึงจิงโม่ตลอดเวลาเขาควบคุมความวใจอ่อนของตัวเองไม่ได้เลย

“ท่านแม่ทัพท่านเป็นคนดีมากก็คงจะไม่ลงโทษทหารหรอกข้าเชื่อใจท่าน”จิงโม่พูดอย่างไว้ใจและพูดชมเฉินหยวนชิงจนใจอ่อน

“งั้นข้าไปก่อนนะเจ้าก็พักผ่อนอยู่ที่นี้ดีๆล่ะเดี๋ยวข้าสั่งให้พวกนั้นส่งของอร่อยๆมาให้เจ้า”เฉินหยวนชิงพูดและเดินออกไปด้านนอกถ้าเขาไม่เอาตัวอย่างจิงโม่มาขู่พวกเขาอีกหน่อยจิงโม่คงจะอยู่ในค่ายทหารนี้ลำบากหน่อยเขาจะให้ทหารตัวเองมาทำร้ายเด็กน้อยคนนี้ไม่ได้

และจิงโม่ก็มองดูเฉินหยวนชิงจากไปในใจก็โล่งอกนางรู้สึกผิดต่อเฉินต้าฮันมากเขาช่วยตัวเองแต่ตัวเองกลับจะต้องโดนลงโทษแต่ตัวเองก็ช่วยเขาเต็มที่แล้วหวังว่าเขาจะรู้ถึงความพยายามของข้า