ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 625

ตอนที่625ความสามัคคี

“เชียนซานกูกูรีบหน่อยเถอะ”จิงโม่พูดเร่ง

ทุกคนที่อยู่ในนั้นต่างหยุดไปกับช่วงเวลาที่โศกเศร้าแต่ทุกคนต่างก็รู้ว่าด้านนอกตอนนี้เกิดความวุ่นวายอยู่

ตอนนี้คนที่ตั้งสติได้กลับเป็นเด็กสองคน

“จิงโม่หัวหน้าเคยบอกไว้ว่าถ้านางไม่อยู่แล้วให้ข้าปกป้องเจ้าต่อไปเจ้าก็คือหัวหน้าคนใหม่ของพรรคมังกรเหินรอฉองเหลาขึ้นครองบัลลังค์แต่งงานตำแหน่งหัวหน้าพรรคมังกรเหินเจ้าค่อยส่งมอบต่อภริยาของเขา”

เชียนซานนำองค์หญิงน้อยที่อยู่ในอ้อมแขนส่งมอบต่อไทเฮาจากนั้นก็ยืนด้านหลังจิงโม่นี้เป็นคำสั่งสุดท้ายของหัวหน้าดังนั้นถ้าจิงโม่จะเข้ามาเกี่ยวด้วยนางก็จะคุ้มครองจิงโม่เอง

“ได้งั้นก็หาคนพาพวกเราไปประตูทิศใต้ฉองเหลาเจ้าอยู่วังดูแลปกป้องเสด็จย่าด้วยถ้ามีอะไรเกิดขึ้นก็พาพวกเขาไปทันที”จิงโม่หันกลับไปบอกกับฉองเหลาฉองเหลามองดูจิงโม่และพูดว่า:“ข้าไปเถอะเจ้าอยู่ที่นี้ดูแลเสด็จย่าเถอะ”

“ข้าไม่มีพลังดังนั้นเรื่องดูแลเสด็จย่าข้าทำไม่ได้มีแต่เจ้าที่ทำได้อีกอย่างข้าเป็นพี่สาวของเจ้าไม่มีพี่สาวที่ซ่อนเบื้องหลังของน้องชายหรอกนะท่านแม่เคยบอกว่าพี่สาวต้องปกป้องน้องชาย”จิงโม่พูดนี้เป็นครั้งแรงที่นางพูดต่อฉองเหลาอย่างจริงใจ

“พี่สาวข้า……”ฉองเหลาเรียกจิงโม่ว่าพี่สาวอย่างหนักแน่นในใจที่ไม่เคยอบอุ่นเลยแต่เขาก็ไม่อยากให้พี่สาวเสี่ยงอันตรายเพราะนั้นเป็นพี่สาวตัวเองเขาไม่อยากให้พี่สาวต้องเกิดเรื่องอะไรขึ้นและยิ่งไปกว่านั้นตัวเองก็มีพลังด้วย

“ฉองเหลาเจ้าต้องเฝ้าท่านแม่ต้องปกป้องท่านแม่ให้ดีรอเสด็จพ่อกลับมาเรื่องนี้ถ้าให้ใครทำข้าไม่ไว้ใจดังนั้นเจ้าต้องอยู่ที่นี้”จิงโม่เห็นฉองเหลาเถียงจะไปให้ได้ก็รีบพูดจากนั้นฉองเหลากไม่พูดอีกเลยนางก็พูดต่อว่า:“น้องชายวางใจได้ตอนนี้ข้าเป็นหัวหน้าพรรคมังกรเหินพรรคมังกรเหินจะปกป้องข้าแน่นอนเจ้าไปแล้วก็ไม่มีคนปกป้องเจ้าหรอก”

คำพูดสุดท้ายแม้จะเป็นคำพูดขอร้องแต่เหมือนนางกำลังอวดตำแหน่งพรรคมังกรเหินของนางไปด้วย

ฉองเหลากลับไม่โต้ตอบกลับเขารู้ว่าพี่สาวคิดการใดอยู่นางไม่อยากให้ตัวเองต้องเสี่ยงอันตารยดังนั้นก็เลยทำเป็นโอ้อวด

มีพี่สาวเช่นนี้ช่างน่ารักเสียจริง

แต่ฉองเหลาก็ไม่พูดะไรอีกเพราะมีเหตุผลของพี่สาวว่า:ปกป้องท่านแม่

ตลอดมาก็เป็นท่านแม่ที่ปกป้องพวกเขสตอนนี้ถึงเวลาที่เขาจะปกป้องท่านแม่บ้างเรื่องนี้ถ้าให้พี่สาวทำเขาก็ไม่ไว้ใจนางเช่นกัน

“เสด็จย่าจิงโม่ไปก่อนนะเจ้าคะฉองเหลากับท่านแม่ฝากท่านดูแลด้วย”จิงโม่เงยหน้าพูดกับไทเฮา

“จิงโม่ให้เชียนซานเขาไปเถอะเจ้า……”แม้ไทเฮาจะรู้ว่าจิงโม่เคยชนะสงครามมาก่อนแต่ยังไงนางก็ยังเป็นเด็กแล้วยิ่งไปกับฉ่ายเวินอีก

“เสด็จย่าถ้าจิงโม่เป็นเพียงองค์หญิงน้อยงั้นข้าก็ควรจะซ่อนตัวไว้แต่ตอนนี้ข้าเป็นหัวหน้าพรรคมังกรเหินข้าจะทำให้ท่านแม่ขายขี้หน้าไม่ได้ยิ่งทำให้คนรู้ไม่ได้ว่าไม่มีท่านแม่แล้วเสด็จพอก็ไม่มีคน่วยแล้วตั้งแต่นี้ไปสิ่งที่ท่านแม่ต้องทำข้าจะทำแทนนางเองจิงโม่ต้องทำได้แน่นอน”จิงโม่พูดอย่างหนักแน่น

“เด็กดีเด็กดีเด็กดีเสียจริง”ไทเฮาพูดอะไรไม่ได้อีกนางภูมิใจมากไม่ว่าจิงโม่จะทำได้อย่างที่ตัวเองพูดหรือไม่แต่คำพูดของนางช่างสมกับเป็นหัวหน้าพรรคมังกรเหินมาก

จิงโม่พูดจบก็พาเชียนซานออกไปเลยและไทเฮาก็มองไปที่ชูเซี่ยที่นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงและมองไปด้านหลังของจิงโม่ที่เดินออกไปน้ำตานางก็ไหลอาบแก้มอีกครั้ง

“เย่เอ๋อเจ้าใช้ตำแหน่งจิ้งกั๋วหวังเฟยพาข้ารับใช้หญิงในวังและที่บ้านเจ้าไปช่วยการดูแลคนบาดเจ็บผู้หญิงน่าจะเหมาะสมกว่า”หยงกุ้ยท่ายเฟยสั่งเย่เอ๋อจบก็ยื่นมือไปปลอบเย่เอ๋อนางก็แก่มากแล้วคนเดียวที่นางพึ่งได้ก็มีแต่เย่เอ๋อ

ฉองเหลาออกมาจากอ้อมกอดไทเฮาและพูดว่า:“เสด็จย่าข้าไปตรวจสอบรอบวังก่อนแม้ข้าจะรู้ไม่มากข้าจะไปถามทหารพรรคมังกรเหินพวกเราต้องปลอดภัยไว้ก่อนท่านแม่อยู่ที่นี้พวกเราต้องปกป้องนางให้ดี”

“เด็กดีไปเถอะข้าอยู่ที่นี้ดูแลแม่เจ้าเอง”ไทเฮาตบไหล่ฉองเหลาอย่างภูมิใจจากนั้นก็ปาดน้ำตา

ถ้าชูเซี่ยเห็นเหตุการณ์เช่นนี้นางก็น่าจะภูมิใจมากและดีใจมากเช่นกัน

ทุกคนมีความสามัคคีกันทหารหนานจ้าวไม่มีอะไรน่ากลัวเลย……

ไทเฮาไม่เคยรู้สึกเช่นนี้มากก่อนเลยนางรู้ว่าทหารหนานจ้าวมาไม่ถึงที่นี้แน่นอน……

หลี่เฉินเย่นและหลี่อวิ่นกังพี่น้องไม่มีทางให้ทหารหนานจ้าวเข้ามาแน่นอนเพราะภายในเมืองมีคนที่พวกเขารักมีญาติของพวกเขาและยังมีเด็กๆกับราษฏร์

ไทเฮาไม่รู้ว่าการโจมตีครั้งนี้ไม่เพียงแต่ทหารหนานจ้าวยังมีเฉินหยวนชิ่งที่เป็นผู้นำอยู่นอกเมืองพวกเขาฟังคำสั่งจากเฉินหยวนชิ่ง

พอหลี่เฉินเย่นรู้ว่าทหารต่างกดดันเขาให้ฆ่าชูเซี่ยทิ้งเสียเขาก็โมโหขึ้นมาทันที

เขาไม่ให้ใครมาทำลายชื่อเสียงชูเซี่ยเขาจะปกป้องทุกอย่างที่เป็นของนาง