ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 627

ตอนที่627ทำให้ท่านสมหวัง

เชียนซานพูดไม่เหมือนจิงโม่นางใช้ความสามารถตัวเองพูดตะโกนดังไปไกลพูดจบทหารหนานจ้าวที่มาอย่างโหดๆต่างก็อึ้งตกตะลึง

ถ้าผู้หญิงด้านบนนั้นพูดความจริงงั้นครัง้นี้พวกเขาจะมาโจมตีเพื่ออะไรกัน?

“เจ้าพล่ามบ้าอะไรกันครั้งก่อนมีคนบอกว่าชูเซี่ยดีขึ้นมาแล้วทำไมถึง……”ทหารหนานจ้าวไม่เชื่อคำพูดพวกนั้นถ้าเรื่องนี้เป็นจริงงั้นพวกเขาก็มีความผิดที่แอบเข้ามาในเขตต้าเหลี่ยงถ้าจะกลับไปเกรงว่าจะยาก……

“พวกเจ้าที่ว่าท่านแม่ข้าเป็นตัวโชคร้ายถ้าข้าจำไม่ผิดสี่เดือนก่อนที่มีโรคระบาดพวกเจ้าในนี้ก็มีคนที่เป็นเหมือนกันใช่ไหม?ความรู้สึกที่เกือบตายเป็นอย่างไรบ้าง?พกวเจ้าก็ได้ยินคำล่ำลือแล้วแม่ข้าใช้เลือดตัวเองเพื่อช่วยพวกเจ้าใช่ไหม?แม่ข้าใช้เลือดทั้งหมดในตัวเพื่อช่วยชีวิตพวกเจ้าแต่ไม่คิดว่าพวกเจ้ากลับมาใส่ร้ายกล่าวหานางเช่นนี้วันนี้ขนาดชื่อเสียงของนางพวกเจ้ายังจะทำลายให้ป่นปี้ทำคุณบูชาโทษไม่สำนึกบุญคุณสุภาษิตพวกนี้เหมาะกับพวกเจ้าเสียจริงยังมีพวกเจ้าอีก”

จิงโม่พูดตะโกนไปพูดถึงสุดท้ายนางก็หันไปมองราษฏร์

“ท่านแม่ของข้าไม่สนใจว่าตัวเองกำลังตั้งครรภ์อยู่ใช้ชีวิตตัวเองเพื่อช่วยชีสิตทุกคนแต่พวกเจ้าตอนนี้กลับทำเพื่อชีวิตตัวเองไม่สนว่าแม่ข้ามีความผิดหรือไม่ก็จะกดดันเสด็จพ่อของข้าส่งท่านแม่ออกไปงั้นเหรอ?”จิงโม่หัวเราะและพูดกับราษฏร์ด้านล่าง

“ถ้าท่านแม่ของข้ารู้ว่าคนที่นางช่วยไว้เป็นพวกเจ้านางจะผิดหวังไหม?”นางพูดอย่างเจ็บปวดใจ

เด็กอายุเพียงหกขวบกลับรู้มากขนาดนี้แล้วคำพูดของนางทำเอาทุกคนอายกับการกระทำของตัวเอง

“เรื่องของครั้งก่อนข้าไม่รู้ก็ไม่พูดมากแล้วตั้งแต่ที่ท่านแม่กลับมาก็ช่วยเสด็จพ่อมาตลอดพรรคมังกรเหินก็ปฏิญาณตนว่าจะปกป้องฝ่าบาททหารเก้อโจวก่อกบฏท่านแม่ไม่สนว่าตัวเองกำลังบาดเจ็บแต่กลับรีบมุ่งหน้าไปจัดการทันทีภายในที่ประชุมมีขุนนางชั่วอย่างเหลียงกุยจางเซียนฮุยก็เป็นท่านแม่ที่จัดการต่อมาที่เก้อโจวภายในเมืองมีโรคระบาดท่านแม่ไม่สนเสด็จพ่อไม่สนเด็กน้อยสองคนอย่างเราใช้เลือดตัวเองช่วยทุกคนเอาไว้พอคลอดลูกนางก็ฟื้นขึ้นมาแต่กลับโดนองค์หญิงอวิ๋นซึนฆ่าตายหัวหน้าพรรคมังกรเหินชูเซี่ยทำเพื่อราษฎรไม่มีอะไรผิดตอนนี้ข้าหวังว่าคนที่นางใช้ชีวิตปกป้องต่างลุกขึ้นมาสู้แก้แค้นเพื่อนางสักครั้ง”ร่างกายจิงโม่ที่บอบบางแต่คำพูดนางกลับหนักแน่นดั่งชายชาตรีทำเอาทุกคนต่างลุกหือขึ้นมาและพวกคนที่คิดว่าชูเซี่ยเป็นตัวโชคร้ายก็รู้สึกตื้นตันใจ……

ด้านหนึ่งเป็นข่าวลืออีกด้านเป็นคำพูดของจิงโม่……

ทางกลับกันพวกเขายอมเชื่อคำพูดของเด็กเพราะสายตานางที่หนักแน่นไม่เหมือนคำโกหกและเพราะน้ำตาของนาง

“องค์หญิงจิงโม่มีวาจาปากคอเราะร้ายช่างเหมือนกับท่านแม่นางไม่มีผิด”หลี่อวิ๋นลี่มองขึ้นไปเด็กน้อยที่ร้องไห้อยู่ด้านบน

พูดจบเขาก็มองหลี่เฉินเย่นและพูดว่า:“หลี่เฉินเย่นเจ้าเป็นที่ฝ่าบาทแต่กลับไร้ความสามารถตอนนั้นก็ให้ชูเซี่ยที่เป็นหญิงปกป้องดูแลตอนนี้ชูเซี่ยตายไปก็ให้เด็กน้อยอายุเพียงหกขวบปกป้องเจ้าแทนเจ้านี้มัน……”

หลี่อวิ๋นลี่ยังพูดไม่จบแต่คำพูดของเขาก็ไม่จำเป็นต้องพูดจบทุกคนต่างก็รู้กันดีเหมือนรู้ว่าแล้วว่าหลี่เฉินเย่นไร้ความสามารถเพียงใด

หลี่เฉินเย่นมองไปที่หลี่อวิ๋นลี่ด้วยสายตาที่เกลียดชังมากกว่าใครเขารู้ว่าวันนี้เป็นฝีมือของหลี่อวิ๋นลี่เขาพยายามทำให้มากวนใจเขาหลี่เฉินเย่นก็ถามกลับไปว่า:“พวกเขาเป็นคนสนิทของข้าพวกเขาปกป้องข้ามีอะไรผิดเหรอ?เจ้ากลับทรยศครอบครัวขนาดเจ้าเป็นชายหรือหญิงกันแน่ยังแยกไม่ออกเลยเกรงว่าจะไม่มีคนบอกเจ้า?”

หลี่อวิ๋นลี่มองดูหลี่เฉินเย่นอย่างโกรธๆตรงหน้าทหารหลี่เฉินเย่นกลับพูดเรื่องนี้

แม้จะเป็นเรื่องจริงแต่เขาเป็นชายที่ยังรักในศิกดิ์ศรีมีหน้ามีตาถ้าเขาได้ขึ้นครองบัลลังค์จะสั่งไม่ให้ใครพูดเช่นนี้แน่นอน

“หลี่เฉินเย่นข้าแค่โดนวางยาพิษถ้ายาพิษนี้ถอนได้”หลี่อวิ๋นลี่อธิบายไปอย่างโมโหเหมือนอธิบายก็จะลบคำดูหมิ่นออกไปได้

จิงโม่ได้ยินคำพูดของซองวิ๋นลี่นางก็ฉีกยิ้มออกมาและรอยยิ้มนางก็แฝงไปด้วยน้ำตา