ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 628

ตอนที่628เฉินหยวนชิ่งโดนธนูยิง

ฉ่ายเวินมองหลี่เฉินเย่นอย่างลึกซึ้งด้วยความรักขณะพูดก็มีเลือดไหลออกจากปากนาง

แม้แรงจิงโม่จะไม่มากนักแต่มีดที่แทงเข้าหัวใจนางนั้นทำเอานางกระอักเลือด

ฉ่ายเวินรู้เรื่องยาพิษและรู้เรื่องการแพทย์ถ้าตอนนี้ไม่รีบรักษานางอาจจะไม่มีชีวิตอยู่อีก……

หลี่เฉินเย่นไม่เข้าใจว่าทำไมฉ่ายเวินถึงได้หน้าด้านเพียงนี้นางบอกว่าจะทำให้เขาสมหวังอย่างนั้นหรอเขามองฉ่ายเวินอย่างไม่เข้าใจและจิงโม่ก็ไม่อยากเห็นเสด็จพ่อตัวเองถูกหลอกด้วยมารยาของนาง

นางเอามีดในมือนางแทงฉ่ายเวินไปอีกครั้ง……

นี้เป็นเรื่องที่ท่านแม่บอกต่อฉองเหลาก่อนตายท่านแม่บอกว่าถ้าฉ่ายเวินไม่ตายภัยอันตรายมากมายก็จะไม่จบสิ้น

แต่จิงโม่ไม่ทันสังเกตภายใต้กำแพงนั้นมีทหารอยู่มีคนเห็นนางจะแทงฉ่ายเวินอีก

ฉ่ายเวินเป็นคนเดียวที่ช่วยเขาได้เขาตะโกนเสียงดังว่าพิษในร่างตัวเองมีเพียงฉ่ายเวินที่รักษาได้ฉ่ายเวินก็ยอมเอายาถอนพิษให้ตัวเอง

แต่ตอนนี้จิงโม่กลับจะฆ่าฉ่ายเวิน

ถ้าฉ่ายเวินตายไปงั้นสิ่งที่รอตัวเองอยู่จะเป็นอะไรกัน?จะเป็นชายหรือหญิงหรือกลายเป็นผู้หญิงหรืออาจจะตาย?

หลี่อวิ๋นลี่ไม่รู้ว่ายาพิษที่เขาโดนมีชื่อเรียกว่าอะไรเขา……

มีเพียงช่วยฉ่ายเวินเอาไว้เขาถึงมีความหวังในการมีชีวิตอยู่ต่อ……

ดังนั้นพอเห็นจิงโม่ยกมีดขึ้นมาจะแทงนางอีกครั้งเขาก็หยิบธนูขึ้นมายิงไปที่จิงโม่……

จิงโม่ยิ่งไม่รู้ว่าตอนที่นางจะแทงฉ่ายเวินนั้นยังมีคนที่มองนางด้วยสายตาที่เป็นห่วง

เขาไม่เพียงแต่มองนางเท่านั้นยังมองไปที่หลี่อวิ๋นลี่อีก

ดังนั้นพอหลี่อวิ๋นลี่ยกธนูขึ้นมาจะยิงเขาก็รีบกระโดดไปทันทีและธนูนั้นก็ยิงถูกเขาพอดี

ปลายแหลมของคมธนูแทงเข้าเนื้อกายของเขามีเสียงดังผวะร่างเฉินหยวนชิ่งตกกระแทกลงพื้นอย่างแรง……

ทุกคนต่างอึ้งมากไม่ว่าจะเป็นทหารหนานจ้าวหรือทหารที่เฝ้าในเมืองที่เฝ้าอยู่……

นี้เป็นเรื่องอะไรกัน?

หลี่อวิ๋นลี่ยิงธนูเข้าเฉินหยวนชิ่ง……

พวกเขาร่วมมือกันวางแผนแต่ตอนนี้กลับ……

ฆ่ากันเองเหรอ?หรือว่า……

และมีดที่กำลังจะแทงฉ่ายเวินพอนางได้ยินเสียงอึ้งตกตะลึงของทุกคนนางก็หันกลับไปเห็นคนรุมกันเต็มเพราะนางยืนอยู่บนที่สูงนางเลยเห็นหน้าเฉินหยวนชิ่งได้ชัดขึ้นมองเห็นเลือดที่อกเขาไหลออกมาเรื่อยๆ

ทหารทุกนายต่างเตรียมพร้อมในการรบครานี้แล้วแต่ไม่คิดว่าทหารศิตรูที่เป็นนายพลทั้งสองคนกลับมาฆ่ากันเอง

ฉ่ายเวินเห็นดังนั้นก็ตกใจมากนางลุกขึ้นมาช้าๆยิ้มให้กับหลี่เฉินเย่นจากนั้นก็พูดว่า:“ศิษย์พี่จำคำฉ่ายเวินเอาไว้นะเจ้าคะข้ารักท่านเพียงคนเดียวสิ่งที่ข้าทำลงไปทั้งหมดก็เพราะว่าข้ารักท่านมาก”

ฉ่ายเวินพูดจบไม่รอคนข้างๆได้ตั้งสตินางก็โดนลงไปทันที

วันนี้นางใส่ชุดและเครื่องประดับของแคว้นหนานจ้าวชุดเหลืองอร่ามพร้องชุดแดงสง่าหรูหราคล้ายผีเสื้อ

หลี่อวิ๋นลี่ได้ยินคนพูดซุบซิบและมุงดูกันและมองเห็นเฉินหยวนชิ่งกองอู่ข้างล่างด้านบนนี้ฉ่ายเวินที่เคยยืนอยู่ก็หายไปกับตาภายใต้ความวุ่นวาย

“ความสามารถ”เชียนซานพูดเสียงเบานางยอมรับว่าการปกป้องจิงโม่เฉินหยวนชิ่งปกป้องดีกว่าตัวเอง

เชียนซานพูดจบจิงโม่ก็หันไปมองด้านล่างกำแพงและเดินลงไปด้านล่างประตูใหญ่จากนั้นก็ตะโกนไปว่า:“เปิดประตู”

คนที่เฝ้าประตูเป็นลุงของเฉินหยวนชิ่งเขามองดูจิงโม่ที่ตัดสินใจก็ส่ายหัวตอนนี้ทหารศฺตรูล้อมรอบเมืององค์หญิงน้อยจะออกมาก็อันตรายเกินไปถ้าเปิดประตูทหารศัตรูก็จะโจมตีมาทันที

“ข้าจะไปดูเฉินหยวนชิ่งเขาบาดเจ็บเพราะข้าข้าจะ……”จิงโม่พูดและน้ำตาก็ไหลออกมา

ตอนนั้นนางยังคิดว่าเฉินหยวนชิ่งเป็นศัตรูนางจะไปเป็นห่วงเขาไม่ได้แต่ตอนนี้นางอยากจะช่วยเฉินหยวนชิ่งที่กำลังบาดเจ็บนางจะไม่สนใจไม่ได้

“แม่ทัพเฉิ่นเปิดประตูข้าจะออกไปพร้อมจิงโม่เฉินหยวนชิ่งบาดเจ็บเพราะจิงโม่ข้าจะรักษาเขาจิงโม่จะได้สะบายใจ”อานเหยียนเดินมาหาจิงโม่และตะโกนไปเหมือนกัน

“แต่ว่า……”

“ไม่มีแต่”จิงโม่พูดอย่างเด็ดขาด

“ทางฝ่าบาท……”เฉิ่นซูพูดอย่างลำบากใจ

“เสด็จพ่อไม่ห้ามข้าหรอกรู้คุณและตอบแทนนั้นเป็นคำของมนุษย์ทุกคนที่ต้องตระหนักถึงพวกเขาไม่เข้ามาโจมตีในโอกาสนี้หรอกแม่ทัพเฉิ่นข้าเชื่อท่านปล่อยข้าออกไปเจ้าก็ยังเป็นทหารที่เฝ้าประตูเมืองอยู่”

เฉิ่นซูมองดูจิงโม่สุดท้ายก็ถอนหายใจจากนั้นก็บอกให้เปิดประตู

แม้เขากับเฉินหยวนชิ่งจะเป็นญาติกันแต่ยังไงสายเลือดก็ไม่ได้ตรงกันแม้เขาจะมีใจกล้าพอรู้ว่าเขาบาดเจ็บในใจเขาก็ยังเป็นห่วงอยู่

และอานเหยียนที่มีวิชาการแพทย์ที่เก่งพอตัวจะไปรักษาเขาเฉิ่นซูก็วางใจหน่อย

ประตูเปิดออกช้าๆจิงโม่พาอานเหยียนออกไปเด็กสองคนเดินออกไปช้าๆ