ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 644

ตอนที่644องค์หญิงเวินซือ

ในที่สุดคนของแคว้นจื่อสวี้ก็ได้ส่งภาพเหมือนมาให้หลี่เฉินเย่นหลี่เฉินเย่นหาอย่างไม่สนวันสนคืนในที่สุดในคืนที่สองนั้นตาของเขาได้สะดุดกับภาพวาดภาพหนึ่งในภาพวาดนั้นก็คือชูเซี่ย

ใบหน้าที่แสนธรรมดาแต่ดวงตากลับทรงพลังมากใส่ชุดขาวนั่งอยู่ในสวนอย่างสงบ

หลี่เฉินเย่นชะงักเขามองดูหญิงสาวในรูปตาลุกวาวดวงตารู้สึกถึงความอบอุ่นน้ำตาพร้อมที่จะไหลออกมาทุกวินาที

ความคิดถึงกว่าห้าร้อยเจ็ดสิบวันเมื่อได้เห็นภาพนี้พลันรู้สึกกลับเข้าสู่โลกแห่งความจริงความอ่อนโยนในดวงตาเหมือนจะสามารถทำให้ผู้หญิงในภาพจมน้ำตาย

หลี่เฉินเย่นไม่รู้ว่ามือของเขาที่ถือภาพนี้อยู่กำลังสั่นลู่กงกงรู้สึกได้ถึงความผิดแปลกของหลี่เฉินเย่นพลันหันมองภาพนั้นและอดไม่ได้ที่จะร้องออกมา“เจ้าสำนักเจ้าสำนักจริงๆด้วยฝ่าบาทเราไปหาเจ้าสำนักกันเถอะเรา......”

ลู่กงกงเดินไปที่ประตูอย่างรวดเร็วเดินได้ไม่กี่ก้าวเขาก็กลับมาแล้วและพูดกับหลี่เฉินเย่นอย่างผิดหวังว่า“ตอนนี้กลางดึกพอดีหากต้องการให้กษัตริย์แคว้นจื่อสวี่ช่วยหาคนก็ต้องรอให้ถึงเช้าพรุ่งนี้”

“ฝ่าบาทในที่สุดเราก็เจอเจ้าสำนักชูเซี่ยแล้วครั้งนี้เราต้องปกป้องเจ้าสำนักชูเซี่ยให้ดีไม่ควรให้เจ้าสำนักชูเซี่ยเหนื่อยอย่างนี้อีกแล้วล่ะองค์ชายน้อยฉองเหลาตอนนี้สามารถรับมือด้วยตัวเองแล้วถึงเวลานั้นท่านก็จะมีเวลาอยู่ข้างๆเจ้าสำนักมากขึ้นช่างดีเหลือเกินข้าเพียงแค่คิดก็รู้สึกมีความสุขมากแล้วล่ะ”ลู่กงกงพูดอย่างดีอกดีใจแต่ไม่ได้สังเกตเห็นหลี่เฉินเย่นในตอนนี้ที่ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวและไม่ได้ฟังที่เขาพูดเลย

สำหรับอนาคตของชูเซี่ยเขาได้คิดไว้ต่างๆนานาในเวลาหนึ่งปีหว่านี้ตอนนี้หาชูเซี่ยเจอแล้วเขากลับไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดี

“ฝ่าบาทท่านพูดอะไรหน่อยเถอะเราหาเจ้าสำนักชูเซี่ยเจอแล้วหาเจอแล้วจริงๆ”ลู่กงกงพูดอยู่นานถึงสังเกตเห็นว่าหลี่เฉินเย่นไม่ได้ฟังตนพูดแต่แรกจึงเดินหน้าไปเขย่าแขนของหลี่เฉินเย่นหนึ่งทีหลี่เฉินเย่นจึงได้สติเขามองดูลู่กงกงและมองไปที่ม้วนรูปอีกครั้ง

“ฝ่าบาทในเมื่อหาเจ้าสำนักชูเซี่ยเจอแล้วกระหม่อมจะเข้าไปพบกษัตริย์แห่งแคว้นจื่อสวี้แต่พรุ่งนี้ต้องการให้หญิงสาวผู้นั้นสมรสเพื่อสร้างสนติภาพหรือว่า......”ลู่กงกงเห็นหลี่เฉินเย่นจ้องม้วนรูปไม่ปล่อยก็เริ่มคิดเรื่องที่ตนต้องทำในวันพรุ่งนี้คิดว่าต้องใช้วิธีใดในการพาเจ้าสำนักชูเซี่ยมาอยู่ข้างๆฝ่าบาท

“ไปพบหญิงสาวก่อนเถอะเผื่อหล่อนไม่ใช่ชูเซี่ยเรา......”หลี่เฉินเย่นคิดไตร่ตรองแล้วจึงพูดความจริงแล้วเขาอยากพาตัวชูเซี่ยกลับอย่างทนรอไม่ไหวแล้วแต่เขาไม่กล้าทำอะไรซี้ซั้ววิชาเปลี่ยนหน้าของแคว้นจื่อสวี้นี้เขาก้เคยสัมผัสมาแล้วองค์หญิงเวินอันนั้นแม้แต่เฉินหยวนชิ่งเองก็สังเกตไม่เห็นความผิดแปลก

“ดีเลยถ้าอย่างนั้นข้าจะให้คนจัดเวลาให้เราได้เจอกับหล่อนสักครั้งหากเป็นเจ้าสำนักชูเซี่ยเราก็......”ลู่กงกงยังพูดไม่จบก็รู้ตัวแล้วว่าตนกำลังพูดซี้ซั้วจะทำความรู้จักกับชูเซี่ยอย่างไรนั่นเป็นการตัดสินใจของฝ่าบาทถึงเวลานั้นเขามีหน้าทีเพียงรอคำสั่ง

เขาตื่นเต้นเกินไปหวังอยากให้เจ้านายของตนได้รับความสุขมากไปเวลาพูดจึงไม่ได้คำนึงถึงสิ่งอื่นใดเลย

หลี่เฉินเย่นเพียงแต่มองลู่กงกงด้วยรอยยิ้มและพลันกระซิบว่า“หากหล่อนเป็นชูเซี่ยจริงๆถ้าอย่างนั้นห้ามขาดแม้แต่พิธีการเดียวเมื่อถึงเวลานั้นข้าจะจัดพิธีสมรสที่ยิ่งใหญ่แก่ชูเซี่ยให้หล่อนได้กลายเป็นภรรยาของข้าอย่างถูกต้อง”