ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 645

ตอนที่645หลายชายน้อยหายไป

ขณะที่หลี่เฉินเย่นกำลังดีอกดีใจกับภาพวาดของชูเซี่ยนั้นองค์หญิงเวินซือที่เพิ่งช่วยองค์รัชทายาทให้พ้นจากความตายก็รู้คำนินทาของฝูงชนแล้ว

“องค์หญิงกษัตริย์แคว้นเหลียงดูถูกคนเกินไปแล้วเป็นแค่การเจรจาส่วนตัวแต่ทำไมต้องทำให้คนอื่นๆรู้เขาไม่สนใจชื่อเชียงองค์หญิงอย่างนี้ช่างน่ารักเกียจเสียจริง”เสวียนเอ๋อผู้ซึ่งเป็นบ่าวใช้ขององค์หญิงชูเซี่ยพูดขึ้นอย่างโมโหสำหรับเธอแล้วองค์หญิงของเธอเป็นคนที่ดีที่สุดในโลกใบนี้ห้ามใครหน้าไหนทำให้องค์หญิงเสียใจกษัตริย์ผู้ปฏิเสธองค์หญิงไปนั้นช่างโง่เสียจริง

องค์หญิงเวินซือมองดูใบหน้าที่กำลังโมโหของเสวียนเอ๋อและอดไม่ได้ที่จะบีบสักทีสองทีและพูดขึ้นว่า“ครั้งนี้ไม่ใช่ความผิดของกษัตริย์แคว้นเหลียง”

“องค์หญิงท่านเป็นถึงองค์หญิงแต่ต้องไปแต่งงานกับตาแก่เขายังกล้าจะปฏิเสธอีกช่าง......”เสวียนเอ๋อไม่เข้าใจองค์หยิงเวินซือที่ไปปกป้องกษัตริย์แคว้นเหลียงดังนั้นเมื่อพูดจบก็จ้ององค์หญิงเวินซืออย่างไม่เข้าใจนักองค์หญิงเพียงแต่ยิ้มพักใหญ่ๆถึงพูดขึ้นว่า“เรื่องนี้ต้องโทษตัวข้าเอาอีกอย่างเขาไม่ใช่ตาแก่”

“ให้โทษท่านรึองค์หญิงท่านไม่ได้เป็นคนปฏิเสธเขาเสียหน่อยเขาเองที่ทำให้ทุกคนรู้ว่าท่านไม่มีใครเองคนที่ทำเรื่องไร้ศีลธรรมอย่างนี้ได้ต้องเป็นตาแก่อย่างแน่นอนก็เหมือนฝ่าบาทที่บ้าไปแล้วจึงให้องค์ชายซานทำงานแทน”เสวียนเอ๋อไม่เข้าใจที่องค์หญิงเวินซือพูดแต่ก็ได้พูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมา

“ครั้งนี้ทางเราไม่ได้ต้องการการสมรสเพื่อสร้างสันติภาพแต่ข้าเป็นคนขอร้องเสด็จพ่อเอง”องค์หญิงเวินซือพูดอย่างช้าๆพลันทำให้สาวใช้ผู้ภักดีรู้สึกตกใจไม่เข้าใจว่าทำไมองค์หญิงอยากแต่งงานกับคนที่อยู่ไกลอย่างนั้นถึงเวลานั้นจะไม่ได้รับการปกป้องจากครอบครัวอีกและยังเป็น....ตาแก่

ใช่แล้วในใจของเสวียนเอ๋อนั้นคนที่เป็นกษัตริย์ล้วนเหมือนตาแก่ผู้เป้นเสด็จพ่อขององค์หญิง

“องค์หญิงทำไมจึงอยากแต่งงานกับตาแก่นั่นท่านอยากแต่งงานในแคว้นจื่อสวี้เราไม่มีแบบที่ท่านต้องการรึ”เสวียนเอ๋อไม่เข้าใจนักทำไมองค์หญิงผู้ปราดเปรื้องจะทำเรื่อง“งี่เง่า”อย่างนี้

สำหรับเสวียนเอ๋อแล้วองค์หญิงควรจะแต่งงานกับเศรษฐีตระกูลใหญ่ถึงเวลานั้นก็จะยังมีฝ่าบาทและฮองเฮาที่คอยสนับสนุนในอนาคตข้างหน้าก็จะไม่มีผู้ใดกล้ารังแกแม้แต่ลูกก็จะได้เป็นองค์รัชทายาทชีวิตช่างสมบูรณ์แบบเสียจริงแต่องค์หญิงกลับทิ้งโอกาสดีๆอย่างนี้เพื่อไปแต่งงานกับกษัตริย์แคว้นเหลียงนั่น......

“เสวียนเอ๋อข้าเคยบอกแล้วหลี่เฉินเย่นไม่ใช่ตาแก่อายุเขายังไม่เข้าสามสิบที่ข้าอยากแต่งงานสร้างสันติภาพก็เพื่อเฉิงเอ๋อข้าไม่สามารถรักษาเสด็จพี่ให้หายขาดได้ตอนนี้เขาอายุยี่สิบกว่าเท่านั้นแต่ข้างในกลับเหมือนคนเจ็ดแปดสิบปีข้าไม่มีความสามารถมากพอเสด็จพี่มีเฉิงเอ๋อเพียงคนเดียวเท่านั้นแม้เด็กคนนี้อายุยังน้อยแต่ฉลาดมากล้นดังนั้นข้าต้องช่วยเขาสองปีมานี้แคว้นเหลียงกองกำลังแข็งแกร่งขึ้นมากกลายเป็นสิ่งที่แคว้นจื่อสวี้มองข้ามไม่ได้หากได้รับการสนับสนุนจากพวกเขาเฉิงเอ๋อจึงจะได้รับช่วงต่ออย่างราบรื่นไม่อย่างนั้นความทุ่มเทของเสด็จพ่อหลายปีมานี้ก็ต้องตกไปอยู่ในมือของคนอื่น”

องค์หญิงเวินซือพูดยาวเหยียดในครั้งเดียวความกังวลที่ตนมีต่ออนาคตข้างหน้าความรักที่ตนมีต่อองค์รัชทายาทและความคาดหวังที่มีต่อเฉิงเอ๋อ

เวินซือไม่สามารถลืมสิ่งที่เสด็จพ่อได้พูดกับตนเมื่อหนึ่งปีก่อนหลังจากที่ตนกลับมาจากการร่ำเรียนศาสตร์แพทย์เขาบอกว่าหากตนเป็นลูกชายก็คงจะดีถ้าอย่างนั้นก็สามารถรับราชวงค์ต่อ

แต่ยังไงเสียเธอก็ไม่ใช่ลูกชายดังนั้นสิ่งที่เธอสามารถทำได้ก็มีเพียงพยายามช่วยองค์รัชทายาทและเฉิงเอ๋อให้มากที่สุดไม่ทำให้เสด็จพ่อต้องผิดหวัง