ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 659

ตอนที่ 659 คู่สามีภรรยาในอนาคต

เชียนซานจ้องมองแววตาที่ดุดันของชูเซี่ย ในใจของนางรู้สึกตื่นตระหนก นางคุกเข่าลงกับพื้นอย่างรวดเร็ว ตั้งแต่ที่นางติดตามชูเซี่ยมา ชูเซี่ยมิเคยใช้สายตาที่เคลือบแคลงสงสัยเช่นนี้จ้องมองตนเอง แต่ทว่าวันนี้....

“องค์หญิงเชื่อในการมีชีวิตขึ้นมาอีกครั้งหลังความตายหรือไม่เพคะ?” เชียนซานเงยหน้าขึ้นถามอย่างสงบ

เวินซือจ้องมองเชียนซานก่อนจะเอ่ยอย่างตั้งใจ “ข้ามิเชื่อ”

นอกจากจะเป็นองค์หญิงแห่งแคว้นแล้ว นางยังเป็นหมอหลวง ได้เห็นชีวิตและความตายมานับไม่ถ้วน แต่ไหนแต่ไรมากลับมิเคยเห็นผู้ที่ตายแล้วเกิดใหม่

“เจ้านายของหม่อมฉันตายไปแล้ว แต่นางเกิดขึ้นมาอีกครั้ง” เชียนซานจ้องมองหลี่เฉินเย่นพลางเอ่ยอย่างตั้งใจ

“เจ้า....” องค์หญิงเวินซือตื่นตระหนกจนไม่อาจเอ่ยอันใดออกมาได้ การใกล้ชิดกันหลายวันมานี้เชียนซานเป็นคนเช่นไรนางรู้ดี เชียนซานมิใช่คนบ้าบอประเภทนั้น นางมิพูดอันใดพล่อยๆอย่างแน่นอน

ถ้าเช่นนั้น การเกิดใหม่อย่างที่นางเอ่ยออกมา บางทีอาจจะมีอยู่จริง หรือบางทีอาจจะเป็นความปรารถนาหนึ่งของนาง สำหรับเวินซือแล้ว เชียนซานล้วนหลุดเข้าไปในเทพนิยายที่ชั่วร้าย

นางรู้สึกเจ็บปวดกับผู้หญิงที่สูญเสียเจ้านายของตนอย่างแปลกประหลาด นางอดไม่ได้ที่จะบอกความจริงที่โหดร้ายที่สุดแก่เชียนซาน ในเมื่อนางเชื่อแล้วว่าเจ้านายของตนสามารถเกิดใหม่ได้ ถ้าเช่นนั้นก็ปล่อยให้นางอยู่ในความฝันนี้ อย่างน้อยที่สุดโลกของนางก็จะมีถูกความโศกเศร้าปกคลุม

“เจ้ารู้สึกว่าข้าคือเจ้านายที่เกิดใหม่ของเจ้า? หรือว่าข้ามีใบหน้าที่คล้ายถึงกับนาง?” องค์หญิงเวินซือเอ่ยถาม แท้จริงแล้วมิต้องพูดตนเองก็รู้คำตอบ เพียงแค่คำตอบนั้นเกินกว่าที่จะรับฟังได้ ถ้าหากว่านางมีชีวิตเกิดขึ้นมาใหม่จริง ถ้าเช่นนั้นงานด้านการแพทย์ที่ตนเองทำมานานถึง 10 กว่าปีนั้นคืออันใด....

“พระองค์วางใจเถิดเพคะ ข้าน้อยมิมีทางหักหลังพระองค์ อย่างไรก็ไม่มีทาง ข้าน้อยจะใช้ชีวิตปกป้องพระองค์” เชียนซานมิได้ตอบคำถามขององค์หญิงเวินซือ นางรู้ดีว่าองค์หญิงไม่เชื่อในเรื่องการเกิดใหม่แต่ทว่าคนที่เบื้องหน้าก็คือเจ้านายของตนเอง ความรู้สึกของนางมิมีวันผิด ดังนั้นนางจึงต้องใช้ชีวิตเพื่อปกป้องนายหญิง ก็เหมือนกันกับที่นางปกป้องตนเองโดยมิคำนึงถึงชีวิตของนางเอง ก็เหมือนกันกับที่นางใช้เลือดของตนเองเพื่อช่วยชีวิตของหลวี่หนิง

“ชีวิตและความรักของข้าน้อยล้วนเป็นสิ่งที่นายหญิงให้เพคะ ข้าน้อยจักไม่มีวันหักหลังนายหญิงตลอดไป” เชียนซานเอ่ยอย่างสัตย์จริง แต่ละคำของนางราวกับมีดที่ตกลงสู่หัวใจขององค์หญิงเวินซือ ทำให้หัวใจของนางเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

เวินซือรู้สึกอิจฉาผู้ที่ตายจากไปอย่างแปลกประหลาด นางคงจะมีความคล้ายถึงกับตนเองมากมายใช่หรือไม่? มิเช่นนั้นเหตุใดเชียนซานจึงแน่ใจว่าเป็นนาง

“นางคงจะเป็นผู้หญิงที่มีเรื่องราวมากมาย รอให้มีเวลา เจ้าและข้ามาพูดคุยเรื่องราวของบุคคลนั้นเถิด” หลังจากที่องค์หญิงเวินซือเอ่ยจบนางก็หมุนตัวเดินจากไป เชียนซานจ้องมองแผ่นหลังของนาง ในเวลานั้นก็มิรู้ว่าควรจะเอ่ยอันใดออกมา

นายหญิงของนาง ราวกับว่าจะลืมทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกนางเคยมีประสบการณ์ผ่านมาด้วยกันไปจนหมดสิ้น.....

ในเพลาที่เชียนซานจ้องมองที่แผ่นหลังขององค์หญิงเวินซืออย่างงุนงง นางก็หมุนศรีษะกลับมาอย่างฉับพลัน และจ้องมองมาที่เชียนซานด้วยรอยยิ้มก่อนจะเอ่ย “ข้าออกไปที่ด้านนอก เจ้าจะตามข้าไปหรือไม่?”

“พระองค์ต้องการ....” ในหัวใจของเชียนซานปลื้มปิติเป็นอย่างมากที่ได้ยินดังนั้น องค์หญิงมิได้สนใจแล้วว่าตนเองคือคนของผู้ใด นางยังต้องการให้ตนเองเป็นสาวใช้ของนาง เชียนซานลุกขึ้นยืนอย่างปลื้มปิติ

“ไปเดินดูซื้อของเล่นกลับมาให้ฉางเออและเนี่ยนอีน้อย” วาจาขององค์หญิงเวินซือเอ่ยอย่างสงบ นางพยายามที่จะมิปล่อยให้ตนเองมองเห็นใบหน้าที่มีความสุขของเชียนซาน แต่ทว่าถึงจะหมุนตัวกลับมาในสายตาของนางล้วนเต็มไปด้วยท่าทีที่ดีใจของเชียนซาน