ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 679

ตอนที่679 อยู่ในใจนาง

ไม่กล้าหันไปมอง แต่ในใจกลับเริ่มเจ็บปวด เวินซือรู้สึกได้ว่าตัวสั่นมาก สุดท้ายนางก็ทำใจได้แต่ไม่รอนางหันกลับไป ก็มีมืออบอุ่นปิดตานางไว้

“อย่าดู ข้าไม่เป็นไร”เป็นเสียงของหลี่เฉินเย่น

องค์หญิงเวินซือยกมือขึ้นมา อยากเอามือของหลี่เฉินเย่นลงมา นางอยากรู้ว่าหลี่เฉินเย่นบาดเจ็บหนักแค่ไหน นางอยากดูแผลของเขา แต่หลี่เฉินเย่นกลับปิดตานางเอาไว้ จากนั้นก็พยุงนางขึ้นมาด้วยมือเดียวและเดินไปทางห้องนอนของนาง

“ข้า……เจ้า……”องค์หญิงเวินซือพูดขึ้นมาอีกครั้ง พอนึกถึงคำพูดของหลี่เฉินเย่น แต่พอพูดแล้วนางก็พูดไม่ออก

“เจ้าเหนื่อยมากแล้ว รีบไปพักผ่อนก่อนเถอะ เดี๋ยวข้าไปหาเจ้า”หลี่เฉินเย่นอดทนกับความเจ็บปวดและพูด

องค์หญิงเวินซือพยักหน้า ปล่อยให้หลี่เฉินเย่นผลักตัวเองเข้าไปในห้องนอนเรื่อยๆ……

พอนางเดินเข้าไป เสียงปิดประตุด้านหลังก็ดังขึ้น นางถึงจะได้สติ นางจะไปเปิดประตู ด้านนอกประตูก็ถูกคนฃ็อคเอาไว้แล้ว

ตอนนี้ ก็เห็นชัดแล้วว่า หลี่เฉินเย่นไม่มีเหตุผลที่จะส่งนางออกไป

เหตุผลเดียวก็คือหลี่เฉินเย่นบาดเจ็บหนัก เขาคงไม่อยากให้ตัวเองดู

ตอนนี้ นางก็ทำอะไรไม่ได้แต่ก็ทำใจทำตามที่หลี่เฉินเย่นบอกให้พักผ่อนไม่ได้ นางทรุดตัวลงที่พื้น ในใจเต็มไปดวยความกังวล ร่างกายที่อ่อนล้าของนางเหมือนนางจะพึ่งรู้สึกตัว

“องค์หญิง ท่านบาดเจ็บแล้ว เดี๋ยวข้าทำแผลให้ท่านนะเจ้าคะ”เซวียนเอ๋อเห็นเวินซือนั่งเหมอ มองดูเลือดบนเสื้อผ้านาง ก็รีบพูดอย่างเป็นห่วง

“ข้าไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ข้าจะอยู่รอที่นี้”องค์หญิงเวินซือมองเซวียนเอ๋อ จากนั้นก็ปิดตัวเองไว้ในห้อง

“องค์หญิง ข้างในมีอะไรไหม?คนนั้นมาอีกแล้วใช่หรือไม่?ข้าก็รู้ว่าเขาจะต้องมา เขาจะให้ท่านต้องบากเจ็บได้อย่างไร”กวนเอ๋อได้ยินเสียงด้านใน ก็รู้ว่าชายคนนั้นมา แม้จะไม่ชอบเขามากนักแต่กลับเชื่อว่า องค์หญิงเผชิญอันตรายเขาจะต้องมาแน่นอน

“เซวียนเอ๋อ อย่าพูดแล้ว ข้าได้ยินเสียงของเขา”องค์หญิงเวินซือพูดเสียงเบาและเอาหูเข้าไปใกล้กับประตู

เซวียนเอ๋อไม่ได้ยินเสียงของหลี่เฉินเย่นแต่ก็เงียบอย่างเชื่อฟังและเว่นซือก็ไม่ได้ยินเสียงของหลี่เฉินเย่น เมื่อกี้นางเหมือนได้ยินเสียงร้องของหลี่เฉินเย่นเลย

เขาน่าจะบาดเจ็บหนักมาก?ไม่เช่นนั้นคงจะไม่……องค์หญิงเวินซือรู้สึกว่าดาบที่ผ่านตรงหน้านางนั้นน่าจะเจ็บมากเหมือนตอนนี้ที่เขาเจ็บอยู่

“องค์หญิงทำไมท่านไม่เข้าไปล่ะเจ้าคะ นี้เป็นห้องของท่าน พวกเราเข้าไปดูเถอะ”เซวียนเอ๋อเห็นองค์หญิงเวินซือนั่งเหมอก็พูดขึ้น ขณะที่พูดนางก็ยังยกมือขึ้นจะดันประตูเข้าไป แต่คนด้านในล็อคเอาไว้ เข้าไปไม่ได้

“เขารับดาบนั้นเพราะข้า เขาบากเจ็บแตกลับไม่อยากให้ข้าได้เห็น เขาไม่ให้ข้าเข้าไป เขา……”องค์หญิงเวินซือพูดและน้ำตาก็เอ้อล้นขอบตา

นางกับหลี่เฉินเย่นเจอกันไม่กี่ครั้ง ตัวเองไม่คุ้มค่าพอให้เขาใช้ชีวิตมาแลกหรอกและ เขาก็ยังเป็นคนละเอียดอ่อน เขาไม่อยากให้นางเห็นเลือด แต่เขาไม่รู้ว่าเขายิ่งทำเช่นนี้ นางก็ยิ่งรู้สึกผิดมากขึ้นเท่านั้น……

“เชียนซานอยู่ไหนแล้ว?รีบเปิดประตูเร็ว องค์หญิงเป็นห่วงคนด้านใน เชียนซาน เจ้าได้ยินหรือไม่?”เซวียนเอ๋อนึกขึ้นได้ว่าเชียนซานอยู่ด้านใน นางก็รีบตะโกนแต่ด้านในก็ไม่มีเสียงตอบรับเลย

“องค์หญิง เขาอาจจะชอบท่านจริงๆก็ได้”เซวียนเอ๋อพูดขึ้น

แม้นางจะไม่ชอบชายคนนั้นแต่สายตาที่อ่อนโยนคู่นั้น ความเป็นห่วงของเขาที่มีต่อองค์หญิงไม่ปลอมเลย ถ้าไม่ชอบ เขาคงไม่เอาชีวิตตัวเองเข้ามาเสี่ยงหรอก

องค์หญิงเวินซือยิ้มแต่รอยยิ้มกลับจางหายไปเรื่อยๆ นานมากถึงจะพูดกับเซวียนเอ๋อว่า: “เขาเป็นหลี่เฉินเย่น”

เซวียนเอ๋อไม่เข้าใจ นานมากถึงจะรู้ว่าองค์หญิงพูดอะไร และนางก็พูดต่อว่า: “ฝ่าบาทของต้าเหลี่ยง?”

องค์หญิงเวินซือไม่พูดอะไร นางเดินไปหาเชียนซานเรื่อยๆ แม้เชียนซานจะสลบอยู่แต่ก็ละเมอเรียกชื่อหัวหน้า

“องค์หญิงนี้เป็นเรื่องที่ดีนะเจ้าคะ ก่อนหน้านั้นท่านบอกว่าแค่แต่งงานกับฝ่าบาทต้าเหลี่ยงก็พอ ขอแค่แต่งงานกับเขา ถึงเวลาถ้ารัชทายาทไม่อยู่แล้ว พวกเรายังสามารถทำให้เสี่ยวท่ายซุนขึ้นครองบัลลังค์ได้ ส่วนองค์ชายสามพวกนั้น พวกเราก็ไม่ต้องกลัวแล้ว”นึกถึงฝ่าบาทของต้าเหลี่ยงที่มาหลงรักองค์หญิง แผนการก่อนหน้านั้นขององค์หญิงก็จะได้เป็นจริงแล้ว เรื่องที่ดีเช่นนี้ นางไม่เข้าใจว่าทำไมองค์หญิงต้องลังเลด้วย

ความตื่นเต้นของเซวียนเอ๋อเหมือนองค์หญิงเวินซือไม่ได้ยินเลย นางมองดูเชียนซานที่นอนที่เตียงอย่างกังวล นานมากก็ไม่พูดอะไร

“ไม่ถูก องค์หญิง ทั้งๆที่เขาไม่ยอมแต่งงาน ทำไมเขาถึง……รักท่านขึ้นมาล่ะ?”เซวียนเอ๋อได้สติและคิดวิเคราะห์เรื่องราวดีๆ นางมองไปที่องค์หญิงเวินซืออย่างสงสัย และองค์หญิงเวินซือก็มองนางและไม่พูดอะไรอีก

เพราะตอนนี้ เรื่องทั้งหมดค่อยไปคิดทีหลัง นางกังวลคนที่บาดเจ็บตรงหน้านี้ นางรู้ว่าตัวเองกังวลมากเกินไป แต่นางก็พยายามบอกตัวเองว่าอย่ากังวลไปเลย ที่เขาบาดเจ็บเพราะต้องปกป้องตัวเอง

พอนึกถึงคนๆนั้น องค์หญิงเวินซือก็ต้องถอนหายใจ เรื่องทั้งหมด ก็เป็นแค่เรื่องที่นางหลอกตัวเอง คนๆนั้นเจอกันแค่ไม่กี่ครั้ง ก็มาอยู่ในใจนางได้แล้ว