ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 686

ตอนที่686 เลือกที่จะปกป้อง

อานเหยียนกลับมาแล้ว หลี่เฉินเย่นกำลังนั่งอยู่ที่เก้าอี้ ตั้งหน้ารอคอยเขากลับมา

เขาอยากรู้ข่าวของชูเชี่ยแม้จะเป็นแค่เสี้ยวหนึ่งก็ตาม

อานเหยียนมองดูหลี่เฉินเย่นและพูดว่า: “เสด็จอา ข้า……”

“นางไม่ยอมรับว่านางเป็นอาจารย์ของข้า แต่ข้าแน่ใจว่านางคืออาจารย์ของข้า นางยังไม่ลืมวิชาฝังเข็ม นาง……”อานเหยียนพูดกับหลี่เฉินเย่นด้วยความตื่นเต้น

“ข้ารู้นานแล้ว นางก็คือชูเชี่ยของข้า”หลี่เฉินเย่นพูดและยิ้ม นั้นก็คือชูเชี่ยเขาแน่ใจตั้งแต่ที่เขาได้ใกล้ชิดนาง เพราะนางสามารถให้ความรู้สึกที่ปลอดภัยกับเขาได้

“นางพยายามไม่มาเกี่ยวข้องกับพวกเรา เสด็จอา ข้าไม่รู้จะทำอย่างไรดี?สิ่งที่ข้าทำได้ก็มีแต่ใช้โอกาสที่จะรักษารัชทายาทในการได้เจอหน้านาง แต่ข้าไม่แน่ใจจะทำให้นาง……”อานเหยียนมองหลี่เฉินเย่นอย่างลำบากใจ สายตาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด

เขาเคยคิดว่าการปรากฏตัวของตัวเองจะทำให้อาจารย์ยอมรับได้

แต่เขาลืมไปแล้วว่า อาจารย์รักเสด็จอามาก ขนาดเสด็จอาปรากฏตัวนางยังไม่ยอมรับเลย เช่นนั้นตัวเอง……

“ไม่เป็นไร ถ้านางไม่ยอมรับการเข้าใกล้ของพวกเรา เช่นนั้นพวกเราก็แค่ควบคุมระยะห่างจากนางไว้ เจ้ารักษารัชทายาทดีๆล่ะ รอเขาดีขึ้นก็จะปกป้องนางได้”หลี่เฉินเย่นพูดด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน

“เสด็จอา อาจารย์ก็อยู่ตรงหน้าท่านแล้ว ท่านก็จะ……”อานเหยียนพูดอย่างไม่เข้าใจ เขาไม่เชื่อว่าเสด็จอาจะยอมปล่อยอาจารย์ไปได้

“ถ้านางคิดเช่นนั้น ข้าก็จะทำตามที่นางคิด”หลี่เฉินเย่นพูดอย่างสิ้นหวัง

ความรักก็คือการเสียสละ เช่นนั้นสิ่งที่ตนเองทำได้ก็มีแต่ทำตามใจนาง แม้เขาจะไม่อยากก็ตาม แต่เขาไม่อยากทำร้ายจิตใจของนาง ไม่อยากให้นางลำบากใจ

“เช่นนั้นเสด็จอาจะไปจากแคว้นจื่อสวี้หรือครับ?”อานเหยียนถาม

“ขอแค่นางอยู่ในแคว้นจื่อสวี้ ข้าก็จะไม่ไปไหน ต่อไปนางไปที่ไหน ข้าก็จะไปด้วย”หลี่เฉินเย่นพูดอย่างจริงจัง นี้เป็นความคิดที่เขาเจอชูเชี่ยอีกครั้งในวันแรก ก่อนหน้านี้เพื่ออาณาจักรเขาติดค้างชูเชี่ยไว้เยอะมาก นางก็กลับมาแล้ว เช่นนั้นเขาจะปล่อยอาณาจักรไป เพื่อมาปกป้องนางคนเดียว

“เสด็จลุง ทางต้าเหลี่ยง……ฉองเหลายังเป็นแค่เด็ก”อานเหยียนพูดถึงฉองเหลาที่ยังเป็นเด็กและต้องมารับหน้าที่อันหนักอึ้งแล้ว แต่หลี่เฉินเย่นกลับมองไปและพูดว่า: “ข้ากับท่านพ่อเจ้าตอนเด็กก็ต้องเหนื่อยเช่นนี้แหละ”

ตอนนั้น ตอนที่ฝ่าบาทองค์ก่อนยังไม่ติดเล่น ก็เคยใช้ใจในการเยงดูพวกเขาอยู่ระยะหนึ่ง ตอนนั้นความเหนื่อยของพวกเขานอกจากเรื่องทางการเมือง ยังมีการเรียน แม้ตอนนี้ฉองเหลาที่เหนื่อยกับการบริหารอาณาจักร แต่เซียวเชิงเซียง จิ้งกั๋วโฮว่และเสด็จพี่ก็ช่วยเขาได้ เขาไม่น่าสงสารเหมือนที่อานเหยียนพูดเช่นนั้นแน่นอน

อีกอย่าง เขาก็ต้องรับผิดชอบอาณาจักรใหญ่ เช่นนั้นตอนนี้อาณาจักรก็เป็นหน้าที่ที่เขาไม่สามารถผลักดันออกไปได้

หลี่เฉินเย่นพูดกับตัวเองเช่นนี้เสมอ แม้เขาจะรู้ว่า ถ้าชูเชี่ยรู้ว่าลูกตัวเองต้องเหนื่อยเช่นนี้ นางจะต้องโกรธแน่

ตอนนี้เขาหวังว่าชูเชี่ยจะมาปกป้องลูกตัวเองและทะเลาะด่าว่าตัวเองเสียหน่อย แต่นี้คงจะเป็นเรื่องที่ขอมากไป

องค์หญิงเวินซือกำลังคิดวิธีแบ่งเขตระหว่างตัวเอง นางคงไม่เปลี่ยนแปลงเพราะเด็คนหนึ่งหรอก

เขาไม่กล้าคิดต่อไปเพราะอาจจะเจ็บปวดใจก็ได้ เขาสงสารเสด็จอาและอาจารย์

พอพูดความคิดของตัวเองให้อานเหยียน หลี่เฉินเย่นเหมือนจะลืมองค์หญิงเวินซือไปแล้ว เขาไม่คิดวิธีการที่จะปรากฏตัวข้างองค์หญิงเวินซือแล้ว ไม่สังเกตว่าทุกวันนางทำอะไร แน่นอนทุกวันลู่กงกงก็จะมาทูลเรื่ององค์หญิงเวินซือเสมอ แต่หลี่เฉินเย่นกัลบแค่ฟัง ไม่ได้พูดอะไรอีก

หลี่เฉินเย่นกลายเป็นคนที่เงียบลง มีแต่เนี้ยนอี้ที่ทำให้เขายิ้มได้ แต่สิ่งที่เนี้ยนอี้พูดมากที่สุดก็คือแม่

ระหว่างที่อาการของหลี่เฉินเย่นจะดีขึ้น องค์ชายสามส่งชูเชี่ยปลอมมาให้เขา คนที่มาส่งคือเหลี่ยงกวางเสียง

เห็นเหลี่ยงกวางเสียงทำความเคารพหลี่เฉินเย่น เหลี่ยงกวางเสียงก็พูดกับเขาอย่างดีใจว่า เขาหาชูเชี่ยเจอแล้ว

หลี่เฉินเย่นยิ้มและมองดูเขาด้วยสายตาที่เคียดแค้น และพูดไปว่า: “ที่ชูเชี่ยต้องตายไปก็เพราะตอนนั้นที่เจ้าร่วมมือกับหลี่อวิ๋นลี่”

เหลี่ยงกวางเสียงรู้สึกเย็นวาบที่หลัง ตอนนั้นชูเชี่ยบาดเจ็บเขารู้แต่ไม่คิดว่านางจะตายไปเพราะว่า……

“ข้าไม่รู้ ข้า……”เหลี่ยงกวางเสียงอยากจะอธิบาย

ถ้าเช่นนั้น หลี่เฉินเย่นจะมองว่าตัวเองเป็นศัตรูได้

“ชูเชี่ยก็กลับมาแล้ว เจ้าก็กลับมาเถอะ”หลี่เฉินเย่นพูดเสียงเบา