ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 685

ตอนที่685 ฝังเข็ม

“เดี๋ยวข้าจะฝังเข็มให้รัชทายาท อา……องค์หญิง ท่านมาดูด้วยกันเถอะ”อานเหยียนพูดเสียงเบา ในใจก็มีแต่ความหวัง การฝังเข็มนี้อาจารย์เป็นคนสอนเขา เขาหวังว่าจะรื้อฟื้นความทรงจำของนางได้บ้าง

“ได้”องค์หญิงรีบตอบตกลง จากนั้นก็พาอานเหยียนไปที่ห้องรัชทายาท มองดูท่าทางที่เวินซือรอคอย อานเหยียนก็เอาเข็มในมือส่งให้องค์หญิงเวินซือและพูดว่า: “นี้ก็คือเข็มที่จะใช้ฝัง จะยาวกว่าเข็มทั่วไปที่เราใช้และแข็งกว่า เพราะเหตุนี้จะไปกระตุ้นระบบประสาทได้ดีกว่าและเพราะเหตุนี้ สำหรับแรงและความแม่นยำก็สำคัญมาก ครั้งนี้ข้าจะฝังลงไปจุดที่เป็นลำไส้ ท่านดูนะต้องทำเช่นนี้”อานเหยียนพูดไปและฝังเข็มให้รัชทายาท

เวินซือมองดูอย่างสงบ สายตานางจดจ่ออยู่กับสิ่งที่ได้เห็นตรงหน้า ท่าทางการฝังเข็มของอานเหยียนทำให้สมองนางแล่นขึ้นมา นางจำทุกขั้นตอนการฝังเข็มของอานเหยียน นางพูดกับอานเหยียนว่า: “เข็มนี้ต้องใช้แรงน้อยหน่อย เพราะพี่รัชทายาทไม่ได้รับประทานอาหารมาสามวันแล้ว”

อานเหยียนตกใจและมองเวินซือ คำพูดเช่นนี้ ชูเชี่ยก็เคยกล่าวเอาไว้

เขามองดูองค์หญิงเวินซือ ยิ้มและฝังเข็มให้รัชทายาทต่อไป แต่แกล้งวางเข็มผิดตำแหน่ง ในหัวเขาก็คิดวิธีการแก้ไขเสร็จแล้ว พอกำลังจะใช้แรงฝังลงไป องค์หญิงเวินซือก็พูดขึ้นมาว่า: “อานเหยียนซือจือ ตรงนี้ไม่จำเป็นต้องกระตุ้นก็ได้ ไม่เช่นนั้นพี่รัชทายาทอาจจะรับยาและอาหารได้ช้าลง”

พูดจบเวินซือก็มองดูอานเหยียนเหมือนไม่เชื่อแล้วว่าอานเหยียนจะรักษาได้ อานเหยียนมองเวินซือด้วยสายตาที่ดีใจ นี้เป็นความผิดพลาดตอนที่เขาเรียนแพทย์กับชูเชี่ยตอนนั้นชูเชี่ยก็บอกกับเขาแบบนี้

อานเหยียนมองดูชูเชี่ยอยู่อย่างนั้น สายตาของเขาทำเอาเวินซือทำตัวไม่ถูก นางจำได้ว่าอานเหยียนเป็นหมอที่รักษารัชทายาท ตัวเองไม่ควรเข้าไปยุ่ง

อานเหยียนมองดูเวินซือ และพูดว่า: “อาจารย์สอนข้าตอนนั้น ท่านก็พูดเช่นนี้แต่ตอนนั้นอาจารย์พูด มือข้าก็สั่นและฝังเข็มลงไป เป็นเพราะเหตุนี้ อาจารย์ของข้าก็เลยเห็นวิธีการฝังเข็มใหม่”

อานเหยียนพูดจบ สมองเวินซือก็มีภาพออกมาคือภาพที่ตัวเองกำลังปรึกษาหารือการแพทย์กับเด็กอยู่

สถานการณ์นั้นเหมือนกับที่อานเหยียนพูดมาก แต่สักพัก นางก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมามาก

“อาจารย์……องค์หญิง ท่านเป็นอะไร?”อานเหยียนเห็นเวินซือแปลกไป ก็รีบถามอย่างเป็นห่วง

“ข้าไม่เป็นไร เจ้าฝังเข็มให้รัชทายาทต่อเถอะ ข้าอยากจะเรียน”เวินซือพูดขึ้นอย่างรอคอย

และแล้ว ต่อมาท่าทางของอานเหยียนก็เป็นเหมือนที่ตัวเองคิดเลย อีกด้านนางก็แปลกประหลาดกับวิชาการแพทย์ของอานเหยียนและชูเชี่ยอีกด้านนางก็รู้สึกแปลก สิ่งที่อานเหยียนพูดเหมือนที่ตัวเองคิดไว้ไม่มีผิด ก็เหมือนกับว่านางรู้มาตลอดว่าจะต้องฝังเข็มอย่างไร แต่ทำไมก่อนที่จะดูอานเหยียนฝังเข็ม ตัวเองกลับไม่ร้อะไรเลย ขนาดจะช่วยพี่รัชทายาทด้วยวิธีนี้ยังนึกไม่ได้เลย และหลังจากที่เห็นอานเหยียนฝังเข็ม นางก็รู้แล้วว่าต่อไปจะรักษาพี่รัชทายาทอย่างไร จะใช้วิชาการฝังเข็มนี้ช่วยในการดูดซับอาหารและยาอย่างไร นางยังแน่ใจแล้วว่าร่างกายของพี่รัชทายาทต้องการอะไรกันแน่

ความรู้สึกที่แปลกประหลาด เหมือนทุกอย่างอยู่ในหัวหมดและการปรากฏตัวของอานเหยียนเหมือนเปิดความทรงจำนี้ออกมา จากนั้นเรื่องทั้งหมดก็เวียนอยู่ในหัวนางอีกครั้ง

อานเหยียนฝังเข็มเสร็จ เขาก็ถามองค์หญิงเวินซืออีกครั้งว่า: “อาจารย์ก็รู้ว่าต่อไปข้าจะทำอะไร ใช่ไหม?”

ครั้งนี้ อานเหยียนเรียกนางว่าอาจารย์เลย ไม่ใช่องค์หญิงเวินซือ แม้เวินซือจะปฏิเสธแต่ตอนนี้อานเหยียนก็มั่นใจแล้วว่า คนตรงหน้าเป็นอาจารย์ของตนเอง

ชูเชี่ยชูเชี่ยเจ้าเป็นคนในตำนานจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นฮ่องเต้ที่ควบคุมทั้งประเทศ หรือท่านหมอที่อายุยังน้อยก็ต่างนับถือและชื่นชอบในตัวนางทั้งนั้น

เวินซือเริ่มรู้สึกอิจฉาหญิงคนนี้เสียแล้ว

แม้นางจะบอกว่าตัวเองอยากจะอยู่อย่างสงบ อยากอยู่กับคนที่ตนรักไปนานๆ แต่นางก็อยากเหมือนกัยชูเชี่ยทำเพื่อคนที่ตนรักแม้ตนเองจะต้องตาย อยากจะมีชีวิตที่พิเศษไม่เหมือนใคร

อานเหยียนไปแล้ว องค์หญิงเวินซือคิดเยอะมาก ขนาดในความฝันนางก็ยังวุ่นวาย ในฝันนางเจอผู้คนเยอะมาก หลี่เฉินเย่น อานเหยียน เชียนซานและเด็กท่าทางแปลกๆอีกสองคน และยังมีคนอีกมากมาย……

เรื่องที่อยู่ในฝันนางเหมือนเคยเกิดขึ้นมาแล้ว เหมือนเข็มที่ทิ่มเข้าสมองนางให้นางรื้อฟื้นความทรงจำนี้ขึ้นมาอีกรอบ

ความทรงจำที่ลึกนั้นเหมือนเป็นความทรงจำที่ฝังลึกอยู่ในหัวนางไม่หายไปไหน

พอฟื้นขึ้นมา นางใช้เวลานานมากกว่าจะทำใจให้สงบได้ ความทรงจำพวกนี้เป็นความทรงจำของชูเชี่ยความทรงจำของนางเข้ามาวนเวียนอยู่ในหัวนาง มารวมเข้ากับความทรงจำของนาง ความเจ็บปวดกับความหวานละมุนนั้นเหมือนเคยเกิดขึ้นกับตัวเองจริงๆ

ความหลังเล่านั้น เหมือนฝันแต่ก็เคยเกิดขึ้นจริง