ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 695

ตอนที่695สงสัย

“เช่นนั้นต่อไปนี้พวกเรายังมาหาท่านได้หรือไม่?ข้าก็ชอบท่านพวกเรา……”ฉองเหลาที่เงียบอยู่ตลอดก็พูดขึ้นมา

เหตุที่พวกเขาลักพาตัวสวี่จี้เฉิงก็เพราะอยากมาอยุ่ตรงหน้าองค์หญิงเวินซืออย่างเป็นทางการดังนั้น……

“พวกเจ้าอยู่ในจวนก็จะต้องเห็นข้าอยู่แล้ว”องค์หญิงเวินซือไม่เข้าใจว่าคำตอบที่ง่ายเช่นนี้พวกเขาไม่เข้าใจได้อย่างไร?

ต่อมานานมากองค์หญิงเวินซือถึงจะเข้าใจว่าที่จริงแล้วที่พวกเขาอยากเจอตัวเองก็เพราะแผนของพวกเขาคืออยากมาเจอตัวเอง

จิงโม่กับฉองเหลาขอบคุณองค์หญิงด้วยความดีใจและเฝ้าข้างเตียงสวี่จี้เฉิงมองดูท่าทางที่พวกเขากังวลองค์หญิงเวินซือก็อุ้นใจคิดว่าเด็กสองคนนี้จะมาเป็นเพื่อนเล่นกับเฉิงเอ๋อได้เป็นความคิดที่ดีมาก

แต่สวี่จี้เฉิงกลับไม่คิดเช่นนั้นพอเข้าฟื้นขึ้นมาอีกครั้งเขาก็ต้องตกใจมองดูรอบข้างถึงรู้ว่าตัวเองกลับมาที่จวนรัชทายาทแล้ว

จิงฏม่เห็นสวี่จี้เฉิงฟื้นขึ้นมาก็รีบจับยาพิษนั้นขึ้นมาทันที

สวี่จี้เฉิงรู้ว่านางกำลังขู่ตัวเองอยู่แต่นางทำไมนางมาอยู่ข้างตัวเขาได้เขา……

“เด็กดีเจ้าตื่นได้เสียที?ร่างกายเป็นอย่างไรบ้างดีขึ้นบ้างไหม?ในจวนไม่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นทำไมเจ้าหายไปได้ยังจะหน้าตาโจรที่จับตัวเจ้าไปได้หรือไม่?”องค์หญิงเวินซือรีบถามสวี่จี้เฉิงพึ่งกลับมาองค์หญิงเวินซือก็รีบตรวจชีพจรให้เขาทันทีร่างกายถือว่าไม่มีปัญหาอะไรดังนั้นตอนนี้สิ่งที่นางกังวลมากที่สุดคือโจรที่ขโมยสวี่จี้เฉิงไปเป็นใคร

นางกับพี่รัชทายาทตามหาเขาจนทั่วก็หาไม่เจอทำเอาพวกเขากังวลไปกันหมด……

“กูมูข้าจำไม่ได้แล้วว่าใครลักพาตัวข้าไปข้าไม่ทันได้ดูหน้าคนร้ายเลยข้าก็สะลืมสะลือข้าหิวแล้วข้าอยากกินข้าว”สวี่จี้เฉิงบอกความจริงกับองค์หญิงเวินซือแต่มองดูท่าทางที่จิงโม่จับยานั้นเขาก็ไม่มีความกล้าพอที่จะพูดความจริงทั้งหมดก็เลยต้องเปลี่ยนเรื่อง

“เห้อเจ้า……”องค์หญิงเวินซือพูดเตือนแต่เด็กตรงหน้าเขาอายุเพียงแค่สองขวบไม่ได้ปกป้องเขาไว้ดีๆนางก็รู้สึกผิดมากแล้ว

“เฉิงเอ๋อเจ้าฉลาดมาตลอดจำอะไรไม่ได้เลยเหรอครั้งนี้เป็นเรื่องใหญ่นะข้ากับท่านพ่อเจ้าก็กำลังหาเบาะแสเขาอยู่”เวินซือมองออกว่าสวี่จี้เฉิงคิดอะไรอยู่ก็เลยรีบถามต่อถ้าครั้งนี้จับคนร้ายไม่ได้ความปลอดภัยของสวี่จี้เฉิงก็รับประกันไม่ได้

“ฮวงกูกูข้าบอกแล้วว่าข้าสลบมาตลอดข้าไม่รู้ว่าคนที่จับข้าไปเป็นใครและไม่รู้ด้วยว่ากลับมาได้อย่างไรข้า……”เฉิงเอ๋อเริ่มร้องไหและมองดูองค์หญิงเวินซือด้วยหน้าตาที่เสียใจ

“องค์หญิงเขายังเป็นแค่เด็กจำได้ไม่เยอะมากพวกเราอย่าพึ่งไปคาดคั้นเขาเลย”จิงโม่พูดขึ้นมาฉองเหลาก็พยักหน้าตาม

“ข้าให้คนทำอาหารให้เจ้าแล้วยังมีพวกเจ้าสองคนอยากกินอะไรเหรอ?”สวี่จี้เฉิงกลับมาอย่างปลอดภัยทำให้เวินซือดีใจมากนางถามเด็กสองคนอย่างอ่อนโยนน้ำเสียงนั้นทำเอาจิงโม่และฉองเหลาอยากร้องไห้มาก

แต่ความอ่อนโยนขององค์หญิงเวินซือเช่นนี้พวกเขาไม่คิดเลยว่าท่านแม่จะอ่อนโยนกับคนอื่นเช่นนี้ด้วย

เด็กสามคนพูดเหมือนกันว่า:“หม่าล่ากุ้ง”