ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 696

ตอนที่696ความรู้สึกที่ควบคุมไม่ได้

“องค์หญิงข้าตรวจสอบมาหมดแล้วแต่พวกเราตรวจหาข่าวเด็กสองคนนั้นไม่ได้เลย”เซวียนเอ๋อลังเลสักพักและพูดรายงานไป

ตั้งแต่ให้เด็กสองคนนี้มาอยู่ในจวนองค์หญิงก็สั่งนางให้ไปตรวจสอบนานแล้วเฉิงเอ๋อพึ่งเคยหายไปครั้งแรกนางไม่อยากให้คนที่ไม่รู้จักมาอยู่ข้างเฉิงเอ๋อ

ดังนั้นไม่รู้ประวัติของเด็กทั้งสองคนว่าเป็นยังไงในช่วงนี้องค์หญิงเวินซือก็ปล่อยใจตัวเองให้ดูแลเด็กคนนี้อีกด้านก็ต้องคอยระวังกลัวว่าพวกเขาจะทำร้ายสวี่จี้เฉิงเฉิงเอ๋อเป็นลูกของพี่รัชทายาทพอรู้ว่าเขาหายไปพี่รัชทายาทที่ลุกขึ้นมาได้จะจัดการงานของตัวเองก็ต้องล้มป่วยอีกครั้งดังนั้นแม้ไม่ใช่เพื่อเฉิงเอ๋อองค์หญิงเวินซือก็จะไม่เอาชีวิตของพี่รัชทายาทมาเสี่ยงแน่นอน

องค์หญิงเวินซือมองดูเซวียนเอ๋อและพูดว่า:“ตรวจไม่ได้นั้นก็แปลว่ามีปัญหา”

ช่วงระยะเวลาที่อยู่ในจวนรัชทายาทองค์หญิงเวินซือไม่ใช่สาวน้อยที่รู้จักการแพทย์นางไม่ใช่คนที่ใสซื่อเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว

“เช่นนั้นจะทำอย่างไรดีเจ้าคะ?เด็กสองคนก็เป็นเด็กดีโดยเฉพาะเวลาที่อยู่กับท่านถ้าส่งพวกเขาไป……”

เซวียนเอ๋อรู้แล้วว่าองค์หญิงเวินซือคิดอะไรอยู่แต่ขอแค่คิดถึงผลลัพธ์นี้นางก็เสียดายมาก

ตั้งแต่เด็กสองคนนี้เข้ามาอยู่ในจวนรัชทายาทองค์หญิงก็คิดเยอะมากเซวัยนเอ๋อไม่อยากเห็นองค์หญิงต้องเศร้าโศกดังนั้นก็อยากขอบคุณเด็กๆมากหวังว่าพวกเขาจะอยู่ต่อได้อยู่กับองค์หญิงต่อไป

“ยังไงพวกเขาก็ไม่ใช่ลูกของข้าพวกเขามีพ่อแม่อยู่ตรงนี้กับข้าไม่ได้ตอนไปก็ให้เงินพวกเขาเยอะหน่อยก็ถือว่าเป็นโชคชะตาที่ได้มาเจอกันแล้วกัน”

องค์หญิงเวินซือพูดจบก็เดินออกไปเลยนางไม่กล้าหันกลับไปดูฉองเหลากับจิงโม่เหมือนถ้าดูต่อไปนานๆอาจจะทำให้นางเปลี่ยนใจได้

เซวียนเอ๋อเข้าใจองค์หญิงเวินซือดีแม้จะไม่ยอมแต่นางก็ต้องยอมทำตามเพราะนางรู้ว่าสำหรับเด็กสองคนนี้แล้วองค์หญิงก็พยายามเต็มที่แล้วไม่เช่นนั้นก็ไม่รับสั่งว่าให้เงินพวกเขาเยอะหน่อย

ก่อนหน้านั้นที่พวกเขาเข้ามาอยู่ในจวนรัชทายาทบอกว่าตัวเองไม่มีบ้านอยู่ให้เงินพวกเขาเพื่อที่พวกเขาจะได้มีเงินสร้างเนื้อสร้างตัวได้

พอคิดว่าจะได้ส่งเด็กคนนี้ออกไปแล้วเวินซือก็รู้สึกสับสนมากจนแทบนอนไม่หลับในฝันก็ได้ยินเสียงเด็กเรียกท่านแม่แต่ละเสียงนั้นทิ่มแทงเข้าจิตใจลึกๆทำเอานางเจ็บจนแทบหายใจไม่ออก

“เซวียนเอ๋อเด็กสองคนนั้นไปหรือยัง?”เป็นคืนที่ยาวนานมากองค์หญิงเวินซือตื่นขึ้นมาก็รีบถามเซวียนเอ๋อทันที

“เมื่อวานเด็กสองคนนั้นเล่นกับเสี่ยวท่ายซุนจนเหนื่อยนอนเร็วกว่าปกติข้าบอกพวกเขาไม่ได้องค์หญิงนั้นเป็นแค่เด็กสองคนพวกเขากับเสี่ยวท่ายซุนก็ดีกันมากไม่เช่นนั้นพวกเรา……”เซวียนเอ๋อเหมือนพูดหลอกล่อนางดูออกว่าองค์หญิงยังคงเป็นห่วงเด็กๆอยู่

เวินซือนึกถึงในฝันมีเด็กสองคนต้องอยู่ตัวคนเดียวโดดเดี่ยวขนาดอยู่ในความหนาวท่ามกลางหิมะพวกเขาก็ตะโกนเรียกแม่อย่างสิ้นหวังนางรู้สึกเจ็บปวดมากจนขนาดหายใจลำบาก

“ส่งพวกเขาไปเถอะเฉิงเอ๋อยังเล็กอย่าเล่นอยู่กับคนพวกนั้นเลยไม่เช่นนั้นทางพี่รัชทายาท……”ยังไงสวี่จี้เฉิงก็สำคัญกับนางมากกว่าเพื่อเฉิงเอ๋อนางก็จะอดทน

“จริงด้วยเจ้าไปตรวจสิชูเชี่ยกับหลี่เฉินเย่นมีลูกฝาแฝดชื่อว่าอะไรกัน?”องค์หญิงเวินซือนึกขึ้นได้ก็รีบพูด

“องค์หญิงเป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นพวกเขาสองคนนั้นอีกคนก็อยู่สู้รบที่เขตอีกคนก็กำลังนั่งครองบัลลังค์จะเป็นเด็กน่ารักทั้งสองคนได้อย่างไร”เซวียนเอ๋อปฏิเสธคำพูดที่ชูเชี่ยพูดขึ้นมาแต่ชูเชี่ยกลับส่ายหัวและหัวเราะ