ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 4

หลังจากกลับมาถึงห้อง กู้ชูหน่วนปลดผ้าคลุมหน้าออก เมื่อเห็นใบหน้าขี้เหร่เป็นหลุมเป็นบ่อของตัวเองก็กินข้าวไม่ลง

เพียงเถ้าธุลี

พิษที่นางโดนเรียกว่าเพียงเถ้าธุลี เธอถอนได้ เพียงแค่ต้องใช้ยาหลายชนิด มีสองชนิดที่ค่อนข้างหายาก

กู้ชูหน่วนนึกย้อนในความทรงจำ แต่กลับหาไม่เจอว่าใครเป็นคนวางยานาง

ในความทรงจำ ก่อนอายุได้สิบขวบนางก็หน้าตาน่ารักน่าชัง หลังจากสิบขวบก็ถูกผึ้งต่อยครั้งหนึ่ง ทั้งใบหน้าก็เริ่มเน่าเฟะ จนสุดท้ายก็กลายเป็นผีเดินได้แบบนี้

อ๋อ พิษผึ้ง...

ให้มันได้อย่างนี้สิ

"คุณหนูเจ้าคะ ครั้งนี้เรามีเรื่องกับอี๋เหนียงห้ากับคุณหนูห้าเข้าแล้วจริงๆ หากนางมาหาเรื่องเราอีกจะทำอย่างไรเจ้าคะ? ไม่อย่างนั้น พวกเราไปขอร้องเจ๋ออ๋อง ให้เจ๋ออ๋องช่วยพวกเราดีไหมเจ้าคะ"

"สาวอนุหนึ่งกับลูกสายตรงหนึ่ง เจ้าต้องกลัวขนาดนั้นเชียวหรือ?"

ชิวเอ๋อร์ตกใจ "คุณหนูของบ่าว อี๋เหนียงห้าเป็นถึงคนโปรดของนายท่านเชียวนะเจ้าคะ ฐานะของนางในจวนนั้นไม่ได้ด้อยไปกว่าฮูหยินใหญ่เลย หากนางอยากจะบีบเราให้ตาย ยังง่ายยิ่งกว่าขยี้มดตัวหนึ่งอีกเจ้าค่ะ"

"วางใจเถิด แค่พวกนางสองคนไม่มีทางทำอะไรเราได้หรอก"

"คุณหนูเจ้าคะ หลังจากท่านกลับมาครั้งนี้ ข้ารู้สึกเหมือนว่ามีอะไรเปลี่ยนไป"

"อืม... มีเนื้องอกขึ้นมา หรือว่ามีเนื้อตรงไหนแหว่งไปล่ะ"

ชิวเอ๋อร์ขยับเข้ามาใกล้พลางมานางหัวจรดเท้า "ข้าทาสเองก็บอกไม่ถูก แต่เหมือนว่าคุณหนู...บ้าบิ่นยิ่งขึ้น"

"แบบนี้เรียกว่าบ้าบิ่นแล้วหรือ?"

"แน่นอนสิเจ้าคะ ก่อนหน้านี้แค่คุณหนูเห็นคุณหนูห้ากับอี๋เหนียงห้า ก็กลัวจนแทบไม่กล้าเงยแล้ว แต่ยามนี้คุณหนูถึงขั้นกล้าเถึยงพวกนางด้วยซ้ำ"

"ไปเอาเงินทั้งหมดของข้าออกมา"

"คุณหนู พวกเรามีเงินเสียที่ไหนเจ้าคะ ปิ่นปักผมบนหัวท่าน ใช้เงินเดือนของข้าทาสซื้อมาด้วยซ้ำ ข้าปวดใจนัก"

กู้ชูหน่วนชะงักไป "ข้ามิใช่คุณหนูสายหลักหรอกหรือ? เจ้าอย่าบอกนะว่าข้าไม่มีเงินแม้แต่เหวินเดียว"

"ฮูหยินใหญ่ไม่ให้เงินเราแม้แต่เหวินเดียวมาหลายปีแล้วเจ้าค่ะ แต่ก็ใช่ว่าเราจะไม่เงินเลย"

ให้ตายสิ

นี่มันคุณหนูสามสายตรงแบบไหน ชีวิตน่าสงสารเกินไปหรือเปล่า

ชิวเอ๋อร์ล้วงเงินหนึ่งร้อยเหวินออกมาจากตัวแล้วยื่นให้ตรงหน้ากู้ชูหน่วน เอ่ยปลอบใจ "คุณหนู ข้าทาสยังมีเงินอยู่บ้าง ให้ท่านทั้งหมดเลย หากสิ้นเดือนข้าทาสได้เงินเดือนมาเมื่อใดจะยกให้คุณหนูหมดเช่นกัน"

กู้ชูหน่วนมองรอยยิ้มจริงใจนั้น ในใจก็พลันอุ่นซ่านขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

เจ้าของร่างเดิมใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก แต่ข้างกายนางกลับมีสาวใข้อย่างชิวเอ๋อร์คนเดียวที่ซื่อสัตย์ ไม่รู้ว่านางโชคดีหรือโชคร้าย

"วันหลังหากไม่มีคนอยู่ เจ้าไม่ต้องเรียกตัวเองว่าข้าทาสแล้ว"

ชิวเอ๋อร์ส่ายหน้าอย่างรู้สึกผิด "คุณหนูบอกข้าหลายหนแล้ว ข้าลืมอยู่เรื่อย จากนี้ข้าจะจำขึ้นใจ คุณหนูเจ้าคะ ท่านยังขาดเงินอีกเท่าใด ข้าจะไปยืมคนอื่นมาให้"

"ไม่ต้องหรอก เจ้าเก็บเอาไว้เถอะ"

จากความทรงจำในหัวของเธอ ในเมืองนี้มีคนรู้วิชาการแพทย์น้อยมาก ยาก็แพงแสนแพง แค่ของธรรมดาอย่างยาห้ามเลือดยังต้องใช้เงินหลายตำลึง เงินหนึ่งร้อยเหวินเอามาแคะฟันยังไม่ได้เลย จะพอให้เธอซื้อยารักษาหน้าได้อย่างไร?

ดูท่าแล้วเธอคงต้องหาเงินจากทางอื่น

"คุณหนู ข้าจะไปต้มน้ำให้นะเจ้าคะ"

ชิวเอ๋อร์ยิ้ม หิ้วกาน้ำแล้วเดินจากไป ไม่นานก็กระวีกระวาดวิ่งกลับมา เอ่ยเสียงตื่นเต้นดีใจ "คุณหนู ข้าได้ยินพี่ชุนเฉ่าในครัวบอกว่า เจ๋ออ๋องเสด็จเจ้าค่ะ"

"เจ๋ออ๋องเสด็จหรือ?" กู้ชูหน่วนเลิกคิ้ว นางยังไม่ทันไปหาเขา เขากลับมาหาเองถึงที่

ชิวเอ๋อร์ดีอกดีใจ ค้นหีบรื้อตู้ช่วยนางเลือกเสื้อผ้า "คุณหนู ท่านว่าสวมชุดใดดีเจ้าคะ? ชุดนี้ดีไหม? อืม ไม่ได้ เรียบเกินไป เช่นนั้นชุดนี้ไหมเจ้าคะ สีสดหน่อย"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน