ชายาหมอพิษไร้รัก นิยาย บท 62

นัยน์ตาดำซึ่งแฝงรอยยิ้มคู่นั้นยกโค้งขึ้นอีกครั้ง

“เจ้าเป็นคนฉลาด คนฉลาดผู้หนึ่ง รู้จักหาทางรอดไว้ให้ตัวเองหลายสาย”

“แล้วยังมี ไม่ต้องเสียเวลามาคาดเดาตัวตนของข้า ข้าเองก็ไม่โง่”

เซ่เชียนฮวนเม้มริมฝีปาก นางไม่ได้เอ่ยคำใดอีก

นางกำลังลังเล

จะอาศัยโอกาสนี้ลงมือดีหรือไม่ ออกแรงพุ่งชนจุดฝังเข็มบนตัวของเขา

ผ่านไปหลายวันค่อยหาโอกาสสืบหาดูอีกครั้งว่าใครบ้างมีท่าทีการเดินประหลาด บางทีอาจจะรู้ตัวตนของคนผู้นี้ชัดเจนขึ้นมาก็ได้

แต่ถ้าทำแบบนี้ก็มีความเสี่ยง

ชนแค่ครั้งเดียวคงไม่ทำให้บาดเจ็บ นางสามารถแสร้งได้ว่าตัวเองลงมือโจมตีเพราะกลัวได้ ทว่าหากถูกเขาเดาแรงกระตุ้นออก ได้แต่กลัวว่าเขาจะสังหารนางปิดปากแล้ว

ชายผู้นี้แม้จะแย้มยิ้มตลอด แต่ในส่วนลึกดวงตาของเขากลับเย็นยะเยือกราวก้อนน้ำแข็งก็ไม่ปาน

เรื่องอย่างสังหารนางปิดปาก เขาทำได้อยู่แล้ว

ตอนที่เซ่เชียนฮวนกำลังลังเลอยู่นั้น ชายผู้สวมหน้ากากก็พลันยิ้มพลางเอนเข้ามาใกล้ เขาใช้มือซ้ายลูบไล้เส้นผมสีดำของนางเบาๆ พลางเอ่ยปากเสียงเบา “นี่เจ้ากำลังมีความคิดชั่วร้ายอยู่ใช่หรือไม่”

“...ไม่มีสักหน่อย”

“อย่ามาหลอกลวงกัน ข้าได้กลิ่นคนตอแหลโชยออกมาเลย”

ชายผู้นี้ต้องเป็นพวกที่ชื่นชอบการไล่กระตุ้นผู้อื่นเป็นอันแน่

หลังจากเขาสังเกตเห็นความคิดเล็กน้อยในใจของเซ่เชียนฮวนแล้ว นัยน์ตาของเขาก็พลันเปลี่ยน เปลี่ยนไปคล้ายอยากจะกินนางก็ไม่ปาน

“ข้าเริ่มเปลี่ยนใจเล็กน้อยแล้ว” เขาพึมพำ “ว่าจะรอสักหลายวันดีหน่อย หรือว่าคืนวันนี้ก็...”

เซ่เชียนฮวนถอยหลังหดตัว “ข้ามีเข็มเงินอยู่ในมือนะ”

“เป็นไปไม่ได้ เมื่อครู่เจ้าเพิ่งอาบน้ำเสร็จ”

“จิ๊...ข้าคุ้นชินกับจุดตายทุกจุดบนร่างของมนุษย์อย่างยิ่ง หากว่าเจ้ากล้าทำตัววุ่นวาย ข้าก็จะกดจุดเจ้าเสีย”

“น้องสาว เจ้าไม่ได้เรียนวรยุทธ์มา ต่อให้กดจุดข้าก็สังหารข้าไม่ได้หรอก”

ชายผู้สวมหน้ากากหัวเราะเหอๆ

คล้ายกับเขากำลังเห็นลูกแมวพองขนตัวหนึ่งอยู่

ช่างดุยิ่งนักแต่กลับไร้เรี่ยวแรงฆ่าใคร

นี่ทำให้หัวใจเขาคันยุบยิบอย่างประหลาด