ชายาหมอพิษไร้รัก นิยาย บท 64

“กรี๊ด!”

ตอนที่เซ่เชียนฮวนพุ่งชนเข้าไปอย่างจังๆ นั้น นางก็อดร้องออกมาเสียงเบาไม่ได้

นางนวดศีรษะเล็กจ้อยของตัวเองพลางถอนหายใจ “ยังดีที่ไม่ตาย!”

วรยุทธ์ของชายผู้สวมหน้ากากนั้นสูงนัก หากว่าใช้วิชาฝ่ามือทะลวงอกอะไรนั้นใส่นางเข้า ตอนนี้เส้นหัวใจของนางคงสะบั้นไปแล้ว

อีกอย่างดูจากท่วงท่าเมื่อครู่ นางยังคิดเลยว่าตัวนางคงจะต้องชนเข้ากับขอบแหลมคมตรงมุมโต๊ะเข้าเป็นแน่

เคราะห์ดีนักที่นางพ้นเคราะห์ไปได้

“หากว่าเจ้ายังนั่งอยู่ต่อ ข้าก็คงใกล้ตายแล้ว”

เสียงอันหนักอึ้งของชายหนุ่มดังขึ้นมาใต้ร่างเซ่เชียนฮวน

นางเพิ่งจะพบว่า นางนั่งอยู่บนทรวงอกของเซียวเย่หลัน ใช้เขาเป็นเบาะรองนั่งหนังมนุษย์ไปเสียได้

“อ้อๆ ขอโทษด้วยเจ้าค่ะ” เซ่เชียนฮวนรีบลุกขึ้น เมื่อครู่หากไม่ใช่เพราะเซียวเย่หลันยื่นมือเข้าหยุดนางเอาไว้ หัวน้อยๆ ของนางเกรงว่าคงจะถูกกระแทกเป็นรูเอาแน่

ชายผู้นี้ยังคงมีข้อดีอยู่บ้างเล็กน้อยสินะ

นางหันตัวไปด้านข้างเตรียมจะพยุงเซียวเย่หลันขึ้นมา คิดไม่ถึงเลยว่า เพิ่งจะยื่นมือไป ใต้จมูกกลับได้กลิ่นคาวโลหิตเข้มข้นขุมหนึ่งเสียก่อน!

“เจ้าบาดเจ็บแล้วหรือ?”

เซ่เชียนฮวนสูดลมหายใจพลางรีบเข้าไปลูบหน้าอกของเขา

กล้ามเนื้อนั้นแน่นจริงๆ

หลังจากนั้น...ล้วนเป็นเลือด

เซียวเย่หลันหลับตาลง ริมฝีปากบางของเขาขยับแผ่วเบาเล็กน้อย น้ำเสียงนั้นกลับอ่อนลง “ลูกดอกอาบยาพิษ”

“ที่แท้นั่นเป็นเสียงของอาวุธลับ” เซ่เชียนฮวนตกตะลึงเป็นอย่างมาก

ในเวลาเดียวกันที่นางถูกโจมตีตัวลอยออกไปนั้น ข้างหูนางได้ยินชัดเจนคล้ายเสียงของชนิดหนึ่งพุ่งแหวกอากาศออกไป

พูดอีกอย่างก็คือ เพื่อที่จะรับนางไว้เซียวเย่หลันก็เลยไม่ได้หลบอาวุธลับเหล่านี้หรือ?!

เซ่เชียนฮวนพลันรู้สึกแตกตื่นจนสมองว่างเปล่า

แต่ไหนแต่ไรมานางไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะได้รับการปกป้องจากเซียวเย่หลัน