ชายาหมอพิษไร้รัก นิยาย บท 59

“ฮวนฮวน หากเจ้าเดินเข้าไปถึงในใจของชายหนุ่มคนหนึ่งแล้ว เจ้าจึงจะสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนของเขาได้ เช่นเดียวกับ นอนเมาสนามรบ เจ้าจะต้องสูดดมมันเป็นครั้งที่สอง จึงจะสามารถได้กลิ่นหอมหวานที่ซ่อนอยู่ภายใต้กลิ่นคาวเลือด”

ไทเฮายกมือขึ้นลูบไปที่ผมของเซ่เชียนฮวนเบา ๆ

เซ่เชียนฮวนจึงเข้าใจในความหมายของไทเฮา

การที่ไทเฮาเรียกนางมาที่ตำหนักหย่งโซ่วในครั้งนี้ ก็เพื่อต้องการให้นางคืนดีกันกับเขา

นางส่ายหน้า “แต่เซียวเย่หลันแตกต่างจากผู้อื่น เขามิมีความอ่อนโยนเช่นนั้นอยู่หรอก เขามันเป็นพวกบ้าเลือด”

หากจะใช้คำบ้าน ๆ มาบรรยายก็คือนิสัยบกพร่อง ชอบต่อต้านสังคม

ใครที่อยู่กับเขาล้วนโชคร้าย

ไทเฮายิ้มขึ้นแล้วกล่าวว่า “เจ้าทำตัวเป็นเด็กยิ่งนัก มิรู้หรือว่าชายหนุ่มที่ดูดุดันจากภายนอก ยามที่พวกเขาอ่อนโยนขึ้นมาช่างอ่อนโยนอย่างสุดขั้ว”

“นั่นสิ ท่านพูดถูก เขาสุดขั้วจริง ๆ ต้องการเอาชีวิตข้าอย่างสุดขั้ว!”

เซ่เชียนฮวนชินชายิ่งนัก

ช่วงเวลาที่ผ่านมาซึ่งนางอยู่ในจวนจ้านอ๋อง หากมิใช่เพราะนางดวงแข็ง คาดว่าคงตายไปหลายรอบแล้ว

“เจ้าเด็กคนนี้” ไทเฮามองไปที่นางอย่างเหลือทน “ในตอนนั้นเป็นเจ้าเองที่คิดอยากจะแต่ง บัดนี้ผู้ที่คิดจะหย่าร้างก็เป็นเจ้า คงเป็นเพราะข้าเอาใจตามใจเจ้ามากเกินไป”

“ท่านย่า ท่านช่วยข้าสักครั้งเถิด ข้ามิอาจทนอยู่กับเขาได้อีกต่อไป”

เซ่เชียนฮวนเข้าไปกอดแขนของไทเฮาเอาไว้ แล้วออดอ้อนอย่างสุดกำลัง

ไทเฮาถอนหายใจออกมากล่าวว่า “พ่อของเจ้าปกป้องคุ้มกันเจ้ามาตลอด หากเจ้าเดินทางออกมาจากจวนจ้านอ๋อง เกรงว่าชีวิตของเขาคงจะยากลำบากจริงเชียว”

เซ่เชียนฮวนครุ่นคิดแล้วกล่าวว่า “คงมิเป็นเช่นนั้นหรอกเจ้าค่ะ เซียวเย่หลันผู้ชายคนนี้แม้จะมิมีข้อดีอันใด แต่เขาคงมิไปรังควานพ่อของข้า เพียงเพราะข้าหย่าร้างกับเขา”