ชายามกุฎเหมย เหนือโบราณกาล นิยาย บท 30

“ในช่วงสองปีนับตั้งแต่พระชายาแต่งเข้าจวนอ๋องหนานหยาง ท่านอ๋องไม่ได้ค้างที่ห้องพระชายาเลย แต่กลับค้างที่ห้องรองพระชายาเสิ่นเกือบทุกครั้ง” ถึงแม้มู่เสวี่ยจะพูดด้วยรอยยิ้ม แต่สายตานั้นกลับเต็มไปด้วยความเยาะเย้ย

หลี่ซื่อทนไม่ได้ที่ต้องเห็นมู่จิ่งซีถูกเยาะเย้ย กำลังจะแก้ต่างให้มู่จิ่งวี แต่กลับไอคอกแคกไม่หยุด

“คอกแคก……” หลี่ซื่อหายใจไม่ทัน กลั้นจนใบหน้าแดงไปถึงใบหู

“ท่านแม่ ดื่มน้ำชาก่อน” มู่จิ่งซีรีบยื่นน้ำชาให้หลี่ซื่อ มือซ้ายก็ลูบหลังของหลี่ซื่อเบาๆ

มู่หลินกับมู่เสวี่ยเบะปาก แสยะยิ้มเย็นชา

หลี่ซื่อก็ไม่ตายเร็วๆหน่อย ยื้อเวลาอยู่ได้ ทำให้อี๋เหนียงของตัวเองเลื่อนขั้นไม่ได้

คุณหนูอีกสามคนก็รีบเงยหน้ามองหลี่ซื่อ คุณหนูหกมู่ยู่กับคุณหนูสี่มู่หลานเอ่ยถามพร้อมกัน: “ท่านแม่ดีขึ้นหรือไม่?”

“ลูกไปตามหมอมาให้นะเจ้าคะ” มู่ยู่ลุกขึ้นยืนไปตามหาหมอ

ตอนนี้หลี่ซื่อก็ดีขึ้นมากแล้ว แต่ใบหน้ายังแดงอยู่ ยื่นมือไปห้ามมู่ยู่ไว้ “หลานเอ๋อร์ไม่ต้องไปตามหมอมาหรอก แม่ไม่เป็นไรแล้วล่ะ”

มู่ยู่ก็ถึงวางใจแล้วนั่งลง

เห็นสีหน้าของหลี่ซื่อไม่เป็นไร หลังจากหยุดไอแล้ว มู่จิ่งซีก็ถึงหันไปมองมู่ยู่ด้วยรอยยิ้ม

มู่ยู่กลับอึ้งกับรอยยิ้มนี้

มู่จิ่งซีก็หันไปมองมู่หลินกับมู่เสวี่ยที่ยังรู้สึกสะใจ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “ดูแล้วคงต้องหาแม่นมเพื่อมาสอนมารยาทให้พวกเจ้าจริงๆแล้วล่ะ สอนมารยาทให้น้องรองกับน้องสามดีๆ ไม่งั้นหากแต่งงานออกไป เกรงว่าจะถูกบ้านสามีครหาว่า พวกคุณหนูในจวนแม่ทัพไร้มารยาทกัน”

“ข้าเป็นพี่ใหญ่ของพวกเจ้า เวลาพูดกับท่านแม่ พวกเจ้าก็ยังเข้ามาพูดแทรก! เมื่อกี้ท่านแม่ไม่สบาย ไอไม่หยุด น้องรองกับน้องสามยังยิ้มออกมาได้อีก ไม่มีความเป็นห่วงเป็นใยเลยด้วยซ้ำ น้องรองกับน้องสามคงไม่รู้ว่า คำว่ากตัญญูเขียนอย่างไรสินะ?!”

“หงหลิง ไปรายงานท่านอ๋อง เกรงว่าข้าคงจะต้องพักอยู่ที่จวนแม่ทัพสักสิบวันครึ่งเดือนแล้วล่ะ จะได้สั่งสอนมารยาทพวกน้องๆดีๆ!”

มู่หลินกับมู่เสวี่ยได้ยินแล้วก็อึ้งมาก รีบลุกขึ้นยืน มองมู่จิ่งซีด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไป

พวกนางไม่คิดเลยว่า มู่จิ่งซีในตอนนี้จะต่อกรได้ยากเช่นนี้ พูดเยอะขนาดนี้ก็ยังไม่ได้ทำให้นางโกรธ แต่กลับใช้กฎเกณฑ์มากดขี่พวกนางแทน!

พวกนางไม่กลัวนางอาละวาด แต่กลัวที่นางเอ่ยสั่งสอนด้วยกฎเกณฑ์พวกนั้นมากกว่า!

จักรพรรดิแคว้นต้าฮวาปกครองแผ่นดินด้วยความกตัญญู หากชื่อเสียงอกตัญญูของพวกนางแพร่ออกไป พวกนางจะต้องถูกท่านพ่อด่า และไม่ต้องพูดถึงการแต่งงานกับตระกูลที่ดีด้วย!

ในใจแอบด่ามู่จิ่งซี แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

ถึงแม้นางจะไม่ได้รับความโปรดปรานจากท่านพ่อหรือท่านอ๋อง แต่ตอนนี้ตำแหน่งของนางสูงศักดิ์ พวกนางไม่อาจเทียบเคียงได้!

“ขอพระชายาให้อภัยกับความไร้มารยาทของพวกเราด้วย เพราะพระชายากลับจวน พวกเราดีใจกันมาก จนลืมมารยาทที่ควรมีไป”

“ตอนนี้ท่านอ๋องกำลังยุ่งอยู่ เรื่องเล็กแค่นี้เหตุใดต้องรบกวนท่านอ๋องด้วยเล่า? น้องได้รับคำสั่งสอนจากท่านพี่แล้ว ตั้งแต่วันนี้ไปจะระมัดระวังคำพูดให้มากขึ้นเจ้าค่ะ” มู่หลินไหวพริบเร็ว รีบย่อตัวลงอย่างรวดเร็ว แล้วลากมู่เสวี่ยย่อตัวลงขอโทษมู่จิ่งซี

มู่จิ่งซีแม้แต่หางตาก็ไม่อยากมองพวกนาง ในใจแสยะยิ้มเย็นชา

ตอนแรกว่าจะแผลงฤทธิ์ให้พวกนางดู แต่เพราะมีหลี่ซื่ ไม่อยากให้พวกนางหาเรื่องหลี่ซื่อ ก็เลยปล่อยเรื่องนี้ไป

อยู่ในจวนแม่ทัพสามวัน นางมีเวลามาเก็บกวาดพวกนางทีละคน