ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 115

ตอนที่ 115 เขาไม่ใช่คนดี

“เอาล่ะ รีบไปโรงเรียนเถอะ วันนี้เข้าเรียนวันแรก ไปรายงานตัวสายเกินไปก็ไม่ดี”มู่น่อนน่อนพูดจบ นึกอะไรได้ก็กำชับเขาอีก:“อย่าก่อเรื่องล่ะ”

“ผมก่อเรื่องตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”เฉินเจียฉินสีหน้าไม่พอใจ

เรื่องที่เขาก่อขึ้นมายังน้อยอีกเหรอ?

แต่มู่น่อนน่อนก็ไม่ได้พูดมากกับเขา แค่เกลี้ยกล่อมให้เขารีบไป

เฉินเจียฉินเอาเงินยัดเข้าไปในกระเป๋าตัวเอง จากนั้นก็สีหน้าจริงจัง แล้วเปิดปากพูดอย่างลังเล:“ผมมีคำพูดนึงจะบอกกับพี่”

“คำพูดอะไร?”มู่น่อนน่อนยากที่จะได้เห็นเฉินเจียฉินเผยสีหน้าจริงจังขนาดนี้ เธอค่อนข้างประหลาดใจ

“ถ้าเป็นไปได้ล่ะก็ พี่พยายามเท่าที่จะทำได้หย่ากับพี่ชายผมเถอะ เขาไม่ใช่คนดี”เฉินเจียฉินพูดจบ แล้วพูดเสริมอีก:“ผมพูดจากใจจริงนะ ไม่ใช่เพื่อให้พี่มาเป็นแฟนผมถึงพูดแบบนี้”

ถ้าเฉินเจียฉินไม่พูดคำพูดข้างหลัง มู่น่อนน่อนเกือบจะเชื่อแล้ว

เธอจ้องเฉินเจียฉินทีนึง:“เป็นเด็กอย่าพูดเหลวไหล ถ้านายไม่ไปอีกพี่จะโทรหาพี่ชายนาย”

“เอาล่ะ ผมไปก่อนแล้วครับ”เขาเดินไปไม่กี่ก้าวก็หันกลับมาพูดกับเธออย่างจริงจัง:“ผมพูดจริงจังนะครับ”

มู่น่อนน่อนทำท่าโทรศัพท์ เขายักไหล่ ไม่นานก็วิ่งหายไปอย่างไร้เงา

เฉินเจียฉินยังนิสัยเด็กอยู่ มีเรื่องมากมายที่เขาไม่เข้าใจ แต่มีอยู่อย่างนึงที่เขาพูดไม่ผิด เฉินถิงเซียวไม่ใช่คนดีอะไรจริงๆ

...............

ตอนที่มู่น่อนน่อนกลับไปได้เจอมู่หวั่นขีอีก

มู่หวั่นขีเห็นมู่น่อนน่อนก็มีสีหน้าไม่ดีเลย

แต่ว่า ตอนที่เธอเห็นเสื้อผ้าบนตัวของมู่น่อนน่อน แววตามีความประหลาดใจแว๊บผ่าน

ช่วงเวลาที่ผ่านนี้ มู่น่อนน่อนทำงานที่บริษัทมู่ซื่อ แต่แต่งตัวได้เรียบง่ายมาก ไม่เหมือนคุณหญิงคุณนายของตระกูลไฮโซเลยสักนิด

แต่ชุดที่เธอใส่วันนี้ ถึงแม้ดูเรียบง่ายไม่มีอะไรแปลกใหม่ แต่กลับเป็นแบรนด์ดัง การตัดเย็บและแบบล้วนเป็นชั้นเลิศ

ใครเป็นคนซื้อให้เธอ?

เฉินเจียฉิน?

มู่หวั่นขีมือกอดอก เชิดหน้าใช้หางตามองเธอ:“ได้ยินพ่อฉันบอกว่า แกเกลี้ยกล่อมให้เฉินถิงเซียวช่วยบริษัทมู่ซื่อไม่สำเร็จ?”

“ใช่ ฉันจะเกลี้ยกล่อมคนอย่างเขาสำเร็จได้ยังไง หรือไม่เธอไปเกลี้ยกล่อมมั้ยล่ะ?”สุดสัปดาห์มานี้ มู่น่อนน่อนเพราะเรื่องของเฉินถิงเซียว อารมณ์ไม่ค่อยดีมาตลอด ไม่มีอารมณ์แสดงละครกับมู่หวั่นขี

“ฉันไปก็ฉันไปสิ แกนึกว่าฉันไม่กล้าไปงั้นเหรอ?”มู่หวั่นขีทำเสียงฮึเย็นชาทีนึง แล้วจากไปอย่างได้ใจ

มู่น่อนน่อนรู้สึกที่เสิ่นเหลียงพูดไม่ผิดเลยสักนิด มู่หวั่นขีเป็นผู้ป่วยโรคเจ้าหญิงระยะสุดท้ายชัดๆ ไม่มีทางรักษาแล้ว

ตอนแรกมู่หวั่นขีอยากไปยั่วสวาท“เฉินเจียฉิน”ก่อน หลังจากล้มเหลว ตอนนี้ก็อยากไปยั่วสวาท“เฉินถิงเซียว”อีก ถึงแม้มู่น่อนน่อนรู้ว่าสองคนนี้คือคนเดียวกัน แต่สำหรับมู่หวั่นขีแล้วกลับเป็นคนละคนกัน

เธอนี่นึกว่าผู้ชายทั้งโลกล้วนหมุนรอบตัวเธอหมดจริงๆเหรอ?

มั่นหน้ามั่นตาจนนึกว่าผู้ชายทุกคนจะถูกเสน่ห์ของเธอปราบจนราบคาบ?

หมดหนทางรักษาแล้ว

มู่น่อนน่อนหัวเราะเยาะทีนึง อยากยั่วสวาทเฉินถิงเซียว? เกรงว่ามู่หวั่นขีแม้แต่อยากเจอหน้าเขาก็ยังไม่ได้เจอหรอก

..............

บริษัทเสิ้งติ่ง

เฉินถิงเซียวมาถึงบริษัท เพิ่งก้าวเท้าเข้าไปที่ออฟฟิศของตัวเอง กู้จือหยั่นก็เดินตามเข้ามาทันที

“ได้ยินมาว่าคืนวันเสาร์ นายให้สือเย่ส่งเสื้อผ้าไปที่โรงแรมจีนติ่งเหรอ?”กู้จือหยั่นยิ้มอย่างร้ายๆ สีหน้าเหมือนมองทุกอย่างทะลุปรุโปร่ง

เขาไม่พูดถึงเรื่องวันเสาร์ยังดี พอเอ่ยขึ้นมาปุ๊บ สีหน้าของเฉินถิงเซียวก็ห้อยลงมาเลย